'De verwachting voorbij': Mirjam Meeks boek met eerlijke verhalen over moeder worden
'Verbinding heb je hard nodig om je eerste jaren als ouder door te komen'
Durf jij het eerlijk te delen als je je somber voelt na de geboorte van je kind? Dat je eigenlijk een dochtertje had gewild in plaats van een zoon? Dat het moederschap tegenvalt? Veel vrouwen houden dat liever voor zich, zo weet klinisch psycholoog Mirjam Meek. Daarom deelt ze de eerlijke verhalen van jonge moeders in haar boek ‘De verwachting voorbij’.
‘’In mijn praktijk zie ik veel cliënten die denken dat ze de enigen zijn die worstelen met het moederschap. Nou, mijn praktijk barst uit zijn voegen met soortgelijke verhalen van jonge moeders. Hoe kan het dat jullie dat niet van elkaar weten? vroeg ik me af. Ik hoop jonge moeders met mijn boek een nieuw perspectief te geven, zodat ze anders kunnen kijken naar hun problematiek. Verder wil ik dat de lat, om een perfecte moeder te zijn, naar beneden gaat. Maar het belangrijkste is dat vrouwen steun vinden bij elkaar. En dat het normaal wordt als je een tijdje somber bent als moeder. Dat hoeft niet gelijk zorgelijk te zijn.
Voorbereiden op het moederschap
Ik denk niet dat je je kunt voorbereiden op het moederschap. Je kunt niet voorspellen wat voor impact het moederschap op je leven heeft. Je kunt wel nadenken over reële verwachtingen over het ouderschap. Je kunt kennis opdoen over somberheid, angsten en relatieproblemen etc. Het is bijvoorbeeld heel normaal als je relatie minder hecht is de eerste paar jaren na het krijgen van een kind. Als je weet dat dat kan gebeuren kan die kennis steun geven. Je kan ook handvaten krijgen om daarmee om te gaan. Dat geldt ook voor somberheid. Als je weet dat er nog meer moeders zijn die zich somber voelen, dan sta je niet alleen.
Vanuit onze cultuur kijken we nog steeds met een roze bril naar het ouderschap. Moeder worden is een verrijking. Een cadeautje. Dat is het ook, maar je maakt als ouder ook een enorme verandering mee die aandacht vraagt.’’
Combinatie werk en gezin
Zelf denkt Mirjam terug aan de tijd dat zij net moeder was. ‘’Ik vond het heerlijk om moeder te worden en ik heb genoten van mijn verlof. Tot ik weer aan het werk moest. Op mijn werk wilde ik thuis zijn, zodra ik klaar was ging ik direct naar mijn gezin. Maar als ik thuis was dacht ik aan mijn werk, want het was echt niet altijd leuk thuis. Ik vond het lastig om mijn werk en het moederschap te combineren.
En ik wilde alles graag zelf doen. Ik heb me veel schuldig gevoeld over mijn kinderen, over mijn werk, over mijn relaties. Ook de verandering die ik meemaakte als moeder vond ik soms ingewikkeld.Ik weet nog dat ik een keer zonder mijn oudste zoon naar de winkel ging. Niemand kon aan me zien dat ik moeder was. Dat vond ik zo gek, dat ik ineens tegen de kassière zei: ‘Ik moet wel opschieten want mijn zoontje wordt zo wakker.’ Zodat ik toch even liet weten dat ik moeder ben.
Hoe sterk je leven verandert, wordt nog weleens onderschat door jonge ouders. Je krijgt er een rol bij: die van een moeder. Hoe ga je die nieuwe rol vormgeven in je leven samen met al die andere rollen? Die er ook nog steeds zijn. Je relaties veranderen. Van je ouders kun je ineens andere dingen verwachten. Sommige relaties worden hechter, met andere mensen groei je uit elkaar. Je verandert echt. Je hebt veel minder controle op je eigen tijd.’’
Jouw boek begint met de woorden: Leef in verbondenheid met anderen, want verbondenheid brengt liefde in je leven. Wat betekenen die woorden voor jou?
‘’Mijn moeder is drie jaar geleden overleden en tijdens mijn afscheidsspeech deelde ik deze woorden van haar. Ze vond het belangrijk dat ik die boodschap met iedereen deelde. Ik ben opgevoed met de overtuiging dat je het niet alleen kunt. Je hebt altijd anderen nodig in je leven. Door liefde te geven, kan je ook liefde ontvangen en ontstaat er verbondenheid.
Boek: De verwachting voorbij
Mijn moeders woorden zijn ook toepasselijk voor mijn boek De verwachting voorbij. De rode draad in de verhalen die ik hoor van jonge moeders is eenzaamheid. Ze vinden het moeilijk om hun eerlijke verhaal te delen met anderen. Maar als je je worstelingen gaat delen met anderen ontstaat er verbinding en dat heb je heel hard nodig om die eerste jaren als ouder door te komen.’’
De verwachting voorbij is een boek vol eerlijke verhalen van moeders die vertellen over hun worsteling. Zo is er een moeder die afscheid neemt van haar wens om een dochter te krijgen, een moeder die worstelt met perfectionisme en een andere vrouw deelt haar verdriet na een traumatische bevalling. Mirjam schrijft hun verhalen liefdevol en alsof je bij hen in de spreekkamer zit. De verwachting voorbij, Mirjam Meek, Thomas Rap, 208 blz, €23,99
‘Een belangrijke algemene deler die ik in de verhalen zie is hoe extreem hoog moeders de lat voor zichzelf leggen,’ schrijf je. Hoe komt het toch dat we die lat zo hoog leggen?
‘’Daar is niet gelijk een sluitend antwoord op. Sociale media spelen een rol. We zien allemaal het mooie verhaal. En we leven allemaal individualistischer, er is minder sociale steun dan vroeger. Uit onderzoek is gebleken hoe individualistischer de maatschappij is, hoe meer burn-out-klachten en depressies er zijn. Er wordt vanuit de wetenschap veel gedeeld over de hechting en opvoeding van een kind. Die kennis is zeker belangrijk, maar ik zie ook de keerzijde. Dat je het alleen maar fout kunt doen als moeder. Er heerst veel angst en onzekerheid onder jonge ouders.Daarom wil ik een speciale plek creëren voor moeders. Gewoon om te kijken hoe het met je gaat. Zodat ouders weten dat ze niet alleen zijn en dat met z’n allen gaan omarmen dat moeder worden ingewikkeld is. Dat we gaan zien dat we elkaar nodig hebben. Als ik trainingen geef aan ouders, dan geven zij vaak aan dat zij de meeste steun halen uit de verhalen van anderen. Die herkenning is zo fijn.
Nu krijg je pas hulp als er al een probleem is ontstaan. Veel moeders worstelen met bepaalde dingen, maar hebben geen psychische probleem. Hoe mooi zou het zijn als die groep mensen elkaar op een laagdrempelige manier kan ontmoeten? Een plek waar je gewoon mag zijn. Die plekken zijn nu nog vrij onvindbaar.
Vrouwen in mijn praktijk vertellen dingen die ze nog nooit met iemand gedeeld hebben
Ook tegen moeders, zussen en vriendinnen wordt er nog niet vrijuit gesproken. Ze durven hun moeder niet in vertrouwen te nemen, bang dat zij zich zorgen gaat maken. Ze willen hun moeder of vriendin daar niet mee belasten. Dan zit je een soort van klem. Vrouwen in mijn praktijk vertellen dingen die ze nog nooit met iemand gedeeld hebben. Ze zijn bang dat ze een slechte moeder zijn en durven hun angsten en zorgen niet hardop te delen. Ze voelen zich schuldig naar hun kindje toe. Ze zijn bang voor de reacties van anderen. Ze zijn vrezen dat hun kindje wordt afgenomen of dat anderen vinden dat ze niet goed voor hun kind zorgen.
Je weet niet of een ander jou goed hoort. Kunnen andere mensen echt luisteren naar wat jij hebt te vertellen, zonder gelijk in oplossingen te denken of in actie te komen?’’
Wat is ervoor nodig om zo’n plek te creëren?
‘’Elke hulpverlener die ik ken doet het beste voor zijn cliënten, maar we vinden elkaar niet altijd. Dat komt door drukte, financiën, volle praktijken en doordat we allemaal op andere plekken werken. We moeten nadenken over hoe we de zorg willen inrichten. Wat heeft de jonge moeder nodig? En hoe bereik je de vrouw die zelf nog niet weet dat ze misschien klachten gaat krijgen?
Je kunt ook zelf het gesprek aangaan met anderen door open vragen te stellen. Hoe kijk jij naar het moederschap? Als je zelf moeder bent, kun je delen hoe dat voor jou is geweest. Welke veranderingen je hebt meegemaakt. Als je daarover kunt praten, kun je het signaal geven dat die ander gehoord wordt door jou. Ook als het moederschap straks lastig voor haar is. Wees eerlijk en zorg daarmee voor verbinding.
Om te eindigen met de woorden van mijn moeder: leef in verbondenheid met anderen, want verbondenheid brengt liefde in je leven. En weet dat het moederschap niet iets is dat je ineens kan, of een talent dat je wel of niet hebt. Moeder zijn leer je met vallen en opstaan.’’
Mirjam Meek (1977) is voormalig verloskundige en klinisch psycholoog. Ze is eigenaar van de psychologiepraktijk MeJa, centrum voor zwangerschap en psyche. De verwachting voorbij is haar eerste boek.
Fotocredits: Keke Keukelaar
Geschreven door
Judit van Dijk-Besters
