Vet mooie beloftes

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

27 maart 2019, woensdag – Vet mooie beloftes

Ik weet niet of sommigen van jullie nog aan het vasten zijn? Of daar alweer mee opgehouden? Ik moet zeggen dat ik zo in de derde week van de vastentijd enigszins de hand licht met de zelf opgelegde regeltjes. Het waren best makkelijk uit te voeren regeltjes: over minder koffie, geen alcohol, minder warm douchen, gewoon alles een beetje simpeler. En dat gaat me dan supermakkelijk af in de eerste week, in de tweede week voel ik me wat ziekjes en vergeef me zelfs gemakkelijk wat extra koffie-momentjes en zo vast ik half. En vind dat prima.

Ik noem het omdat de rabbi van Nazareth, op basis van wiens denken, doen en verhalen dat hele christendom is ingericht, soms iemand lijkt die de harde regels van de oude Joodse religie wat afzwakt en het allemaal wat relaxter maakt. Doe maar gewoon, doe maar aardig, dan doe je al gek genoeg met elkaar – en dan kunnen er ook veel meer mensen meedoen. Niet iedereen heeft zin om een stukje van zijn voorhuid te laten hakken, dus we maken er een doop van. Die rigide sabbat is ook wat ontoegankelijk, we doen het een dag later en dan kijk je maar hoe je het inricht. Ik gok dat veel opgroeiende semi-bijbellezende Nederlandse gelovigen zo half-half over Jezus denken. Niets is minder waar. Dit zinnetje stond vanochtend op de rol voor de katholieke mis en ik lees het maar alvast:

“Denkt niet dat Ik gekomen ben om Wet en Profeten op te heffen; Ik ben niet gekomen om op te heffen, maar om de vervulling te brengen.”

Aldus Jezus. En hij vervolgt dat er geen punt of komma uit die Wet zal worden gewijzigd. En dat als iemand één van de geboden opheft en dat onderwijst aan derden, hij of zij niet al te zeer zal worden gewaardeerd in Jezus’ nieuwe wereld die hij aan het bouwen is. Zijn koninkrijk, zogezegd. Maar wie ze leert en doet, dat is een voorbeeld voor allen.

Er is iets geks aan dat woord vervullen. Hoe je nou voorschriften in vervulling brengen. Hoe kun je nou een wet in vervulling brengen. Profeten snap ik nog. Een voorspelling die uitkomt, een belofte die in vervulling gaat. Daar hoort het bij, toch? Bij beloften? Die gaan in vervulling.

Het schijnt Luther geweest te zijn die de wet als belofte heeft geintroduceerd. Of eigenlijk de allerkortste versie van de wet: de 10 geboden. Hij zegt dat die geboden van niet doodslaan, niet echtbreken, niet stelen, niet begeren, dat je die ook als beloftes voor de toekomst kunt lezen. En dat werkt heel leuk in het oud-Nederlands, want daar staat: ‘Gij zult’. Gij zult niet doodslaan, niet echtbreken. Gij zult kan ook een toekomende tijd zijn, een belofte. Gij zult niet meer doodslaan, ooit. Gij zult niet meer echtbreken. Er komt een tijd dat je niet meer zult stelen. Er komt een tijd dat er niet meer begeerd zal worden, niet meer het huis van de ander, of diens man of vrouw, of zijn ezel, al dan niet heilige koe en zo meer. En Jezus zegt: ik ga dat niet opheffen die prachtige voorschriften, ik wil een begin maken met de wereld waarin die regels als beloftes in vervulling gaan. Te beginnen in zijn eigen leven.

Jezus was de mens die boven alles en iedereen altijd de Eeuwige in het oog hield. God liefhebben boven alles. En die van de naaste – de willekeurige naaste – hield als zichzelf. De wet en de profeten. En hij blijft erop hameren: volg mij na. Het ligt voor je klaar. Begin. Ik ken je, ik heb je gezien, ik weet hoe krakemikkig je in elkaar zit, maar ik reken je de shit niet aan. Begin gewoon. Het kan. Het ligt klaar. En elke stap in de richting van de vervulling van deze wet in je leven, daar zal ik een feestje van maken en elke keer dat je faalt en jezelf op je kop geeft, elk van die keren zal ik het uitwissen als geschreven letters in het zand aan de vloedlijn van de zee. Elke keer weer opnieuw.

In onze wereld gaat die wet in vervulling in de levens van concrete mensen. Elke keer als we kiezen om te volgen wat liefdevol en goed is. Niet de hand ermee lichten omdat we wars zijn van autoriteit en geen zin hebben om met samengeknepen billen het zo goed mogelijk te doen omdat er anders wat zou zwaaien van godswege. Maar het doen. De dankbaarheid doen. De vergeving doen. De vasten doen. Ik geloof niet dat ik mezelf het ook maar enigszins kwalijk neem als ik m’n hand licht met de vastenregels – en toch zie ik liever het voornemen in vervulling gaan. Net zoals die andere voornemens. Dat in vervulling gaat dat we elkaar liefhebbben als onszelf, dat de keuze voor het goede, voor God zelf, boven al het andere uitgaat zodat er een heldere morele koers klaar ligt die niet afhankelijk is van het belang van dat moment of waar we winst kunnen behalen. Boven alles. En Als onszelf.

Heb het goed.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.

Rikko Voorberg (38) is theoloog, schrijver, ‘activist/kunstenaar’ en initiatiefnemer van o.a. ‘We gaan ze halen’.

Wil je betrokken raken bij het werk van Rikko? Kijk dan hier.