Corrie was verslaafd aan alcohol 'Het is een wonder dat ik het overleefd heb'

Nog steeds gaat ze zeker een of twee keer per maand naar de Anonieme Alcoholisten (AA) bij haar in de buurt. “Het is een stok achter de deur. Daar moet ik zeggen of ik alcohol heb gedronken of niet.” Tot haar 54ste was Corrie een sociale drinker. “Ik dronk elke dag een glaasje. Uit gewoonte. Maar ik kon ook zonder. Als ik gespannen was, kon ik wel extra naar een glas wijn of sherry uitkijken, het gaf een bepaald soort rust.”

Maar toen werd Corrie in 2002 depressief. Ze slikte medicijnen, kreeg diverse therapieën, een tijdlang ging het beter, maar daarna nam de donkerte in haar leven steeds zwartere vormen aan. “Ik heb mij altijd verantwoordelijk gevoeld voor alles en iedereen. Ik zorgde voor mijn ouders, was veeleisend in mijn werk. Vaak was ik erg gespannen. Alcohol hielp mij om die spanning te verlichten en mijn stemming te controleren. Als ik in die periode ergens heen moest waar ik tegen opzag, dacht ik: ik drink wat en dan lukt het weer.” Het tegenovergestelde gebeurde. In een mum van tijd bracht Corrie haar dagen door op bed. Depressief en dronken.

Een hel

Als ze over die periode begint, valt de spontane Corrie stil. Als ze spreekt, lijkt ze haar woorden met extra veel zorg te kiezen. “Ik merk dat er van alles terugkomt in mijn herinnering,” reageert Corrie. “Dingen waar ik echt niet trots op ben. Het was een hel. Het is een wonder dat ik het overleefd heb. Elke ochtend weer dacht ik: ik sta niet op, ik wil niet meer. Die wanhoop kan ik nu weer voelen. Ik was de hoop verloren dat het leven ooit weer zou worden als vroeger.”

Ik dronk elke keer als ik wakker werd.

Drinken deed Corrie in de periode van 2008 tot 2011 dag en nacht. Tenminste, als ze aan drank kon komen. Haar man had haar geld en bankpassen afgenomen en spoelde de alcohol door de gootsteen zodra hij die vond. “Dan wist ik niet hoe ik de dag door moest komen. Mijn hele lijf schreeuwde om alcohol. Ik heb gelogen, bedrogen, gestolen. Alles om toch aan drank te komen. Ik dronk elke keer als ik wakker werd. Gewoon uit de fles. Verder deed ik niets. Het gebeurde zomaar dat er dagen voorbijgingen dat ik niet douchte en niet at, alleen maar dronk … Telkens als ik dat hardop zeg, denk ik: het gaat over een ander.

Bewust voor Jezus gekozen

Ik ben van kinds af aan gelovig geweest, koos er als tiener heel bewust voor om Jezus te volgen, ik deed de Bijbelschool, werkte voor diverse christelijke organisaties en was altijd actief in het kerkenwerk. Als je had gezegd dat ik ooit alcohol uit de supermarkt zou stelen, had ik je niet geloofd. Maar ik deed het wel. Ik was ziek, heel erg ziek.”

Topje van de ijsberg

Thuis blijven wonen ging niet meer en dus verbleef Corrie in kliniek na kliniek. “In de laatste kliniek – in Voorthuizen – gingen ze niet alleen aan de slag met mijn alcoholverslaving, maar ook met het onderliggende probleem: de depressie. Verslaving is bijna altijd het topje van de ijsberg. Een manier om te vluchten van iets waar je niet mee kunt leven.” Na zeven weken kwam Corrie weer thuis. “Mijn man gaf meteen mijn bankpasjes terug. Heel spannend, maar sinds die tijd heb ik geen druppel alcohol meer gedronken.”

Bij haar herstel ontving ze jarenlang hulp, professionele hulp, maar ook bij de AA. “Volgens de cijfers is 10 procent van de Nederlandse bevolking verslaafd. In een kerkelijke gemeente van 250 mensen zijn dat 25 broeders of zusters. Een verslaafde leeft niet per se ergens op straat, maar kan gewoon naast je in de kerk zitten. Daar wordt vrijwel nooit over gepraat. Alleen: in je eentje kom je er niet uit. Echt niet! Alcohol, en welke verslaving dan ook, is sterker dan jij. Je hebt hulp nodig. En die is er. Zoek en aanvaard die hulp.”

Schoon schip maken

Eenmaal thuis uit de kliniek werd het tijd voor een moeilijke stap in het herstel van Corrie: een lijst maken van mensen die je schade hebt berokkend en het goedmaken, twee stappen uit het 12-stappenprogramma van de AA. “Mijn man, de kinderen, de supermarkten … ik moest schoon schip maken, schuld belijden. Ik schaamde me heel erg, maar ik wist ook: God heeft mij vergeven. Dat ik nog leefde, was voor mij genoeg bevestiging van het feit dat God er was en mij droeg. Hij heeft de gebeden van heel veel mensen verhoord. En daardoor kon ik ook mijzelf vergeven.” 

Het was in die periode dat er in de kerk over Lucas 22:32 werd gepreekt: … en als jij eenmaal tot inkeer bent gekomen, versterk dan je broeders. Die tekst sloeg in als een bom. Het was voor Corrie de reden om uit de anonimiteit te komen en haar verhaal te doen. “Als je eenmaal verslaafd bent geraakt, verandert er iets in je hersenen. Dan kun je niet anders meer dan toegeven aan de behoefte die je voelt, iets wat bij veel verslaafden in herstel nooit meer helemaal verdwijnt. Dat is belangrijk om te weten, want er zijn zoveel mensen die na verloop van jaren tegen mensen zoals ik zeggen: nu kan het toch wel weer? Niet dus.

Zonder alcohol ben je ongezellig

Tegelijkertijd is alcohol onderdeel van de Nederlandse cultuur. Bij elk feestje, elke verjaardag, elk etentje en elk weekend, ook van de kerk, wordt gedronken. En als je niet meedoet, ben je ‘ongezellig’. Als ik door de supermarkt loop, mijd ik nog steeds het pad met alle flessen. Ik vind het gewoon …” Corrie valt even stil. “… weet je, ik zie het allemaal. Elke fles. Overal. Dat laat zien hoe groot de impact is en blijft.”

Toch blijft haar boodschap er een van hoop. Want wie hulp zoekt en aanvaardt, vindt een uitweg, benadrukt Corrie. “Ik voel mij beter dan ooit. Meer ontspannen, goed in mijn vel en ik vind het fijn om voor mensen in situaties van verslaving iets te betekenen. Ik merk dat als ik mijn verhaal deel, anderen ook open durven te zijn. Dat is het meer dan waard.”  

Alcohol en je hersenen

Wie alcohol drinkt, loopt risico op overmatig gebruik. Hoogleraar Erik Scherder legt op de website alcoholinfo.nl uit waarom: “Je hersenen hebben de functie van remming. Controle over al je systemen. Maar door te drinken ontstaat er ontremming. Je voelt je losser, vrolijker, je doet dingen die je normaal gesproken niet had gedaan. Dat kan al beginnen met één glaasje.

Bij het drinken van alcohol komt er namelijk dopamine vrij, een neurotransmitter die ervoor zorgt dat je je lekker, prettig en vrolijk voelt. Daarbij maakt alcohol hersengebieden actief die negatieve gevoelens verbergen. Zo ontstaat de impuls om door te blijven drinken.

Als dat ook doet, zie je dat de functies in het brein op een gegeven moment juist onderdrukt worden: je gaat hangen, bent niet alert, ziet minder, hoort minder. Maar ook de vitale functies – hartregulatie, ademhaling, bloeddruk – komen onder druk te staan. Dat kan levensgevaarlijk zijn.” 

Kijktip

In de serie Erik Scherder laat zich niet kisten onderzoekt de bekende breinprofessor hoe ons leven soms beheerst kan worden door angsten, gepieker en getob. Maar vooral ook hoe we daarmee om moeten gaan. 

Te zien via NPO Start.

Lees ook: Wilma’s vader was verslaafd aan alcohol