Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Een tijd om te rouwen…

Hoe ga jij om met verlies?

Iedereen krijgt er op een bepaald moment in zijn of haar leven mee te maken: rouw. Rouw ontstaat als je iemand of iets verliest wat van grote betekenis was in je leven.

Deel:

Veel mensen denken dat je alleen kunt rouwen wanneer een geliefde overlijdt, maar feitelijk is er ook sprake van rouw wanneer een vriendschap of een huwelijk ten einde loopt, wanneer een baan of een huis er niet meer is waar iemand zich zeer in thuis voelde, wanneer iemand zijn of haar gezondheid verliest of wanneer bijvoorbeeld de kinderen het huis verlaten… Je gaat vaak door dezelfde fases heen. Wat is er belangrijk aan rouwen?

1. Neem jezelf en je gevoelens serieus

Niemand kan weten hoe jij je voelt. Rouw doet pijn. Het geeft gevoelens van verdriet, boosheid, machteloosheid, teleurstelling, pijn… of alles door elkaar. De psychiater Elisabeth Kübler-Ross heeft vijf fases omschreven die de meeste mensen geheel of gedeeltelijk doorlopen in een rouwproces. De fasen zijn niet voor iedereen even intensief en de volgorde kan ook verschillen, omdat een ieder op zijn of haar eigen manier rouwt.

  1. Ontkenning (zichzelf beschermen om de realiteit af te wijzen)
  2. Protest (de rouwende wordt boos over het ‘onrecht’ wat hem is aangedaan)
  3. Onderhandelen en vechten (doelen stellen om de pijn niet of minder te voelen)
  4. Heroriëntatie (praktisch en emotioneel aanpassingen doen)
  5. Aanvaarding (de rouwende accepteert het verdriet)

Waarover of om wie rouw jij? In hoeverre herken je de fases die mevrouw Kübler beschreven heeft over rouw? In welke fase zit jij en wat dat met je?

2. Neem de tijd

Hoe lang het rouwproces duurt is per persoon en per situatie verschillend. Het verlies van een baan kan (over het algemeen) makkelijker verwerkt worden dan het verlies van een geliefde. En een goede vriend verliezen is weer anders dan dat je je vader of moeder verliest. Voor rouwen moet wel de tijd genomen worden en het duurt vaak minstens een jaar. Neem de tijd en ruimte om door alle verschillende emoties heen te gaan, zodat ze niet (ineens) als een boemerang naar je terug geslingerd zullen worden.

Hoelang ben je inmiddels aan het rouwen? In hoeverre heb je jezelf echt de tijd en ruimte gegund om te rouwen? Was dit goed of heb je eigenlijk meer tijd nodig? Hoe reageert je omgeving op jouw rouw? Ervaar je dat als positief of negatief?

3. … en een tijd om te dansen

Het is wel interessant dat in Prediker 3 rouwen en dansen naast elkaar worden gezet. Maar het kan heel helend werken. Toen ik een jaar of 18 was verloor ik een goede vriend. Het was een Oostenrijker en ik ben daar, samen met mijn zusje, naartoe gevlogen voor de begrafenis. Het was een emotionele dienst, want hij was pas 23. Maar tot onze verbazing gingen we na de begrafenis met zijn broer en beste vrienden de kroeg in om te proosten op het leven wat hij gehad had! Huilend, lachend, huilend, dansend hebben we de dag en avond doorgebracht, echt ter ere van hem. Zoals hij geleefd had, zo gedachten we hem.

Natuurlijk kost het tijd om weer te kunnen dansen als je in de rouw bent. Maar zomaar ineens kan het dansen je boven je verdriet en onmacht uittillen om in dankbaarheid God te eren voor de tijd en mooie momenten die je samen beleefd hebt.

Hoe vind jij rouwen en dansen bij elkaar passen of juist niet? Hoe zou je je voelen wanneer je na(ast) het rouwen weer zou kunnen dansen? Waarom doe je het wel of juist niet?

Tekst: Carianne Ros


Lees meer over rouw en verlies en sta stil bij wie je mist op de nieuwe website Ik mis je

Geschreven door

Carianne Ros

--:--