Wat moet ik met dat ‘lekkere gevoel’ bij de inauguratie van Joe Biden?

Allereerst natuurlijk de enorme familiebijbel waarop Biden zijn hand legt op het moment dat hij de eed aflegt. Vicepresident Kamala Harris heeft er zelfs twee bij zich! ‘Amazing Grace’ wordt gezongen, twee dominees spreken en bidden en Joe Biden zelf vraagt midden in zijn speech om een stil gebed voor de slachtoffers en nabestaanden van corona. En ik vergeet vast nog iets.

Ik ben dolblij dat in onze samenleving kerk en staat gescheiden zijn, dat de staat het niet in de kerk voor het zeggen heeft en de kerk niet in de staat. Ik vind dat de overheid neutraal hoort te zijn en iedereen gelijk hoort te behandelen.

En toch, en toch, en toch. Toch vind ik het lekker, merk ik, al die verwijzingen naar het christendom.
Bij ons in Nederland is er nauwelijks nog iets van over, van dit soort christelijke verwijzingen. Koning Willem- Alexander bidt voor het parlement, zegt hij tijdens de Troonrede. Maar dat is persoonlijk. Publieke gebeden bij nationale gelegenheden ken ik eigenlijk niet.

• Lees ook: Joe Biden: de tweede katholieke president van de VS

Ik heb daar begrip voor, want de Nederlandse staat is neutraal en dat is goed, wat mij betreft. Niet-gelovigen en mensen die een ander geloof aanhangen, zouden zich buitengesloten kunnen voelen als er allerlei christelijke rituelen plaatsvinden tijdens nationale gebeurtenissen. Dat kan niet de bedoeling zijn. En stel dat prinses Amalia moslim wordt, zou ik het dan leuk vinden als zij met een islamitisch ritueel wordt geïnaugureerd? Ik geloof dat het heel vreemd zou voelen.

Wat moet ik dan met dat ‘lekkere gevoel’ bij de inauguratie van de Amerikaanse president? Is het blijdschap vanwege de publieke erkenning dat wij mensen afhankelijk zijn van God? Dat geloof ik namelijk. Of is het platter, en is het gewoon sentiment? Een beetje zoals oud-Trouw-journalist Bert Klei ooit zei: “De koningin is lekker hervormd.” En dan lekker in de zin van: ik ook. Zij en ik, allebei hervormd. Lekker. Dat voelt goed.
Misschien moet je de democratie haar werk laten doen: als de meerderheid van de inwoners van een land democratisch besluit een inauguratie zo christelijk in te richten: prima. En dat je je dan als minderheid ineens een beetje extra minderheid voelt, is dan maar even zo. Als je maar dezelfde rechten hebt als de rest.

Beeld: Shutterstock