Tupac: God staat aan de kant van de onderdrukten
Corjan bekijkt gefascineerd de film over de bestverkopende rap-artiest aller tijden: Tupac Shakur. De woede, de drive en het geloof van de rapper zetten hem aan het denken…
Muziekicoon Tupac Shakur werd slechts 25 jaar oud, maar zijn invloed in de rapscene en de straatcultuur is ongekend. Noem zijn naam in Nederland en de rappers Fresku of Kempi zullen je meenemen in een jubelzang over de godfather van de gangsterrap.
Ik ging onlangs naar All Eyez On Me, de film die het levensverhaal van 2Pac in beeld brengt. Volgens critici geeft de film te weinig inzicht in de impact en persoonlijkheid van de legendarische rapper, maar ik was eigenlijk best onder de indruk.
God staat aan de kant van de onderdrukten
Natuurlijk, als witte jongen met een voorliefde voor alternatieve rock ben ik na 200 keer het woordje ‘motherf*cker’ wel een beetje zat, maar de woede, de drive, de passie en het geloof van de zanger zet me aan het denken. Tupac werd geboren als zoon van Black Panther-activisten, die streden tegen ongelijkheid. Diezelfde ongelijkheid vormde de basis voor zijn teksten en versterkte zijn stem, waarmee hij steeds meer mensen in vervoering bracht. Ik luister naar Only God can judge me:
There’s a ghetto up in Heaven and it’s ours, Black Power
Is what we scream as we dream in a paranoid state.
God staat aan de kant van de black community volgens Tupac. Zijn boosheid heeft een profetisch karakter. Sterker nog: 2Pac injecteert een dosis bevrijdingstheologie in de rap muziek. God staat volgens de rapper aan de kant van de onderdrukten, de verdoemden in de marge van het bestaan.
Tupac is geen lieverdje
Yep, Tupac was bepaald geen lieverdje, de glimpen van God worden zichtbaar in een duistere wereld waarin vrouwen worden verlaagd, tot seksspeeltjes en voetvegen. De macho rapscene met zijn gouden kettingen, die zijn gelijk haalt met vuist en pistool staat ver af van de vredelievende rabbi die opgroeide in de achterbuurten van Israël.
Tupac weet donders goed dat ook hij geen schone handen heeft en dat het oordeel aan God is. En daar zullen zowel hij als ik het inderdaad mee moeten doen. Gelukkig maar…
Geschreven door
Corjan Matsinger
