'Ik zit ineens in een totaal ander hoofdstuk van mijn leven'

EO-directeur Arjan Lock is op locatie: "Het is zo dichtbij. Een paar uur vliegen hier vandaan staan mensen midden in het oorlogsgeweld. Mensen die een aantal dagen geleden nog een gewoon leven hadden, met dagelijkse sores en beslommeringen en dan moet je binnen de kortste tijd je koffer pakken. In je auto springen en alles achterlaten wat zo vanzelfsprekend leek. Dat het leven zo kan gaan. Wat mij het meest raakt is dat je leven van de een op de andere dag zó kan veranderen." 

Gekke wereld

Een van de vluchtelingen die Arjan sprak was deze jonge moeder, die met haar dochtertje Sveta op de vlucht is. Bij de eerste explosie op de stad Odessa brak de paniek uit. Ze heeft in alle haast wat spullen bij elkaar geraapt en is gevlucht, terwijl ze haar man en familie moest achterlaten. Elf uur lang heeft ze moeten wachten tot ze de grens met Moldavië over kon. Momenteel verblijft ze bij een gastvrij Moldavisch gezin. “Ik ben zo blij dat ik hier veilig ben! Het is een gekke wereld. Drie dagen geleden had ik nog een normaal leven. Nu is het gekkenhuis.”  

Tekst gaat verder onder de foto.

Ook Julia en Adam zijn met hun kinderen op de vlucht geslagen en zijn nog helemaal in shock.  Julia: “Ik zit ineens in een totaal ander hoofdstuk van mijn leven. Misschien is dit wel de laatste keer dat ik omkijk en Oekraïne nog zie liggen.” Ze heeft de mazzel dat haar man Amerikaans is. “Ons nieuwe leven is waarschijnlijk dat we naar Amerika gaan. Maar we hadden het prima naar ons zin in Odessa.”   

Tekst gaat verder onder de foto.

Moeder Olga met dochter Iris (1) en Sofia (13)

Toen de bombardementen in Odessa begonnen, stapte Olga - samen met haar twee dochters en een vriendin - de auto in. Haar man riep nog: “Jullie hebben twintig minuten om je spullen te pakken.” Tot drie maanden geleden was hij politieagent. Hij had net een andere baan gekregen en zit nu in het leger. Olga vertelt dat ze maar één auto hadden, waar ze met z’n zessen in moesten. “Ik heb nog snel een fotootje van mijn moeder kunnen pakken, die een half jaar geleden aan corona is overleden.

Gister is Olga met haar dochters aangekomen in een klein dorpje, waar wat bekenden van haar wonen. Vanaf daar is ze naar de grens gegaan. “Ik ben helemaal op. Ik heb vannacht met een heleboel mensen in dezelfde ruimte geslapen. En ik maak me vreselijke zorgen over mijn man en mijn vader, die zijn achtergebleven.”

Dochter Sofia: “Ik mis mijn hond Elsi. Op 1 april wordt mijn hond 5 jaar. Ik wil zo graag de verjaardag van mijn hond vieren. Als dat lukt moeten jullie ook komen! Elsi is nu bij opa.” Ze kennen geen mensen in Moldavië en zijn blij dat ze bij de kerk kunnen slapen.

Tekst gaat verder onder de tekst.

Meer verhalen lezen van onze collega’s van EO Metterdaad? Via deze liveblog houden ze je op hoogte.

In Oekraïne hebben ze de hulp die wordt geboden ontzettend hard nodig. Ook EO Metterdaad en partnerorganisaties Dorcas, Kom over en Help doen daar wat ze kunnen om de vluchtelingen te helpen. Help jij ook mee? Doneer nu!

• Doneer