Time-out in Putten voor liegende Rutte

Op 17 maart van dit jaar stemden bijna twee miljoen (!) Nederlanders op de leider van de VVD. Acht dagen later, op 25 maart, ontkende Mark Rutte voor de camera van Nieuwsuur dat hij met de verkenners Ollongren en Jorritsma had gesproken over CDA-Kamerlid Pieter Omtzigt.  Later werd duidelijk, uit de aantekeningen van dat gesprek, dat dat een regelrechte leugen is. Wat nu? Wat te doen als de populairste politicus van het land een week na de verkiezingen voor iedereen zichtbaar en hoorbaar liegt?

Tja. Wat doe je normaal gesproken als iemand tegen je liegt? Eerst maar eens een goed gesprek. Wat was er aan de hand? Waarom loog je tegen mij? Alles staat of valt vervolgens natuurlijk met de reactie van de leugenaar: erkent hij of zij dat er gelogen is? Heeft hij of zij een goede verklaring? Heeft de leugenaar echt spijt? Als er erkenning van de leugen is, een verklaring, echt berouw, hoeft in het dagelijks leven een leugen niet het einde van een relatie te betekenen.

Als we dit terugvertalen naar Mark Rutte, zijn we er nog niet. Een ruimhartige erkenning bleef uit: het lag allemaal aan z’n haperende geheugen. Echt berouw heb ik ook niet gezien. Integendeel. In het eerstvolgende debat in de Tweede Kamer stelde Rutte op hoge toon dat Lilianne Ploumen van de PvdA niet mocht twijfelen aan de oprechtheid van Rutte, toen Sigrid Kaag en hij zeiden dat ze geen dealtje hadden gesloten over de nieuwe Kamervoorzitter. Brisant.

Maar ja. We hebben het wel over de populairste politicus van Nederland, waar bijna twee miljoen mensen op hebben gestemd. Zomaar wegsturen is ook een klap in hún gezicht.

Ik zeg daarom: geef Mark Rutte een time-out. Stuur hem een week naar z’n vakantiehuisje in Putten. Laat hem nadenken, reflecteren met vrienden (‘Gast! Wat heb je gedaan!’), bidden, schrijven misschien.

En dan een groot interview. Met Nieuwsuur-journalist Jorn Jonker, de man tegen wie Rutte zo glashard loog. Kijken we daarna of we verder kunnen.