Als miMakker maakt Laura contact met mensen met dementie

“Ik begon mijn carrière als activiteitenbegeleider en werkte in een woning voor mensen met dementie. Twee van mijn collega’s waren opgeleid tot miMakker (afgeleid van de Latijnse woorden ‘mijn maatje’) en kregen het voor elkaar om écht contact te krijgen met mensen in een vergevorderd stadium van dementie. Omdat mij dit niet altijd lukte, wilde ik dat ook. En zo werd mijn interesse in deze vorm van persoonlijke zorg gewekt. Toen één van mijn collega’s stopte, mocht ik de opleiding tot miMakker gaan volgen. Na een jaar had ik die afgerond en stapte ik mijn werkplek binnen als miMakker Klaartje, met rode neus en al.”

Geen clown

“Als miMakker heb ik een clownsgezicht, omdat ik op deze manier een herkenbaar archetype ben voor de cliënt. Zo hoort een witte jas bij de dokter, een wit boordje bij de pastoor en een clownsneus bij miMakker Klaartje. Toch noemen wij ons als miMakkers geen clowns. We voeren namelijk geen act op, maar stellen de cliënt zelf centraal. Het is heel belangrijk dat de cliënt de regie houdt, zodat we op een rustige manier in kunnen spelen op dat wat de persoon met dementie doet. We gaan in ons werk echt op zoek naar degenen die door hun beperking wat in de achtergrond van het gezelschap verdwijnen.

Als miMakker voer je geen act op, maar stel je de cliënt zelf centraal

In onze communicatie zijn we niet standaard gericht op taal, maar door deze manier van contact zoeken, lukt het vaak toch om een persoonlijke ontmoeting aan te gaan. Ik merk dat mijn rode neus ervoor zorgt dat ik dichter bij de cliënt kan komen, maar veel elementen van de miMakkus-methode zijn ook toe te passen zonder clownsoutfit. Zo leer ik de methode als trainer bij Stichting miMakkus ook aan mantelzorgers en andere zorgverleners, zodat ze makkelijker in contact kunnen komen met hun geliefde of cliënt.”

Gedragen

“Zeven jaar geleden, op mijn eerste dag als miMakker, ging ik langs bij een meneer die elk moment kon gaan sterven. Hij had geen familie, dus ik ging naast hem zitten om er in alle rust voor hem te zijn. Geheel tegen mijn normale voorkomen in deed ik in rust mijn petje en neus af. Ik wist dat deze cliënt een christelijke achtergrond had. Als geleid, zong ik Psalm 23 vlak bij zijn oor en heb ik het Onze Vader voor hem gebeden.

Ook al kon hij niet meer praten, ik merkte dat zijn ademhaling veel rustiger werd. Ik voelde me op dat moment zo gedragen door God, dat ik wist dat ik tegen die meneer mocht zeggen dat Jezus op hem wachtte. Na het gebed is de man overleden. Als ik die dag niet als miMakker op mijn werk was gekomen, had ik nooit de rust gehad om er voor die man te kunnen zijn en op deze manier van Gods nabijheid te kunnen getuigen.”

Kritiek op Klaartje

“Vanuit mijn omgeving wordt er verschillend gereageerd op mijn werk. Veel mensen vinden dat dit werk goed bij me past, maar anderen vragen zich af of ik dit wel moet doen als christen. Die reactie voel ik soms ook als ik mijn werkplek binnen stap: bezoekers zijn bij mijn eerste verschijning bang dat ik met clownesk gedrag de draak kom steken met hun vader of moeder. Bij nieuwe ontmoetingen vertel ik daarom eerst wat ik kom doen en na de ontmoeting gezien te hebben begrijpen mensen het daarna vaak wel. Ik vind het mooi dat ik regelmatig merk dat ik echt een klein schakeltje heb kunnen zijn voor de cliënt en zijn omgeving.” 

‘Ik vind het mooi dat ik regelmatig merk dat ik echt een klein schakeltje heb kunnen zijn voor de cliënt en zijn omgeving’ 

Rust vinden

“Voordat ik in mijn ontmoetingen als miMakker Klaartje stap, neem ik altijd een halfuur de tijd om mezelf om te kleden en leeg te maken. Het is namelijk heel belangrijk dat ik er helemaal voor de cliënt kan zijn. Er zijn miMakkers die in dit halfuurtje bijvoorbeeld elementen uit yoga of meditatie hiervoor gebruiken. Als christen vond ik het best lastig om mijn weg hierin te vinden, maar ik ben er inmiddels achter dat het mij heel veel rust geeft als ik dat halfuurtje gebruik om Gods aanwezigheid te zoeken. Ik merk echt verschil als ik van tevoren aan God vraag of Hij met me mee wil gaan.”

Nooit alleen

“In het begin voelde ik me als christelijke miMakker heel alleen in het vak. Maar toen ik op een gegeven moment met collega-miMakkers deelde dat ik christelijk ben, bleken er opeens veel meer christelijke miMakkers te zijn! Ik maak heel veel bijzondere situaties mee in mijn werk waar ik duidelijk Gods hand in zie. Dat ik daar nu met andere christelijke miMakkers over kan praten, is ontzettend waardevol. Mensen die ergens mee worstelen zou ik aan willen raden om hun worsteling uit te spreken. Dan ontdek je al snel dat er meer mensen zijn in dezelfde situatie. Je bent nooit alleen!”

Foto: Lin Mastwijk

Lees ook: ‘Door de ziekte dementie heen zie ik nog steeds mijn moeder’

Wil je meer weten over Laura’s werk als miMakker Klaartje? Ga dan naar mimakkerklaartje.nl