De man van Angelique werd opgegeven in Nederland, maar overleefde in Duitsland

Chris heeft reuma en is door zijn medicatie kwetsbaarder voor een ernstig verloop van corona dan andere mensen. “We probeerden er alles aan te doen om corona buiten de deur te houden, wat niet eenvoudig is met vier jonge jongens. Helaas testte hij 15 april 2021 toch positief,” vertelt zijn vrouw Angelique. De eerste dagen lijkt het mee te vallen. “Op dag vijf werd hij erg benauwd. Zijn saturatiewaarden waren zo gedaald, dat hij met een ambulance naar het ziekenhuis werd gebracht.”  

De toestand van Chris verslechtert snel en hij heeft steeds meer zuurstof nodig. Hij komt op de IC terecht en wordt hij aan de beademing gelegd. “Ik zag hoe hij worstelde om wakker te blijven; hij was zich er heel goed van bewust dat zijn kansen om te overleven op die manier het grootst waren. Hij was zó bang om nooit meer wakker te worden en ons achter te moeten laten, dat hij letterlijk heeft gevochten voor zijn leven.”  

Afscheid 

Om zijn lichaam rust te geven, is het noodzakelijk dat hij in slaap wordt gebracht. “Mijn broer zag hoe moeilijk hij het hiermee had en beloofde, samen met de artsen, dat ze tot het uiterste zouden gaan om zijn leven te redden. Arthur vroeg hem: ‘Vertrouw je mij?’ Toen Chris hier bevestigend op antwoordde zei Arthur: 'Dan laat je vallen. Ik pas op je. Ik pas op Angelique. Ik pas op je jongens'. De artsen beloofden hem dat ze alles uit de kast zouden trekken, tot aan een longtransplantatie toe.” Na een worsteling van 28 dagen geeft Chris zich eindelijk over.  

Voordat het zo ver is, spreekt Angelique nog één keer met haar man. “Ik vroeg hem of hij zou blijven vechten. Terwijl de tranen over zijn wangen rolden, zei hij: ‘Ik geef nooit op! Ik heb té veel om te verliezen!’’ Met dit vertrouwen laat zij haar man over aan de rust die hij zo hard nodig heeft.  

Angelique vertelt dat zij katholiek is opgevoed en zelf niks meer met het geloof heeft. “Toch heb ik die dagen regelmatig voor hulp naar boven gekeken. Ik dacht: als er Iemand is die kan helpen, help dan alstublieft!” Hoewel zijn leven aan een zijden draadje hangt en de kans groter is dat hij zal sterven dan dat hij blijft leven, vertrouwt Angelique op de belofte van haar man om tot het uiterste te blijven vechten. 

“Ik stond machteloos; hij werd gewoon opgegeven” 

De enige kans die hij nog heeft om dit te overleven, is de hartlongmachine. “De artsen legden zijn situatie voor aan het competentiecentrum. Daar hebben ze de scan van zijn longen bekeken en op basis daarvan besloten dat het zinloos was om de benodigde behandeling met een hartlongmachine in te zetten. Zijn longen waren volgens hen onherstelbaar beschadigd, waardoor zijn situatie uitzichtloos was en aanvullende behandeling geen zin had. Dit advies werd overgenomen door dezelfde artsen die nog maar drie dagen daarvoor plechtig aan Chris hadden beloofd alles op alles te zetten voor hem. Ik stond machteloos; hij werd gewoon opgegeven.” 

Arthur besluit met de scans van zijn zwager naar Klinikum Emden in Duitsland te rijden voor een second opinion. “Daar werden de scan bekeken door intensivisten, radiologen en longartsen. Zij hadden na bestudering van de scans een totaal andere visie en gaven aan geen enkele reden te zien waarom hij hier niet op een menswaardige manier uit zou kunnen komen. Ze zeiden dat het onmogelijk was om in die fase van het ziekteproces al te zeggen dat de schade onomkeerbaar was. Gezien zijn leeftijd en het feit dat hij vader was van vier jonge kinderen, vonden zij dat hij een kans moest krijgen.” 

Helikopter 

Angelique en Arthur besluiten het heft in eigen handen te nemen om zodoende het leven van hun man en zwager te redden. “Mijn broer regelde een helikopter die Chris oppikte bij een nabijgelegen vliegveld. Eigenlijk was hij er te slecht aan toe om vervoerd te worden, maar niet vervoeren betekende onherroepelijk zijn dood.” Aan boord van de helikopter bevindt zich een ervaren IC-arts. Als hij ziet hoe kritiek de toestand van Chris is, twijfelt hij even of het wel verstandig is aan deze vlucht te beginnen. Eén blik op de bedrukte gezichten van zijn vier zoons is echter genoeg om hem te doen besluiten alles op alles te zetten. “Hij heeft op alle mogelijke manier geprobeerd Chris in leven te houden. Wonder boven wonder bleef zijn hart kloppen.” Meteen na aankomst wordt Chris aan de hartlongmachine gelegd. “Zo’n beetje alles wat je kunt bedenken aan complicaties heeft Chris in de weken daarna gehad; een klaplong, longontstekingen, hersenbloedingen. Toch bleef hij leven.”  

“We hebben allemaal gevoeld hoe dicht hij bij de dood was” 

Na een strijd van zeven maanden keert Chris terug naar huis. “Wat volgens de artsen onmogelijk was, is gebeurd. Hij is hier menswaardig uitgekomen!” Wel houdt hij forse restschade over aan zijn longen. “We hebben allemaal gevoeld hoe dicht hij bij de dood was. Hierdoor ga je anders naar het leven kijken.” Chris kijkt daarom niet naar wat hij niet meer kan, maar is enkel blij dat hij nog leeft en extra tijd met zijn gezin heeft gekregen.  

Angelique laat het hier echter niet bij zitten. “Het is onvoorstelbaar dat we afhankelijk waren van de connecties die we hadden om levensreddende zorg te krijgen. Alleen dankzij de contacten van mijn broer hebben mijn zoons nog een vader en ik nog een man.” Ze besluit er een boek over te schrijven, in de hoop dat er lering wordt getrokken uit hun verhaal. “Het is belangrijk dat artsen hun kennis meer gaan bundelen en openstaan voor de visie van anderen. Al red ik maar één leven met dit boek! Wij hadden een Arthur, maar wat als je dat niet hebt?” 

Het boek ‘Laat je vallen’ is sinds februari 2023 te bestellen.