Tineke zoekt vrouwen achter de ramen op

Samen met collega Anna bezoek ik de Doubletstraat in het Haagse prostitutiegebied. Raam na raam schenk ik de vrouwen achter mijn mooiste glimlach, ik bid voor hen en kijk naar hen. Écht kijken, niet zoals hun klanten dat doen. Ze lachen terug. Er gaan deuren open. We stappen voorzichtig de kamer van Mercedes binnen. Ze vertelt dat ze ‘hierna’ een kerk wil zoeken. Met hierna bedoelt ze als ze wat zaakjes geregeld heeft, én als ze de deur van deze kamer voorgoed achter zich dicht kan trekken. Ze vertelt over haar jeugd, hoe ze zo van God hield: “Als meisje van 6 deelde ik alles met God. Als ik een sinaasappel at, was de helft voor God en de andere helft voor mij. Zo was het vroeger. Pas ging ik naar een grote kerk in Nederland. Ik luisterde heel goed wat ze zeiden over God. Soms voel ik de Heilige Geest in mij. Ja, ik weet dat Hij in mij wil wonen, zelfs als ik hier ben. Ik weet dat dit leven niet goed voor me is.”

Bidden in gebroken talen

Als we bidden, vormen we een kleine kring. Door de coronamaatregelen staan we op afstand, maar het gebed brengt ons dicht bij elkaar. En in een straat waar de nacht hangt, vormt zich een kring van licht. God loopt door de duisternis, Hij komt deze kamer in en verandert de hel in de hemel. We aanbidden Hem in gebroken talen, maar het gaat Hem niet om perfectie maar om ons hart. Dan maken we omhelsgebaren en zeggen we gedag. De gordijnen gaan weer open. Mercedes blijft, wij gaan verder. Door mijn hoofd schiet een gedeelte van Psalm 31: Heb de Heer lief, jullie die Hem trouw zijn. De Heer zal jullie beschermen. Maar mensen die zichzelf geweldig vinden, die straft Hij streng.

Seks zonder condoom

We groeten vrouwen en laveren tussen mannen door die met hongerige blikken en spottende stemmen de vrouwen begroeten. Wolven in een kudde schapen. Soms voel ik hun blikken ook, maar ik ben veilig, omdat ik op de straat loop en niet achter het raam sta. Dat is de afspraak hier in Nederland. Ik hoor mannen vragen stellen die op elke andere plek als onbeschoft worden beschouwd: “Wil je met z’n vieren? Hoeveel vraag je? Draai je eens even om zodat ik je kan bekijken.” En ik weet dat ze ook vragen om seks zonder condoom. Om te zoenen, ook in coronatijd.

Getatoeëerde namen

We komen bij Irina uit Hongarije. Het is de tweede keer dat we haar spreken. Ik versta haar niet, maar we kijken elkaar af en toe even aan en glimlachen naar elkaar. Ik zie een sticker op haar raam waar 30 euro op staat. Dat betekent dat ze eerst zes klanten moet hebben afgewerkt, voordat ze geld gaat verdienen. Ze vertelt ons dat ze de huur nog niet bij elkaar heeft verdiend. Ze heeft nog een paar uur te gaan. Op haar arm staan verschillende namen getatoeëerd. Ze geeft ons vertrouwen door haar verhaal in het Hongaars aan Anna te vertellen: “Mijn vader en moeder zijn kort na elkaar overleden toen ik 15 was. Mijn jongere zusje en ik bleven alleen achter. Er was niemand die voor ons zorgde. Toen huurde ik een oppas in voor mijn jongere zusje en vertrok naar Italië om daar in de prostitutie geld bij elkaar te verdienen, zodat mijn zusje later een goed leven zou hebben. Inmiddels is mijn zus getrouwd, en heeft zij kinderen.”

Oprechte liefde

Nu, twintig jaar later, werkt Irina nog steeds in de prostitutie voor haar zusje en haar neefjes. Haar levenswil is nergens meer te vinden. Al haar liefde zit gegraveerd in de letters op haar armen. Ze is speciaal naar deze kamer verhuisd, pal boven aan de trap, omdat ze hier niet in een rij van allemaal kamers zit. Ze wil geen vriendinnen, geen vriend, geen kinderen en over haar toekomst denkt ze niet na. We geven haar een flyer met informatie over De Haven en lachen voor de laatste keer naar haar. Het lijkt een klein gebaar, maar we weten dat alle kleine ogenblikken van oprechte liefde en oprecht meeleven een touw kunnen vormen waarlangs ze stap voor stap de weg terug zal vinden naar de ‘gewone’ wereld. Elk bezoek is een uitgestrekte hand die ze op een dag zal vastpakken om uit de prostitutie te stappen.

Later die avond lees ik de rest van Psalm 31. Wat overblijft, is een gebed van twee woorden: Help, Heer.

Help mij, Heer,
Want het gaat slecht met mij.
Mijn ogen zijn rood van het huilen.
Doodmoe ben ik,
Mijn hele lichaam doet pijn.

Mijn leven is vol zorgen,
Elke dag heb ik verdriet.
Ik heb geen kracht meer,
En ik voel me ellendig.
(Psalm 31:10-11)

Beeld: Shutterstock