'Als ik ’s avonds over de gang liep hoorde ik moeders zingen of kinderstemmetjes'

“Ik ben opgegroeid in Nederland, maar ik heb daarna in het buitenland gestudeerd. Toentertijd kwam ik al bij internationale organisaties terecht. Het verlangen om in het buitenland te werken groeide en de drang naar Afrika is altijd al groot geweest. Ik dacht: op kantoor zitten en werken voor Afrika kan altijd nog. Ik wil erheen.” Mirjam besluit te zoeken naar het schip waar ze in 2007 al eens met haar vader was geweest. “Mijn vader en ik hebben bij de Africa Mercy gekeken toen deze in Rotterdam lag. Ik ben op zoek gegaan naar Mercy Ships en besloot in 2017: daar wil ik heen. Ik begon met het idee dat ik negen weken aan boord zou zijn als receptionist. Dit liep uit tot twee en een half jaar.”

Hoop en genezing

“Ik werd na mijn tijd als receptioniste onderdeel van een team dat ervoor zorgt dat onze artsen de lokale medici kunnen trainen. Ik hielp bij het opzetten en organiseren hiervan en werd projectmanager. We legden contact met de lokale overheid, de lokale ziekenhuizen en we zorgden dat alles goed verliep. Ik kwam door mijn werk als projectmanager veel in contact met de lokale bevolking, waar ik enorm van genoot. Het is bijzonder hoe het werkt aan boord van de Africa Mercy.

'Je zag mensen met een eenzame blik in hun ogen arriveren'

Je leeft in een zeer hechte community en zet je samen in voor de missie van Mercy Ships. Het brengen van hoop en genezing en dat je dat ook nog eens met eigen ogen kon zien gaf een heel bijzonder gevoel. Toen ik receptioniste was, zag ik mensen met een eenzame en hopeloze blik in hun ogen arriveren en met moed en gezondheid weer weggaan. Dat sterkte mij enorm.”

Toch zijn er genoeg dilemma’s op het schip. “Je zit, op de Africa Mercy, met 400 man bij elkaar en  uit verschillende culturen. Het vereist zeker wel wat werk om dit goed te laten verlopen. Waar je soms denkt goed te doen aan direct en eerlijk te zijn, kan dit voor andere culturen niet goed overkomen. Het maakt je uiteindelijk wel hechter als je leert hoe je zo met elkaar om gaat dat iedereen gerespecteerd wordt, maar het blijft altijd een uitdaging.”

Blijvend effect

Dat Mercy Ships een blijvend effect heeft op de Afrikaanse landen is een belangrijk onderdeel van hun missie en is ook al terug te zien. “Het schip heeft al eerder in Guinee gelegen. Toen we daar in 2018 terugkwamen, bleek dat we veel minder kindjes met een gespleten gehemelte hoefden te behandelen. Het bleek dat Dokter Gary Parker, een van de chirurgen aan boord, tijdens het eerste bezoek een lokale professor had getraind dit te opereren. Diezelfde man heeft dit veel van zijn studenten geleerd en heeft dit voort kunnen zetten met behulp van een andere organisatie. Dat zagen we toen we terugkwamen, we hoefden op dat gebied veel minder operaties uit te voeren.

Mercy Ships heeft mij op verschillende manieren veranderd. Ik hield bijvoorbeeld helemaal niet van ziekenhuizen en ik dacht: oh help, nu ga ik wonen op een ziekenhuisschip. Dit is veranderd, want als ik ’s avonds over de gang liep hoorde ik van uit het ziekenhuis kinderstemmetjes of ik hoorde moeders zingen. Dat was zo mooi, dat dat ziekenhuisgevoel gelijk wegtrok."

'Dat was gewoon een beetje mijn tweede familie'

"Ik vond het heel lastig om mijn familie niet zo vaak te kunnen zien. Twee keer per jaar ging ik naar Nederland. Als ik dan weer afscheid moest nemen vond ik dat verschrikkelijk moeilijk, ik ben namelijk echt een familiemens. Toch voelde ik me aan boord ook enorm thuis. Dat was gewoon een beetje mijn tweede familie.” Als de coronapandemie uitbreekt, komt Mirjam terug naar Nederland. “Het was een hele grote overgang, van zo’n hechte community naar iedereen die hier in Nederland in zijn huisje kroop.”

Het werk dat voor Mirjam ligt, is ook uitdagend. Ze werkt mee aan de organisatie het bezoek aan Nederland van het nieuwste schip van Mercy Ships: de Global Mercy. “Toen ik in Nederland voor Mercy Ships aan de gang ging was dat wel heel wat anders dan aan boord, zeker in een pandemie. Je werkt met een internationaal team, wat ervoor zorgt dat je werktijden niet van acht tot vijf zijn. Daarbij is het grootste particuliere ziekenhuisschip van de wereld naar Rotterdam halen ook niet echt appeltje-eitje.” De werkdruk ligt hoog en Mirjam doet een stapje terug. “Het is alsnog een prachtig evenement geworden en ik heb veel mensen mogen rondleiden op de Global Mercy. In die twee weken heb ik zoveel mooie reacties gehad die me raakten en energie gaven. Een daarvan was een man die met tranen in zijn ogen naar me toe kwam en zei: ‘Bedankt voor deze rondleiding, het zet me heel erg aan het denken. Een tijd een terug wilden wij aan boord, maar toen heeft het leven ons opgeslokt. Nu ik daar dertig jaar later op terugkijk denk ik: waren we maar gegaan.' Ik ben dan zo dankbaar dat ik in 2017 wel de keuze heb gemaakt om aan boord te gaan.”

Lees ook: Hanneke is zendelinge in Peru en leerde alle controle los te laten