Henk Jan: 'We hebben de belangrijke rol van de vrouw te lang genegeerd'

Het was tijdens een Bijbelstudie in ons huis. Tijdens het gebed nam een van de deelnemers plotseling kort het woord:
‘Here God, dank u voor de vrouw’, riep hij uit, om het hier vervolgens bij te laten.
Zoals later bleek, had hij de gave om in een paar woorden tot de kern te komen. Ik kon een glimlach niet onderdrukken. Veel mooier worden gebeden niet.

Allesbehalve het sterke geslacht

Eerder las ik het boek Half the sky van Pullitzer Prize winnaars Nickolas Kristof en Sherryl WuDunn, over de wereldwijde onderdrukking van vrouwen. De schokkende verhalen in dit boek laten zien dat de man allesbehalve het sterke geslacht is. Slappe hap, hoe wij mannen met vrouwen omgaan. Omdat we door onze bouw beter armpje kunnen drukken, menen we de vrouw ook te moeten onderdrukken.
 
Ook in mijn werk voor International Justice Mission (IJM) hoor en lees ik vaker dan mij lief is verhalen van vrouwen, jonge meisjes vaak, die worden misbruikt, uitgebuit en gekleineerd. Vaak door mannen.
Ik moet denken aan de 13-jarige Griselda uit Guatemala, die samen met haar moeder vanuit de kerk naar huis liep, toen ze door een vreemde man werd vastgegrepen en in een auto gesleurd. Terwijl zij onder schot werd gehouden, werd zij door drie mannen verkracht.
Of aan Helen en Emilia uit Bolivia. Zusjes die 6 en 3 jaar jong waren toen een buurman zich aan hen vergreep. Of aan Lillian, een jonge moeder uit Oeganda die stelselmatig in elkaar werd geslagen en met de dood bedreigd door haar echtgenoot.

Wereldwijd heeft liefst 25 procent van alle vrouwen te maken gehad met fysiek of seksueel geweld. En terwijl de daders zich zouden moeten doodschamen en gestraft zouden moeten worden voor hun lafhartige daden, zijn het juist de slachtoffers die zich schamen en vaak niet durven te vertellen wat hen is aangedaan. Totaal omgekeerde wereld dus.

Een bijzondere plaats

Dat het niet zo zou moeten zijn, liet Jezus al zien. Totaal tegen de tijdsgeest in liet hij zien dat vrouwen respect verdienen. Er mogen zijn. Geliefd zijn. Terwijl kwaaie, hypocriete mannen op het punt staan een vrouw te stenigen, neemt Jezus het voor haar op. ‘Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen,’ zei hij, om vervolgens in het zand iets op te schrijven. Waren het de namen van de mannen die de vrouw wilden doodden, met achter hun namen de seksuele zonden die zij hadden begaan? Wat het ook was, een voor een dropen ze af. Geen praatjes meer. Geen veroordelingen. Met de staart tussen de benen, sloften ze weg. Hoezo, het sterke geslacht?

Jezus deed wat God volgens de verhalen in het Oude Testament al eerder deed. Vrouwen een bijzondere plaats geven. Sterker nog, vrouwen die door de samenleving werden vernederd, misbruikt en veracht, werden de moeders uit wie Jezus uiteindelijk geboren werd. Het is een van de redenen waarom ik de Bijbel zo’n geniaal boek vind. Dwars tegen het gangbare denken in. Dwars tegen de bestaande godsbeelden in. De God van de Bijbel doet het allemaal net even iets anders. Verrassender. Met een duidelijke rode lijn: liefde. Liefde voor de meest kwetsbaren en achtergestelden.

Liefde, zorg en aandacht

Veel hebben wij, ook de mensen in de kerk, niet van God de Vader en God de Zoon geleerd als het gaat om hoe we met vrouwen moeten omgaan. Jarenlang konden we teksten opdreunen waarin staat dat de man ‘het hoofd’ is van het gezin en dat vrouwen in de kerk moeten zwijgen. Los van het feit dat we qua exegese volgens mij al die tijd de plank flink hebben misgeslagen, hebben we alle verhalen die laten zien welke belangrijke rol de vrouw heeft, genegeerd.

Het is tijd om vrouwen de liefde zorg en aandacht te geven die ze verdienen. Om te zorgen dat ze veilig over straat kunnen, buiten kunnen spelen, dat ze niet meer hoeven te vrezen voor de harde hand van hun echtgenoot. Er moet nog veel gebeuren, zowel wereldwijd als in ons eigen land en de kerk. Maar misschien begint het allemaal wel bij dat ene simpele gebed: ‘Heer, dank u voor de vrouw.’