Boudoirfotografie: ‘Elk lichaam is wonderlijk gemaakt, dat mag je wel wat meer belichten’
Marije liet zich fotograferen in een intieme setting
‘Boudoirfotografie’, het woord heeft een frivole bijklank. Bepaald geen genre dat je associeert met een christelijk publiek. Toch zijn er gelovige vrouwen die zich in een intieme setting naakt of halfnaakt laten vereeuwigen. Zoals Marije (28), die lang moeite met haar eigen lichaam had en voor wie dit een ware mijlpaal was.
Haar drijfveer was tweeledig, vertelt Marije. “Ik zou vorig jaar meedoen aan een intensief sportevenement. Wegens corona ging dat niet door, maar ik had er stevig voor getraind. Ik was in de beste fysieke staat ooit en wilde dat laten vastleggen. Maar een dieperliggende reden is dat ik sinds mijn jeugd nooit een positieve relatie met mijn lijf heb gehad. Ik was als kind wat steviger dan de andere meiden uit mijn klas. Als ik nu foto’s uit die tijd terugzie, denk ik: het viel eigenlijk best mee. Maar toch maakten klasgenoten er vervelende opmerkingen over, en die zijn blijven hangen.”
Ik heb sinds mijn jeugd nooit een positieve relatie met mijn lijf gehad
Rond Marijes 24e kwam de ommekeer. “Ik dacht: ik wil anders in mijn lichaam zitten. Ik werk in de zorg en als ik een cliënt ergens vierhoog achter moest bezoeken, raakte ik buiten adem van al die trappen. Opeens drong het tot me door dat ik iets aan mijn conditie moest doen, dat ik beter voor mijn lijf moest zorgen. Dus ben ik met mezelf aan de slag gegaan en zo ontdekte ik het plezier van sporten. Kijk, zolang je sport alleen ziet als een middel om af te vallen, is het niet leuk. Maar ik merkte dat het wél leuk is om jezelf uit te dagen en je grenzen te verleggen. Het bleek dat ik ook veel sterker ben dan ik ooit had verwacht!”
Toen het sportevenement werd gecanceld, twijfelde ze even of ik die fotoshoot nog moest laten doorgaan. “Ik word niet per se blij van mezelf op foto's. Maar daarna dacht ik: ik ben nu 27 en deze fysieke staat komt nooit weer terug. Ik wil die foto's gewoon voor mijzelf hebben.”
Boudoirfotografie
De ‘boudoirsessie’ bleek een heilzame ervaring. Marije: “Ik was verbaasd hoe snel fotografe Naomi van der Kraan mij op mijn gemak wist te stellen. Zo’n shoot neemt best veel tijd in beslag, maar dat was juist goed. Naomi is zelf ook christen en al pratend herkenden we hoe krampachtig er in religieuze hoek soms wordt omgegaan met lichamelijkheid. Terwijl wij allebei concludeerden dat het lijf meer waardering verdient, juist ook vanuit een christelijke levensvisie. Je mag het koesteren door er goed voor te zorgen. En omdat elk lichaam wonderlijk gemaakt is, mag je het echt wel wat meer belichten. Het mag gezien worden.”
Het lijf verdient meer waardering, juist vanuit een christelijke levensvisie
Het was wel spannend toen de foto’s binnenkwamen, bekent Marije. “Even dacht ik: stel dat ze tegenvallen...? Maar ik ben er heel blij mee. Ik heb ze zelfs met mijn omgeving gedeeld. Ja, dat was eigenlijk eerst niet de bedoeling,” zegt ze lachend. “Maar mijn ouders en mijn oma waren bij mij op visite. En de foto’s waren in een mooie bewaarbox geleverd. Die box stond nog op de salontafel en mijn vader merkte terloops op: ‘Hé, wat een mooi doosje, wat zit daarin?’ Toen hij de foto's zag, schrok hij eerst eventjes. Maar zodra ik hem uitlegde waarom ik dit gedaan had en wat die foto's voor mij betekenden, zei hij: ’Ach ja, eigenlijk begrijp ik dat wel.’ Vervolgens werd mijn oma van tachtigplus nieuwsgierig en wilde ook even kijken. Ze zei: ‘Oei, zelf zou ik nooit zo bloot op de foto gaan, hoor... Maar ik vind het wél mooi!’
Die positieve reacties deden me goed. De acceptatie van mijn lijf is heel langzaam gegaan, met kleine stapjes. Maar nu vind ik het eindelijk waardevol en ben ik er zelfs trots op.”
Tekst: Margaretha Coornstra
Beeld: Naomi van de Kraan
