Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Dina’s zoon genas van een scheve borstkas

“God zette hem niet alleen fysiek maar ook geestelijk recht”

De jongen op het podium kan niet stoppen met lachen. De voorganger zegt: “Ik heb veel wonderen gezien, maar er zijn wonderen die verwonderen.” De moeder komt erbij. “Z’n borstkas staat recht”, zegt ze vol verbazing terwijl ze haar hand op de borst van haar zoon legt. De video van Ateng Tuakora die genas van een zogenoemde ‘kippenborst’ kun je niet zonder glimlach bekijken. Moeder Dina Jager: “God wil hem niet alleen fysiek rechtzetten maar ook geestelijk.”

Deel:

Bij de geboorte van Ateng, vijfentwintig jaar geleden, is er nog niet zoveel te zien aan z’n borstkas. Rond zijn vijfde jaar wordt duidelijk dat hij scheef groeide. “Ik heb er nooit zo’n punt van gemaakt”, vertelt Dina. “Het beperkte hem niet en was ook niet levensbedreigend. Cosmetische foutjes horen bij een gebroken schepping, dacht ik. Hij was goed zoals hij was en er zijn wel ergere dingen.” Ateng is nooit gepest vanwege zijn ingedeukte borstkas. Hij droeg altijd een hemd of een T-shirt dus het was ook niet zichtbaar. Het was daarom lastig een foto te vinden van voor zijn genezing.

Woede-uitbarstingen

Als kind is Ateng altijd enthousiast en vrolijk. Als hij ouder wordt, krijgt hij last van een andere beperking. Tijdens de zwangerschap had Dina een schildklieraandoening die niet op tijd herkend is. Daardoor zijn Atengs hersens niet goed ontwikkeld. “Zijn kortetermijngeheugen functioneert niet, hij heeft dyslexie en een concentratiestoornis. Hij had er heel erg last van en kreeg woede-uitbarstingen. Dat vond hij vreselijk.”

'Op zijn tiende begint Ateng met verdovende middelen'

Ateng ervaart zoveel onrust in zijn hoofd dat hij al op zijn tiende met verdovende middelen begint. “Op de basisschool is hij in aanraking gekomen met drugs. Van wie hij die kreeg, heeft hij nooit willen vertellen.” Pas op zijn veertiende kwamen Atengs ouders erachter. “Er waren wel signalen, maar het duurde lang voordat ik het wilde erkennen. Dat je kind verslaafd is aan drugs, is voor elke ouder een doemscenario. Je schaamt je, voelt je schuldig, alsof je niet genoeg hebt gedaan.”
Atengs ouders die gescheiden zijn, zoeken hulp maar het gaat van kwaad tot erger. “Hij kwam in aanraking met de politie. Hij heeft een keer op school met een mes staan zwaaien. Verder heeft de recherche een paar keer onderzoek gedaan naar zijn drugsbezit. Ook is hij met een groep gaan inbreken. Daarvoor moest hij op het politiebureau komen. Ik ging me afsluiten, durfde de telefoon niet meer op te nemen, bang dat het school, de politie of de recherche was.”

De inbraak is nooit bewezen en alle onderzoeken liepen met een sisser af. “Ateng heeft geen strafblad, God heeft hem echt bovennatuurlijk beschermd.”

Uitschreeuwen naar God

Door de drugs wordt Ateng psychotisch en onhandelbaar. Hij ontwikkelt ook een doodswens. “Ik heb het echt uitgeschreeuwd naar God: Wat moet ik? Wat moet ik? Het was ontzettend zwaar.” Dina ervaart steun van familie en vrienden. “Maar uiteindelijk moet je het voor je gevoel toch alleen dragen.”

Voor Dina’s dochter Geertje die viereneenhalf jaar ouder is dan Ateng, is de situatie ook heel lastig. De situatie wordt onhoudbaar en op zijn achttiende gaat Ateng bij zijn vader wonen. Ook daar lukt het Ateng niet om zijn leven op de rit te krijgen. Op zijn tweeëntwintigste wordt hij gedwongen opgenomen. Daarna gaat hij begeleid wonen.

Dina en Ateng zijn lid van de gemeente Come Alive in Drachten. Voorganger Jannie Kloosterman en andere christenen helpen Ateng. “Elke maandagavond werd hij opgehaald voor de jeugddienst. Er is een heel hechte jeugdgroep die met elkaar wandelt en eet. Ook kreeg hij via de kerk een dagbesteding, hij werkt als vrijwilliger in een palmenbedrijf.” Dit brengt structuur in Atengs leven. Als hij in bed bleef liggen, werd hij opgehaald. “Hij is nooit veroordeeld of afgewezen. Hij werd gezien. Een jaar geleden heeft hij zich laten dopen en sinds een jaar is Ateng vrij van zijn drugsverslaving.”

Mijn verloren zoon

Dina is God enorm dankbaar voor het herstel in Atengs leven. “Ik heb mijn zoon echt teruggekregen. Het verhaal van de verloren zoon gaat over hem! Zijn enthousiasme en vrolijkheid die hij als kind had en die jarenlang weg zijn weggeweest, zijn echt teruggekomen. We doen heel veel samen, alsof we tijd moeten inhalen.”

In het begin was er wel onzekerheid. Lukt het allemaal wel?  Ook heeft hij zo nu en dan aanvechtingen. “Hij heeft nog veel last van nachtmerries. Maar hij weet nu hulpbronnen in te schakelen. Hij geeft zelf aan wanneer hij gebed nodig heeft. Ik heb nu geen angst meer voor een terugval, dat had ik eerst nog wel.”

Wonder

En toen kwam de dag van het wonder ‘dat verwondert’. “Tom de Wal van Frontrunners sprak in onze dienst. Op een gegeven moment riep Tom mensen naar voren die last hadden van hun rug. Dat had Ateng, het werk dat hij doet is best zwaar. Er werd gebeden maar er gebeurde niet veel. Hij ging weer zitten en had niks in de gaten. “Ineens voelde Atend dat zijn rug rechttrok. Vervolgens kwam hij gillend naar mij toe: ‘Mem, ik ben recht!’ Ik was zelf in de veronderstelling dat hij doelde op zijn borstkas, maar hij zegt dat hij dat pas ontdekte toen ik mijn hand op zijn borst legde. Pas toen had hij in de gaten dat zijn borstkas ook recht stond!”

“God heeft het zo pats-boem rechtgezet. Ik werd helemaal gek! Het stomme is: er is eerst ongeloof. Dit kan helemaal niet, denk je. Daarom moest ik steeds weer voelen. Het is een achtbaan: je voelt dankbaarheid maar ook ongeloof, er gaat van alles door je heen. We hadden het nooit verwacht, het is ook niet waar we dagelijks voor gebeden hebben.”

'Sommigen geloven het niet, maar zijn wel nieuwsgierig geworden'

Het wonder bemoedigt Dina. “God heeft ons op het oog. Hij wil dingen rechtzetten, niet alleen fysiek maar ook geestelijk. God is goed, ik houd van Hem. Ik vind het ook wel een humoristisch. Alsof God zegt: ‘Ik ga je even wat laten zien.’ Het sterkt ons enorm. Het feit je dat je ervan mag getuigen is ook zoveel waard. Ik hoop gewoon dat het een golfbeweging veroorzaakt. Mensen zijn zo geraakt. Sommigen geloven het niet, maar zijn wel nieuwsgierig geworden.”

Dankbaar

Had Dina niet liever gehad dat God ‘het brein’ van Ateng had genezen? “God weet wat goed voor ons is. Hij doet de dingen op Zijn tijd. Ik ben alleen maar dankbaar en ga niet jammeren om dingen die niet zijn gebeurd. Ateng vindt het zelf ook wel fijn dat hij niet superslim is, ‘want’, zegt hij, ‘dwazen zullen de hemel beërven, laat mij dan maar een beetje dwaas zijn.’”

“Ik ben God zo dankbaar. Hij heeft Ateng uit de goot getrokken. Voor hetzelfde geld was ik hem kwijtgeraakt. Ik ben niet meer bang dat hij verloren gaat, nu ik weet dat hij Jezus volgt.” Dina’s stem breekt. “Ik word er emotioneel van. Wat kan ik me nog meer wensen?”

Bekijk hier de video met de eerste reactie van Ateng en zijn moeder Dina

De weergave van deze video vereist jouw toestemming voor social media cookies.

Toestemmingen aanpassen

Geschreven door

Anneke Houtman

--:--