Dit is de favoriete gelijkenis van EO-Jon­ge­ren­dags­pre­ker Jurjen ten Brinke

Niet iedereen zit erop te wachten: een vriend die je in het holst van de nacht stoort. Toch gebruikt Jezus juist dát beeld in de gelijkenis van de lastige vriend (Lucas 11). Voor een sociale jongen als Jurjen ten Brinke is daar niets vreemds aan. Twee vrienden: één ligt te slapen, de ander heeft een ‘lastige’ vraag op een onchristelijk tijdstip.
Grappig genoeg was hij zelf ook weleens die lastige vriend, bijvoorbeeld toen hij midden in de nacht een vriend belde, omdat zijn dochter snel naar zijn bevallende zus moest. “Ik wist dat hij het niet erg zou vinden – en dat klopte. Omgekeerd zou ik ook niet moeilijk doen."

Zorg of ziekte
Van een auto tot een brood: volgens Jurjen draait de gelijkenis uiteindelijk om gebed. Het ‘motorblok’ van zijn geloof. “Ik ben uit mezelf tot weinig goeds in staat, maar in Gods kracht tot veel, ontdek ik steeds meer. Ik mag Hem vragen erbij te zijn in mijn leven, ook als ik niet weet welke kant ik op moet, of als er zorg of ziekte is. Wat ik bijzonder vind in deze gelijkenis? Jezus zegt in feite: ‘Blijf maar zeuren bij mijn Vader, net zo lang als nodig is.’”

Prikbord
Blijven zeuren bij God. Op welk persoonlijk thema raakt dat Jurjen? “Ik denk meteen aan mensen die ik liefheb, maar die God nog niet kennen. Als ik hun foto op mijn prikbord zie, bid ik voor hen. Ook denk ik aan een paar van onze kinderen die moeite hebben hun weg te vinden in het leven. Heel verdrietig om van dichtbij mee te maken.”
Juist in die kwetsbaarheid weet Jurjen dat hij maar één ding hoeft te doen: “Ik moet het uit handen geven, aan God. Zelf snap ik niet hoe zoiets werkt, want ik ben van nature heel optimistisch en zie alles altijd zitten. Dus smeek ik God om geduld en mildheid zodat ik mijn kinderen kan geven wat ze nodig hebben. Daar worstel ik echt mee.”

Perspectief
In de gelijkenis staat ook: vraag en je zult gegeven worden. Hoe rijmt Jurjen dat met de zorgen om zijn kinderen? “Dat is lastig, want er nog zijn genoeg gebeden die nog niet zijn verhoord, in elk geval niet zoals ik had gehoopt. Dat is misschien wat Paulus bedoelt met volharden en lijden?
Tegelijk gebeuren er dingen die hij alleen aan God kan toeschrijven. Toch wil hij niet te veel focussen op zichtbare uitkomsten. “God weet allang wat ik nodig heb. Bidden verandert vooral mijn perspectief. Ik zeg: ‘Ik kan het niet, U moet het doen.’ Dat vind ik zo’n verrijking. Bidden wordt daardoor zoveel meer dan alleen maar iets bij God voor elkaar proberen te krijgen. Het gaat ook om leren loslaten en vertrouwen.”

Tekst: Maarten Nota