Amy en haar kinderen werden mishandeld door haar man

De littekens van al het geweld dat hij haar heeft aangebracht, zijn nog zichtbaar. De hechtingen van een zware rugoperatie zijn opengesprongen, omdat hij haar rug intrapte. Ze zijn tekenend voor haar levensverhaal, waardoor geweld als een rode draad loopt. Dat begon al van jongs af aan, vertelt ze. “Mijn moeder heeft borderline en is alcoholiste. Zij trapte mij uit huis. We botsten erg samen en ze kon zulke impulsieve dingen doen, bijvoorbeeld met te veel alcohol en een overdosis aan medicatie de auto instappen. Ze knalde tegen de auto van de overburen en neemt het hen nog steeds kwalijk dat zij de politie hebben gebeld in plaats van naar haar toe zijn gegaan.”

Instellingen

Vlak nadat ze het huis uit was gezet, leerde ze haar ex kennen. Ze had toen al ‘een hele geschiedenis’ achter de rug. “Er is veel gebeurd in het verleden. Ik heb vier jaar civielrechtelijk vastgezeten. Ik liep vaak weg uit open instellingen.” Van haar dertiende tot haar achttiende woonde ze in instellingen, tot ze op haar achttiende onder begeleiding voor het eerst op zichzelf ging wonen. Intussen volgde ze een deeltijdbehandeling om terugkeer in de maatschappij te bevorderen. Toen kwam haar ex in beeld. “Toen ik hem leerde kennen, mocht ik bij hem en zijn moeder inwonen. Wat ik niet wist, is dat de bank beslag had gelegd op die woning. Mijn ex heeft nooit gewerkt, hij is zelfs ontslagen bij vrijwilligerswerk.”

Abortus

Ook was hij actief in het criminele circuit, vertelt ze. “Inbraken, drugs dealen en het telen van hennepplanten. Hij wilde niet werken en is zelfs naar de gemeente gegaan om een zwerversuitkering aan te vragen, die is afgewezen.” Ze dreigden op straat te komen te staan en Amy verhuisde naar een kamer. Haar ex trok bij haar in. Dat was het moment waarop hij haar begon te mishandelen. Ze raakte zwanger van haar oudste. Haar ex drong aan op abortus, maar daar was ze heel stellig over, ook vanuit haar overtuiging als christen. ‘Ik vind dat een ongeboren kind niet moet boeten. Ik heb voor mijn kind gekozen en zou dat nog steeds doen.”

Ze hadden vaak ruzie. Vanwege de mishandelingen werd haar aangeboden om haar en haar kind naar een huis voor zwangere meiden die geen onderdak hebben te brengen. Dat wees ze af. “Ik heb mijn hele leven al in instellingen gewoond en wilde niet in een instelling mijn start met een kind maken. Bovendien durfde ik mijn ex niet te verlaten en geen aangifte tegen hem te doen, uit angst voor represailles van de familie.”

Waarom zou ik met een man willen trouwen die mij mishandelde?

Toen ze zwanger was, werd ze gedwongen om met hem te trouwen. “Maar waarom zou ik met iemand willen trouwen die mij mishandelde? Ik ben echt bang geweest dat ik mijn kind zou verliezen.” Als ze niet met hem zou trouwen, zou de familie een ‘fatwa’ over haar uitspreken. “Dat betekent dat het legaal is om mij te doden of te mishandelen.”

Intussen probeerde zij netjes haar rekeningen te betalen, al had ze weinig geld omdat ze van een arbeidsongeschiktheidsuitkering moest leven. De familie van haar ex oefende steeds meer druk op haar uit. Als ze was bevallen, zouden ze gelijk de baby meenemen naar Turkije, waar het ouderschap aan de vader zou worden toegewezen vanuit de wet. Ze wilde niets liever dan vluchten, maar waar kon ze heen? Uiteindelijk zwichtte ze voor de druk van zijn familie. Ze trouwden voor de wet, een gedwongen keuze waar ze nog altijd spijt van heeft.

Gedwongen bekering tot islam

Amy is christen, maar toen ze getrouwd was, drong de familie van haar ex erop aan dat ze moslima zou worden. “Ik ben er heel vaak onderuit gekomen om naar de moskee te gaan. Maar op een zonnige dag in augustus vroeg hij: ‘Kom, zullen we een rondje doen?’ We deden nooit iets samen. Vervolgens kwamen we ‘toevallig’ zijn moeder tegen bij de moskee. Ik moest mee naar binnen, kreeg een hoofddoek om en moest bepaalde zinnen uitspreken. Ik kreeg ook een andere naam: Esma noemden ze mij voortaan. Ze wilden niet alleen mijn leven bepalen, maar ook mijn identiteit.”

Voor de buitenwereld speelde hij mooi weer

Ze beviel van haar oudste. De mishandelingen bleven ook haar kind niet bespaard. Toen hij drie jaar was, kreeg haar zoontje een baksteen op zijn voet gegooid. Het geweld nam steeds heftigere vormen aan. Ze werd getapt in haar rug, waardoor de hechtingen van een eerdere rugoperatie opensprongen. Ze had slijtageplekken door de trappen die hij haar had gegeven. Ook kreeg ze te maken met seksueel geweld. Hij had twee gezichten. Voor de buitenwereld speelde hij mooi weer.

Code rood

Ze kreeg nog een kind bij hem, opnieuw een jongetje. Pas in 2018 is ze gevlucht. “Het was helemaal uit de hand gelopen,” vertelt ze. “Ik had de politie gebeld, ik mocht niet bij mijn kinderen komen en werd het huis uitgezet. Hij had weer in mijn rug geschopt. Ik heb alles eruit geschreeuwd, maar niemand kwam.”

De politie zorgde ervoor dat ze in een ‘blijf-van-mijn-lijfhuis’ terecht kon, onder code rood. “Dan gaat het echt om leven of dood. Ik heb zoveel mogelijk spullen in de auto meegenomen en ben in zo’n haast vertrokken. Ik was mijn jas vergeten, de oudste had geen schoenen aan.”

Ik kreeg 'code rood', dan gaat het echt om leven of dood

De situatie was zo alarmerend, dat ze op de hoofdlocatie werd ingeschreven, terwijl ze in de noodopvang woonde. “Ook daar zijn ze achter gekomen. Ik ben snel weer overgeplaatst.” Na een half jaar kreeg ze een eigen woning, maar ook daar voel ze zich niet veilig. Ze heeft al familie van haar ex gesignaleerd. “Ik voel me onveilig in mijn eigen huis, ik slaap slecht, de jongste slaapt vanaf het begin bij mij. Het klinkt misschien raar, maar ik hoop dat er iets gebeurt, dat zij mij mishandelen, zodat ik kan zeggen: zie je wel wat er gebeurd is.”

Ze heeft heel veel steun aan haar vriend, die ze vorig jaar leerde kennen. “Ik heb moeite om mannen te vertrouwen, maar hij heeft alle geduld van de wereld met mij. Ik houd echt van deze man en ben bij hem omdat ik dat wil, er wordt niet langer voor mij bepaald. Ook hij is actief christen.”

Kracht

“De kracht dat ik weg ben gegaan uit die gewelddadige situatie, komt echt van de Heer,” zegt ze. Net als dat ze haar gevoel voor humor behouden heeft en een nieuwe start heeft gemaakt. “Ik heb genoeg meisjes gezien die er echt aan onderdoor gegaan zijn en depressief zijn geworden. Ik mag blij zijn dat dat bij mij nooit lang heeft aangehouden.” Het lied dat haar altijd kracht heeft gegeven, is My God, is an awesome God. “Dat gaat zo diep bij mij, ik kan het niet uitleggen. Het geeft mij hoop en kracht. Ik heb een kruisje laten tatoeëren in mijn nek, zodat mensen kunnen zien dat ik christen ben en dat ik hiervoor kies.”

Ze probeert vertrouwen te houden in de toekomst. Een nieuw huisje zou de eerste stap zijn. “Het belangrijkste is de verhuizing, maar ook dat mijn kinderen kind kunnen zijn en kunnen genieten van hun leven. Dat ze niet bang hoeven te zijn dat mama dood wordt gemaakt.” Ondanks dat ze nog altijd kampt met fysieke en mentale klachten, wil ze toch een opleiding gaan doen. Ze wil ervaringsdeskundige worden, zodat ze voorlichting kan geven over huiselijk geweld en mensen kan waarschuwen.

* In verband met de privacy van de geïnterviewde is voor een schuilnaam gekozen

Lees ook: Conny werd twintig jaar lang mishandeld door haar vriend