Yvon­ne­ma­rij­ke is 1,93: ‘mijn man en ik hebben altijd bekijks, hij is 1,75’

“Doodongelukkig was ik de eerste tijd op school. Ik was verlegen en week af van de norm, waardoor ik altijd het buitenbeentje was. Maar volgens mij krijg je als kind algauw negatieve opmerkingen, of je nu rood haar hebt, een bril draagt of lang bent. Het waren de normale plagerijtjes, denk ik nu. Gelukkig hadden we een hecht gezin; ik ben goed opgevangen.

Op een gegeven moment kreeg ik een enorme groeispurt. Ik ben toen onderzocht in het ziekenhuis in Leiden, en daarna heb ik ongeveer een halfjaar groeiremmers geslikt. Dat was eigenlijk te laat, ik was al vijftien. Een beslissing van mijn ouders. Het was een andere tijd; kinderen hadden nog niet zo veel in te brengen. Ik ben uiteindelijk 1.93 meter geworden, precies de lengte die in het ziekenhuis voorspeld was.

Maat 46

Mijn man is 1.75 meter. We hebben elkaar leren kennen via vrienden. In onze verlovingstijd ging hij in Duitsland werken. Ik wilde met hem mee, en dat mocht van mijn vader, maar dan moesten we wel eerst trouwen. Drie weken later was de bruiloft. Toen heb ik éérst mijn schoenen uitgezocht – ik heb maat 46 – en daar heb ik mijn jurk op aangepast. Ik vond beige schoenen, maat 45, dus dat werd geen witte jurk, maar een beige pakje, en ik heb de hele dag pijn in mijn voeten gehad, maar dat had ik er wel voor over. We zijn na vijftig jaar nog steeds gelukkig met elkaar.

Ik heb nu een goede schoenenwinkel gevonden, op 800 kilometer van onze woonplaats

Kleding kopen was toentertijd heel moeilijk; óf de mouwen waren te kort óf de broekspijpen. Ik maakte veel zelf, wat ik kocht, vermaakte ik. En het blíjft zoeken. Schoenen zijn het grootste probleem, met mijn smalle voeten en dunne kuiten. Maar ik heb nu bij München een goede schoenenwinkel gevonden, op 800 kilometer van onze woonplaats – we wonen nog steeds in Duitsland.

Eens per jaar maken we er een leuk reisje van. Ik heb altijd wel een smoesje. Dat ik wandelschoenen nodig heb of sandalen of zo. En dan rijden we er met de camper naartoe. En dan koop ik altijd véél te veel, haha. Nu, met corona, heb ik online besteld.

Dochter

Ik had het er nog even over met mijn jongste dochter. Zij is 1.90 lang. Ze zei: ‘Je kunt trots zijn op jezelf. Je wist welke problemen wij tegen gingen komen, en je hebt ons erop voorbereid dat we een beetje buiten de boot zouden vallen. Je hebt ons zó goed begeleid.’ Dat was mooi om te horen.

Mijn man en ik hebben altijd bekijks, vanwege het lengteverschil. Nu hebben we een dwergschnauzer. Zo’n klein hondje leidt lekker af. Als we op straat lopen, kijken de mensen nu eerder naar het hondje dan naar ons.”

Tekst: Helga van Kooten

Lees ook: Annejet (47) is 1,98 en heeft in huis alles op hoogte laten maken