Zonovergoten duisternis
Tegen een strakblauwe hemel staat de donkere contour van Ray. Een knappe kerel van drieëntwintig jaar, met een afgetraind lijf en mooie ogen. Een echte ‘hunk’, waarschuwde mijn vrouwelijke collega, die deze jongen al eerder had geïnterviewd
2 februari 2022 · 11:02| Leestijd:2 min
Update: 15 november 2024 · 13:56
In dit artikel aan het woord
Achter zijn profiel de staalharde lijnen van tralies. Ray moet nog anderhalf jaar zitten in deze Albanese gevangenis. Als ik hem vraag wie hij bij vrijlating als eerste opzoekt, roept zijn celgenoot iets waarvan iedereen in de lach schiet. Kuis vertaalt de tolk het grapje met ‘meisjes’.
Ray grijnst en schudt zijn hoofd. Geen meisjes, maar zijn vader wil hij zien. Door corona heeft hij hem al twee jaar niet in levenden lijve ontmoet. Alleen Skype biedt uitkomst, op een stoffige computer in de wachtruimte van de gevangenis, die hij moet delen met meer dan honderd andere gevangenen. Elke twee weken vijf minuten.
Ray’s vader brengt om de paar dagen gezond eten en schone was voor hem langs. Nu al drie en een half jaar lang. ‘In Albanië zorgt de staat voor tralies, je familie zorgt voor de rest’, schampert zijn celgenoot. Ray bijt op zijn kaken. Voor deze zonovergoten gevangenis heeft hij maar één woord: duisternis. De vraag wie daarin voor hem een lichtpuntje is, hoef ik niet eens te stellen.
Dit artikel hoort bij de campagne
Haal Albanië uit de schaduw. Geef voor voedsel, coaching en gevangenenzorg.
Meest gelezen
- Veelgestelde vragen over hulp aan vrouwen en meisjes in Afghanistan
Veelgestelde vragen over hulp aan vrouwen en meisjes in Afghanistan
Lees ook
- Veelgestelde vragen over hulp aan vrouwen en meisjes in Afghanistan
Veelgestelde vragen over hulp aan vrouwen en meisjes in Afghanistan