Esther is christen en is al 28 jaar getrouwd met een moslim

“Ik was twintig toen we elkaar tegen kwamen in het uitgaansleven’, vertelt Esther* (48), die liever niet met haar echte naam wil worden genoemd. “Ik viel meteen op hem. Het was een rustige, aardige en lieve man, niet zo’n macho. Hij is van Algerijnse afkomst en woonde hier al min of meer.” Hij vroeg asiel aan, maar dat liep uit op een teleurstelling. “Hij had geen gegronde reden om af te reizen naar Nederland, tot hij mij ontmoette en wij een relatie kregen. Daardoor mocht hij in Nederland blijven.”

In de tijd dat ze hem ontmoette, was ze al christen. Het geloof had ze met de paplepel ingegoten gekregen. Esther en haar familie bezochten een evangelische kerk. “Vanuit mijn opvoeding ging ik regelmatig naar de kerk, maar ik beleef het meer vanuit mijn hart”, zegt ze. Ze was niet specifiek op zoek naar een christenman, zoals veel vrouwen uit haar netwerk, ze vond het belangrijker dat het klikte.

Twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen

“Een christenman was toen geen issue, misschien omdat ik toen wat jonger was, 19. Toen ik mijn man ontmoette, sloeg de vonk meteen over. Mijn omgeving had er meer moeite mee dan ikzelf. Van hen kreeg ik mee: twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen, maar we zijn al zo’n lange tijd bij elkaar, dat zij er ook wel anders naar zijn gaan kijken.”

Spanningen

Rimpelloos verloopt het niet om een relatie te hebben met een moslimman. Tijdens hun huwelijk liepen ze tegen verschillen op en soms waren er botsingen of spanningen. Ze hebben drie kinderen: een jongen van 23, een dochter van 18 en een dochter van 10, die daar ook hun vragen over hebben. De kinderen zitten letterlijk tussen twee geloven in, wat ze soms wel lastig vindt.

“De oudste zei laatst: ‘Ik vind het wel moeilijk hoor, het geloof in God. Moet ik nu in Allah geloven of in God?’ We praten erover. Mam zegt dit, papa zegt dat. Dat vindt hij wel verwarrend. Dat snap ik ook wel. Ik leg dan aan hem uit dat hij aan God mag vragen om wijsheid en daar vanzelf antwoorden op krijgt. Wat past bij mij, waar voel ik me prettig bij? Op een gegeven moment kom je daar wel achter. Zo probeer je dat in rechte banen te leiden.”

Haar man doet mee aan de Ramadan. “Hij eet en drinkt de hele dag niet en de kinderen proberen dan ook mee te doen. Mijn jongste dochter doet een halve dag mee. De oudste heeft inmiddels de keuze gemaakt om niet meer me te doen. Als ze ouder zijn, gaan ze toch hun eigen keuzes maken ook over het geloof en de keuze voor een partner. Mijn dochter van 18 doet wel trouw mee, die voelt zich daardoor aangetrokken.”

Er zijn verrassend veel overeenkomsten

Qua opvoeding geven Esther en haar man zowel kennis mee vanuit het christelijk geloof als vanuit de islam. “Er zijn verrassend veel overeenkomsten”, vertelt ze. Zoals de waarden en normen die aan beide religies ten grondslag liggen. “Hij is traditioneel opgevoed, net als ik. Ik mocht niet op stap, pas als ik later op kamers ging wonen. Die waarden en normen heeft hij vroeger ook meegekregen vanuit de islam, waardoor je op een lijn zit. Wij vinden het belangrijk dat je geloof zichtbaar is in je dagelijkse handel en wandel, door andere mensen te helpen en voor ze klaar te staan.”

Alleen naar de kerk

“Natuurlijk is er ook strijd geweest”, zegt Esther. “Als ik alleen naar de kerk ging, voelde ik mij wel eens heel eenzaam; zit ik hier alleen. De kinderen gingen wel mee toen ze klein waren. Je wilt het geloof zo graag met je gezin delen. Dat vond ik wel een moeilijk punt.” Soms heeft ze de hoop dat hij ook christen zal worden. “Ik probeer hem mijn geloof niet op te leggen en ga het zeker niet afdwingen. Ik probeer hem ook niet te overtuigen. God zal het zelf moeten doen.”

Hij accepteert mij om wie ik ben

Een paar maanden geleden, net voor de coronacrisis aanbrak, maakte Esther een bijzondere keuze. Ze liet zich dopen in het Lauwersmeer. “Ik vond het wel spannend van tevoren. Zou hij wel meegaan? De kinderen waren vooral heel blij voor mij. Zijn eerste reactie was: ‘Dan ga ik natuurlijk mee’. Hij accepteert mij om wie ik ben. Dat is voor mij heel belangrijk. Andersom laat ik hem ook in zijn waarde. De kinderen vonden het heel mooi dat ik mij liet dopen. Het dopen zelf vond ik heel bijzonder. Dat ineens de zon doorbrak, alsof het zo had moeten zijn. Ik denk dat mijn man daar ook door is geraakt.”

*vanwege privacyredenen is de naam van Esther gefingeerd

Lees ook: Christen en moslim: 'Wij snappen de rest van de wereld niet'