Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Birgul is gedupeerde in de toeslagenaffaire en moest 75.000 euro terugbetalen

'Mijn moederschap is mij ontnomen, ik ben jarenlang niet thuis geweest'

Birgul Sevim (46) uit Amsterdam is slachtoffer van de kindertoeslagenaffaire. Ze werd onterecht aangemerkt als fraudeur en moest 75.000 euro terugbetalen aan de Belastingdienst. “De overheid heeft mijn gezin kapotgemaakt.”

Deel:

Het is 2011 en er is nog geen vuiltje aan de lucht. Niets als voorbode van de zware jaren die zullen komen voor Birgul. “Ik was in dienst bij de ING, mijn man werkte ook in loondienst en we hadden een goed inkomen. In het weekend deden we leuke dingen met de kinderen”, vertelt Birgul. Ze heeft dan vier kinderen in de basisschoolleeftijd die vier middagen per week naar de kinderopvang gaan.

Een jaar later krijgt Birgul te horen dat haar afdeling wordt opgeheven en dat er een reorganisatie plaatsvindt. Ze is dan twaalf jaar in dienst. “Ik moest wel akkoord gaan met een ‘oprotpremie’”, zegt Birgul. Ze is niet bang om zonder werk te zitten. “Ik heb van jongs af aan altijd gewerkt, er zat nooit een gat in mijn cv.” 

Blauwe enveloppen

Binnen zes maanden komt ook haar man op straat te staan. Het bedrijf waar hij werkt, is failliet verklaard. “En toen kwamen de blauwe enveloppen”, herinnert Birgul zich. “Ze werden altijd op vrijdagmiddag bezorgd en ik kon pas op maandag bellen met de afzender: de Belastingdienst.” De inhoud van de brieven is niet best. Ze moet 75.000 aan ‘onterecht’ ontvangen kinderopvangtoeslag van 2010 en 2011 terugbetalen.

Brieven verstoppen

“Voor iedereen hield ik het verborgen. Ik maakte de brieven open, maar daarna verstopte ik ze voor mijn kinderen en zelfs voor mijn man.” Na een lang weekend vol zorgen, belt ze de Belastingdienst. “Continu werd ik doorverbonden. Soms wel tien keer. Daarna kreeg ik te horen: ‘Wij kunnen hier niks mee. U hoort dat gewoon te betalen.’ En dat gegiechel op de achtergrond, dat vergeet je nooit meer. Ik voelde mij totaal niet serieus genomen.” Ze veegt haar tranen weg. Als ze erover praat, emotioneert haar dat nog altijd.

En dan dat gegiechel op de achtergrond, dat vergeet je nooit meer

Advocaat

Birgul belt nog vaak met de Belastingdienst, maar het antwoord blijft hetzelfde. Ze neemt een advocaat in de arm om schriftelijk bezwaar aan te tekenen, maar ook dat haalt niets uit. Ze blijft de blauwe enveloppen verstoppen. Contact met familie houdt ze af. “In die tijd werd de Belastingdienst gezien als een heel machtige instantie, die geen fouten maakt.” Ze zwijgt, uit angst niet te worden geloofd. Tot ze het voorzichtig aan haar man vertelt, die haar wel serieus neemt.

Deurwaarders

De geldzorgen groeien en de deurwaarders komen over de vloer. “Alles wat de Belastingdienst kon inhouden qua kindgebonden budget hebben ze tot 2019 ingehouden. Ik heb geen cent ontvangen. Ik voelde mij zo machteloos tegenover de overheid. Maar uit het diepst van mijn hart weet ik dat ik niets verkeerds had gedaan en dat kon ik bewijzen. Ik heb de ontbrekende documenten wel twintig keer opgestuurd.”

Dan krijgen Birgul en haar man de kans om een horecabedrijf over te nemen. Een sprong in het diepe want ze hebben beiden geen horecaervaring. “We hebben twee maanden met de oude eigenaar gewerkt. We zaten diep in de schulden en durfden geen personeel aan te nemen.” Ze draaien dagen van tien uur ’s morgens tot vier uur ’s nachts. “De kinderen waren aan hun lot overgelaten. Mijn oudste dochter was dertien jaar toen ze de rol van moeder op zich nam.”

In 2016 komt de eerste melding van Jeugdzorg, gevolgd door een tweede melding in 2017. ‘De kinderen zien er niet verzorgd uit’, volgens de school. “Medewerkers van Jeugdzorg kwamen bij ons thuis en stelden vragen. Ik werd er bang van, ik wist van kinderen die uit huis werden geplaatst.”

Ik heb nooit de tijd gehad om te rouwen om mijn kindje

De stress breekt Birgul op. “Ik kon de situatie niet meer aan en kreeg gezondheidsklachten. In het ziekenhuis bleek dat ik een verdikte hartspier had.” Ze is op dat moment zwanger en vanwege de gezondheidsrisico’s van de behandeling moet haar kindje vervroegd worden gehaald. “Ons kindje blies zijn laatste adem uit in mijn armen. Ik heb nooit de tijd gehad om te rouwen. Ik moest ook nog voor mijn andere kinderen zorgen.”

Erkenning

In 2020 wordt Birgul officieel erkend als gedupeerde van de toeslagenaffaire. “In totaal heb ik 92.800 euro compensatie gekregen. Maar ik vind dit geen voldoende compensatie”, vertelt Birgul. Ze vindt dat de Belastingdienst had moeten categoriseren op bedragen. “Ik ken ook iemand die maar 2000 euro moest terugbetalen. Zij heeft ook 30.000 euro ter compensatie gekregen: dat vind ik niet helemaal eerlijk.” 

Door haar hartproblemen is Birgul volledig afgekeurd. “Ik kon geen arbeidsongeschiktheidsverzekering betalen, daarom heb ik nu nergens recht op. Mijn onderneming is afgekeurd door de Belastingdienst. Ik kom ik er alleen maar slechter uit.” Ze ontvang nu tijdelijk een BBZ-uitkering (bijstand voor zelfstandigen) van de gemeente, maar deze lening zal ze moeten terugbetalen. “Voor mijn man is het te zwaar om de horecazaak in zijn eentje draaiende te houden. Door corona hebben we flinke verliezen geleden. Personeel vinden gaat niet. Hij wil ook alles zelf doen, maar dat lukt niet meer.” 

Rechtszaak 

Birgul heeft een schade-expert in de arm genomen om de geleden schade vast te stellen en te verhalen op de Belastingdienst. Er komt nog een rechtszaak. “Die hoorzitting wil ik zelf bijwonen, omdat ik het goed kan verwoorden. Ik heb om urgentie gevraagd, omdat ik een openhartoperatie moet ondergaan. Erkenning zou een opluchting zijn, maar dat heb ik niet gekregen.” 

Gezondheidsproblemen

In het dagelijks leven zijn de gevolgen van de toeslagaffaire nog altijd voelbaar. “Mijn moederschap is mij ontnomen. Ik ben jarenlang niet thuis geweest. Ik moet nu mijn regels gaan bepalen, want mijn kinderen doen waar ze zin in hebben. Dat kan ik hen niet kwalijk nemen, want ze hebben zichzelf opgevoed.”

Mijn kinderen hebben zichzelf opgevoed

Haar oudste zoon is zonder havo-diploma van school gegaan. Met haar jongste dochter gaat het niet goed. Zij heeft forse gedragsproblemen en Bilgur is bang dat ook zij het middelbaar onderwijs zonder diploma zal verlaten.

"We hebben ook veel gemist als gezin. Van elkaar, maar ook in het contact met anderen. Een aantal jaar moesten we het met weinig geld doen, waardoor we niet naar verjaardagen, feestjes of bruiloften gingen. Daardoor zijn we vrienden kwijtgeraakt."

Toekomst

Hoewel ze de toekomst somber inziet, is ze strijdbaar. “Ik ga door tot het einde. Die gedachte maakt mij sterker. Ik kom er wel, ik moet hier doorheen. Ik wil het zo snel mogelijk achter mij laten. Dat kan pas als er rechtvaardigheid komt.”

Tekst: Hendriëlle de Groot

--:--