Wiljanne en haar vriendinnen trouwden alle drie met hun vakantieliefde

Augustus 2001. Wiljanne en haar twee vriendinnen Daphne en Wilma hebben na een paar vakanties binnen Nederland wel zin in een buitenlands avontuur. “We waren jong – 19, 20 en 21 – en student, dus hadden we niet zoveel geld. We zochten naar het goedkoopste tripje van BeterUit en vonden een busreis naar Corsica. Onze ouders vonden het idee dat we met een christelijke organisatie op stap gingen wel prettig. We hadden allemaal wel wat verliefdheden gehad, maar deze reis had totaal niet die insteek. We wilden gewoon lekker met z’n drieën naar het buitenland.”

Hij had een discman en vroeg me halverwege de nacht of ik ook wilde luisteren

Op een van de opstappunten richting Frankrijk stapt Mattheus de bus in. “Ik zag hem direct. Hij zag er harstikke leuk uit. Lang, donker haar, groenbruine ogen, leuke uitstraling, rustig en serieus. We hadden even oogcontact en hij ging achter me zitten. Hij had een discman en vroeg me halverwege de nacht of ik ook wilde luisteren. Stiekem begon het al een beetje te kriebelen. Vanaf dat moment zochten we elkaar steeds op en werden we heel close. Mijn vriendinnen hadden hun oog laten vallen op twee jongens uit Barneveld, dus dat kwam goed uit.”

Zoenen aan zee

Onder de Corsicaanse zon begint er iets te broeien tussen Wiljanne en Mattheus. “Al snel was ik smoorverliefd. Onze gesprekken waren al snel vrij serieus. We zaten allebei helemaal niet te wachten op een korte vakantieliefde. Als we ervoor gingen, dan gingen we er ook helemaal voor. We woonden best ver uit elkaar – hij in Zeeland en ik in Lunteren – en Mattheus zat op de binnenvaart. Dat was wel een puntje, maar het klikte zo goed. Onze kerkelijke achtergrond was iets anders, maar qua geloof zaten we op één lijn. Toen we een keer met een hele groep jongeren besloten om op het strand te gaan slapen, hebben we voor het eerst gezoend. Onder de sterrenhemel en met de zee op de achtergrond, hoe idyllisch!”

Vakantieliefde: 'Ik heb verkering hoor'

Op de boot en in de bus terug naar huis houden Wiljanne en Mattheus elkaars handen vast.“Ik vond het best spannend om naar huis te gaan. Wanneer zouden we elkaar weer zien? Eenmaal thuis belde ik mijn ouders op hun vakantieadres: ‘Ik heb verkering, hoor!’ Ze waren verrast over hoe vlot het was gegaan. Bij mijn twee vriendinnen zijn de liefdes iets later opgebloeid. Zij leerden de jongens uit Barneveld iets rustiger kennen op Corsica. Jonathan vroeg Daphne op de terugweg mee uit. Ook Wilma en Arjan zijn pas in Nederland gaan daten.”

Dat heen-en-weergereis waren we snel zat

Ondertussen blijkt de liefde tussen Mattheus en Wiljanne steeds serieuzer. “We belden urenlang met elkaar. Je zou die rekening eens terug moeten zien… Doordeweeks zagen we elkaar nooit, in de weekenden spraken we af. Dat heen-en-weergereis waren we snel zat en omdat we zeker met elkaar verder wilden, trouwden we drie jaar nadat we elkaar leerden kennen. Er is niet echt een officieel aanzoek geweest; die romantische toestand hadden we op Corsica al gehad. We verhuisden naar Wijk bij Duurstede, waar we samen een nieuw leven opbouwden, een fijne kerkelijke gemeenschap vonden en drie kinderen kregen.”

Nog net zo mooi als de eerste keer

Ook Daphne en Wilma trouwen met hun ‘vakantieliefdes’ en krijgen allebei drie kinderen. “Achteraf vind ik dat nog steeds zo bijzonder! We zien elkaar nog regelmatig en tussen onze mannen klikt het goed. Samen met Wilma en Arjan zijn Mattheus en ik teruggegaan naar Corsica. We namen dezelfde boot, bezochten dezelfde plekjes. Ik dacht dat ik misschien een vertekend beeld had van het eiland door mijn roze bril, maar ik vond het nog net zo mooi als de eerste keer. Onze wens is om het eiland waar het allemaal begon nog een keer met onze kinderen te bezoeken.”

Het gras bij de buren is echt niet groener

Inmiddels zijn Mattheus en Wiljanne 15 jaar getrouwd. Hoe houden ze hun relatie leuk? “Door vooral veel van elkaar te houden en elkaar te accepteren zoals je bent. En dankzij een gezonde dosis humor! We hebben allemaal tekortkomingen. Perfectie en non-stop gelukkig zijn bestaat niet en het gras bij de buren is echt niet groener. We vinden het heel belangrijk om het leuk te blijven houden met z’n tweeën, dus elk jaar gaan we een weekendje weg zonder onze kinderen. Natuurlijk blijven er verschillen en onenigheden; als de basis maar goed is. Dan komt de rest vanzelf.”

Lees ook: Lisettes liefde kwam op Texel uit de lucht vallen. ‘Na al die jaren ben ik nog steeds verliefd’

(Beeld: Wiljanne en Mattheus op de boot vanaf Corsica richting het vasteland)