Vriendinnenverhaal: ‘Elke keer als ik haar verhaal hoor, denk ik: wat ben jij een sterk wijf’

Nadat Renate (47) twintig kilo afvalt, voelt ze zich pas écht slank in een jurk van het merk Tante Betsy, vanwege de mooie taillelijn. Daniëlle (46) merkt dat ze complimentjes krijgt als ze kleurrijke jurken draagt. De vrouwen komen elkaar in 2019 tegen in de Facebookgroep Tante Betsy Liefde en Retro Jurkjes, een groep met dames die van retrostijl en -jurken houden. Als Daniëlle in de groep deelt over wat ze heeft meegemaakt, raken de twee aan de praat in de privéchat. Daniëlle: “Toen we elkaar ontmoetten op de Tante Betsy-fandag, was het liefde op het eerste gezicht.”

Kwestie van overleven

Daniëlle blijkt heftige jaren achter zich te hebben: op haar 33^e wordt ze weduwe. Na een ziekbed van ruim acht jaar overlijdt haar man aan zaadbalkanker. Als alleenstaande moeder moet Daniëlle de kost verdienen en zorgdragen voor haar zoon en dochter, die beiden hun eigen rugzak overhouden aan het verlies van hun vader. “Het was een kwestie van overleven”, vertelt Daniëlle. “Ik moest me staande houden voor mijn gezin, ik ging aan mezelf voorbij.”

Onzekerheden uit haar jeugd gaan haar parten spelen. “Ik ben vroeger erg gepest. Ook in deze periode kreeg ik het idee dat de hele wereld tegen mij was. Ik kreeg complottheorieën in mijn hoofd: als ik op de manege aankwam, dacht ik dat alle vrouwen het over mij hadden. Daar kon ik heel lelijk van gaan doen. Dat ging van kwaad tot erger.” Daniëlle wordt depressief en komt met een burn-out thuis te zitten. Later krijgt ze daar de diagnoses borderline en fibromyalgie bij.

Ik dacht dat de hele wereld tegen mij was

“Ik wilde en kon niet meer zo leven. Ik vond dat ik geen bestaansrecht meer had. Ook was ik niet de moeder die mijn kinderen verdienden. Als er een beker melk omver ging, kon ik al uit m’n vel springen.” Na jarenlange individuele therapie start Daniëlle in 2011 met groepstherapie bij de ggz. “Ik heb toen zelf moeten besluiten om de kinderen uit huis te laten plaatsen. Dat was de moeilijkste beslissing ooit.”

Crisisdienst

Ze leert van de therapie, maar valt de jaren daarna elke keer terug in depressies en conflicten. Ook blijft ze vastlopen in contacten. “Ik werd daar onzeker van en ging m’n klauwen uitslaan. Toen ik aan de bel trok bij de ggz, zei mijn behandelaar: ‘Je weet hoe het werkt: pak je boek er maar bij, dan kun je het terugzoeken.’ Ik voelde mij totaal niet gezien en gehoord.

Ik snapte de theorie die ik geleerd had, maar wist niet hoe ik het moest toepassen. Eén keer ben ik zo verbaal grof geweest tegen m’n moeder, dat ze huilend wegliep. ‘Ik was gewoon bang voor je’, zei ze. Tijdens een gesprek over mijn dochter op de jeugdafdeling van de ggz, besprak ik wat er gebeurd was en dat ik verbaal heel lelijk uit de hoek kon komen. De systeemtherapeut zei tegen mij: ‘Dit gaat helemaal de verkeerde kant op. Als we nu niet oppassen, loop je het risico dat je weer je kinderen uit huis moet plaatsen.’ Ze besloot de crisisdienst in te schakelen.”

Zo komt Daniëlle in februari 2018 terecht op de dagbehandeling bij de ggz. “Ik verzorgde mezelf niet meer; daar kreeg ik een nieuwe structuur aangeleerd. Ik moest m’n bed uit, mijn tanden poetsen en mezelf aankleden.” Op de dagbehandeling raadt iemand haar Mentalization Based Treatment (MBT) aan, een behandeling die vaak aangeboden wordt aan volwassenen met een borderline persoonlijkheidsstoornis (BPS). Daniëlle besluit een intakegesprek aan te vragen. “Ik verwachtte dat ook dit niet zou helpen, maar het was m’n laatste strohalm.” Na het gesprek is Daniëlle positief verrast. “De therapeut vroeg aan mij: ‘Wat heb jíj nodig? Wat kunnen wij doen om je daarbij te helpen?’ Ik voelde mij gezien.”

Mentalization Based Treatment

In maart 2019 start Daniëlle met de MBT-therapie. Het wordt een intensief traject. “Ik stond op de automatische piloot, in de overlevingsstand. Doordat de therapeut bleef doorvragen naar wat er met mij gebeurde op moeilijke momenten, kwam ik erachter dat mijn trauma zich steeds herhaalt. Altijd kwam ‘Ik doe er niet toe’ naar boven, ik was ervan overtuigd dat ik geen bestaansrecht had. In de therapie heb ik geleerd om naar mezelf te luisteren. Wat maakt dat iets mij zo raakt? Ik weet nu dat het oké is om verdriet te hebben. Ik ben milder naar mezelf, en daardoor ook milder naar anderen.”

Ik veroordeel mezelf niet meer. Ik ben oké!

Inmiddels gaat het goed met Daniëlle. “De jurken zijn ook onderdeel van mijn herstel. Als ik een foto van mezelf plaats in de Tante Betsy-groep, maak ik een foto van de hele voorkant: mijn hele ik. Ik kan naar mezelf kijken zonder mezelf te veroordelen. Ik ben oké! Soms merk ik dat ik nog een aantal onzekerheden heb: ‘Als ik het goed doe, ben ik belangrijk en doe ik ertoe.’ Die blijf ik houden, maar ik leer ermee om te gaan.”

Geloof

Renate vindt het lastig dat haar vriendin zoveel moest meemaken. “Elke keer als ik haar verhaal hoor, denk ik: wat ben jij een sterk wijf, dat je dit allemaal overleefd hebt. Ik weet niet of ik er zelf op zo’n manier uitgekomen zou zijn.” Ondanks dat Daniëlle niet gelooft in God en Renate wel, kunnen ze er goed over praten. Daniëlle: “Ik geloof in het universum; dat wat ik op m’n pad heb gekregen, was mij niet overkomen als ik het niet had aangekund. Anders was ik niet wie ik nu ben. Daardoor ben ik er op een vreemde manier ook wel dankbaar voor.”

Renate: “Ik geloof dat God een Vader is Die naar Zijn kinderen omziet. Je kunt alles met Hem bespreken, bij wijze van spreken zelfs met je vuisten op Zijn deur slaan als je het niet meer weet, ‘Papa’ roepen. Hij hoort en ziet je. Die persoonlijke relatie gun ik anderen ook. Aan de andere kant is Daniëlle als niet-gelovige ook een spiegel voor mij. Toen ik voorstelde om iemand uit de jurken-Facebookgroep te gooien na een akkefietje, zei zij: ‘Dat doet zij misschien vanuit haar eigen pijn.’ Dat is een veel christelijkere benadering.” Daniëlle: “Ze zei toen letterlijk ‘Je bent meer christen dan ik hierin’. Dat vergeet ik nooit meer. Dan voel ik me enorm geaccepteerd.”

Vertrouwd

Renate: “In zoveel dingen kunnen we elkaar letterlijk tot een hand en voet zijn. Zo heb ik de neiging om ook op vrije dagen mijn zakelijke mail te checken. Daniëlle floot me terug: ‘Denk je wel aan jezelf?’ Ik geloof dat God mensen aan elkaar geeft. Onze levens zijn heel mooi op elkaar in te passen.”

Tijdens Boer Zoekt Vrouw appte ze meteen welke boer ik moest gaan schrijven

Daniëlle: “Het voelt zo vertrouwd met elkaar, terwijl we elkaar pas kort kennen. Als we bij elkaar logeren, lopen we zo in ons ondergoed naar de badkamer. We zijn zielsverwanten. Daarnaast kunnen we ook heel veel lachen. Tijdens Boer Zoekt Vrouw appte ze meteen welke boer ik zou moeten schrijven!”

Opleiding tot ervaringsdeskundige

Daniëlle wil haar ervaring en herstel inzetten om anderen te helpen. Vorig jaar is ze begonnen aan een basiscursus tot ervaringsdeskundige, inmiddels is ze toegelaten tot de opleiding van Howie the Harp. Er is haar zelfs al een stageplaats bij de ggz én een intentieverklaring voor een betaalde baan aangeboden.

“Ik wil van mijn klacht, mijn kracht maken. Niet iedereen wordt toegelaten bij Howie; het heeft zo moeten zijn. Het is een combinatie van verder herstel en een opleiding, ik voel dat dit dé opleiding is die ik ‘moet’ gaan doen en ga dit traject dan ook met volle overgave aan.” Maar er is één probleem: het ontbreekt Daniëlle aan de financiële middelen om de opleiding te volgen. “Ik zit voor honderd procent in de WIA, daardoor krijg ik een nabestaandenuitkering. Als de UWV mijn opleiding zou gaan betalen, krijg ik geen nabestaandenuitkering meer, omdat ik dan niet meer volledig ben afgekeurd.”

Om die reden is Daniëlle een crowdfunding gestart. “Ik heb vaak meegemaakt dat alles misging zodra ik het losliet. In het kader van mijn herstel moet ik ook durven om hulp te vragen. Ik heb besloten om mezelf kwetsbaar op te stellen, omdat ik wat te bieden heb. Ik gun mezelf deze opleiding. En ik wil ermee laten zien dat het niet gek is als je hulp zoekt bij de ggz.”

Bekijk hier de crowdfunding en het herstelverhaal van Daniëlle. 

Ingeborg heeft een angststoornis. Lees haar verhaal: 'Als ik even niet bang ben, klopt er iets niet'