De zoon van Celena gaat met tegenzin naar zijn narcistische vader

“Ik was al wat ouder toen ik hem leerde kennen. We raakten aan de praat via een datingsite en besloten elkaar te ontmoeten. Het klikte. Hij was mijn droomman: charmant, lief en grappig. Alle kwaliteiten die ik in een man zocht. Mensen om mij heen vonden onze relatie te snel gaan en vonden hem in gesprekken agressief en jaloers reageren. Ik was het daar niet mee eens. Jullie kennen hem niet zoals ik, dacht ik.

Na een jaar trouwden we en ik raakte zwanger. Op het moment dat onze zoon Ruben geboren werd, begon ik zelf veranderingen in zijn gedrag te zien. Zo had hij woede-uitbarstingen om niets. Een keer heeft hij me tegen de muur gegooid. Heftig, maar ik ging niet bij hem weg. Als hij gekalmeerd was, kon hij de situatie zo verdraaien, dat ik aan mijn eigen gedrag ging twijfelen. Had ik het er niet naar gemaakt?”   

Spullen pakken

“De ruzies liepen steeds hoger op. Onze zoon Ruben was vaak toeschouwer. Op een dag was de maat vol. Ik besloot om samen met mijn zoon weg te gaan. Hierop reageerde mijn ex extreem agressief. Hij wilde ons niet laten gaan. Hij zei dat hij niet begreep waarom we weggingen. Ondertussen liep hij met een mes in zijn handen onrustig heen en weer. Pas toen hij rustiger werd, zag ik kans om onze spullen te pakken en de voordeur voorgoed achter ons dicht te trekken.

'Ik probeer niet negatief over mijn ex te praten als Ruben erbij is'

Inmiddels zijn we een paar jaar gescheiden. De band tussen Ruben en mijn ex-man is erg slecht. Als klein kind wilde hij nooit met hem alleen zijn. Maar hij is wel zijn vader. Ik heb er daarom voor gezorgd dat Ruben contact met hem onderhield en probeer niet negatief over mijn ex te praten als Ruben erbij is. Al is dat moeilijk. Helemaal omdat mijn ex-man verkondigt dat ik hem geen ruimte geef. Hij manipuleert, liegt en verdraait onze gesprekken. Dit doet hij ook tegen hulpverleners en tegen mijn zoon. Hierdoor kom ik regelmatig onterecht in een kwaad daglicht te staan.”

Angst dat papa boos wordt

“Ruben gaat twee dagen in de week naar zijn vader. Met tegenzin. Vaak is hij in de war omdat afspraken afgezegd of verzet worden. Mijn ex doet dit op zo’n manier waardoor het voor Ruben lijkt dat ik de veroorzaker ben van die verwarring. Ook bespreekt hij zaken met Ruben die je helemaal niet met een kind moet bespreken. Eenmaal bij zijn vader thuis, loopt hij op zijn tenen. Vaak is hij bang dat zijn papa boos wordt. Opstandig is hij daarom nooit bij zijn vader.

Het moeilijkste vind ik dat mijn zoon naar iemand toe moet, die hij helemaal niet wil zien. Ruben is hier vaak boos en verdrietig over. Ik gun hem een ‘normale’ vader. Een vader die er voor hem is en niet constant aan hemzelf denkt. Ik weet dat dat niet mogelijk is en daarom bid ik voor rust. Rust in dat hoofdje van hem. Het zou zo fijn zijn als hij niet meer verplicht wordt om naar zijn vader te gaan, maar contact kan zoeken op de momenten dat hij het zelf wil.”

'Ik voel me vaak dom'

“Inmiddels heeft mijn zoon door de hele situatie professionele hulp. Ik hoop dat het hem mag helpen. Tot hij zelf volwassen is, zal hij zich aan de omgangsregeling moeten houden. Ondertussen blijf ik bidden. Mijn boosheid leg ik ook bij Hem neer. Een lange periode was ik het vertrouwen in God kwijt. Ik heb zoveel vragen: Waarom grijpt niemand in? Waarom durft niemand iets te zeggen? Waarom luistert er niemand? Ook voel ik me vaak dom. Hoe kon ik verliefd worden op deze man? En gefrustreerd, omdat ik mijn eigen kind niet kan helpen. Dan ga ik maar weer bidden. Dat er rust en vrede in Ruben en mijn leven mag komen. Gelukkig heb ik veel vrienden en een kerkgemeente om mij heen. Zij bidden voor mij als ik het niet kan.

Bidden voor mijn ex

Mijn vrienden bidden ook voor mijn ex-man. Ik vind dat vaak moeilijk om te doen, maar hen lukt het wel. Zij bidden dat hij God in zijn hart aanneemt. Ooit, op een dag hoop ik hem te vergeven. Als christen hoor ik dat te doen, maar ik weet nu nog niet hoe.”

*In verband met de privacy zijn de namen in dit artikel gefingeerd.

In Eva-magazine nam journaliste Rinke Verkerk een kijkje in het hoofd van iemand met narcisme. Lees hier het artikel.