Filmrecensie: Avatar, The Way of Water
Blog van filmjournalist Rick de Gier
De blockbuster Avatar uit 2009 staat nog altijd te boek als de best bezochte bioscoopfilm ooit. Wie het ruimtesprookje voor het eerst op tv zag (of erger nog: op een laptop of smartphone) kan zich daar wellicht weinig bij voorstellen.
Nu is regisseur Cameron hevig gefascineerd door oceanen (hij maakte er meerdere speelfilms en documentaires over), dus de setting van The Way of Water lijkt vooral een excuus om uit te pakken met spectaculaire onderwaterbeelden. En die vallen beslist niet tegen: de buitenaardse locaties, planten en dieren zijn zo inventief en gedetailleerd ontworpen dat de ruim drie uur durende film niet eens overdreven lang aanvoelt.
Dat het drama soms lachwekkend houterig is, en dat de sympathieke eco-boodschap gepaard gaat met quasi-spirituele quatsch, is dankzij die adembenemende beelden best door de vingers te zien. Deze keer nog wel tenminste. Of het allemaal ook nog een derde, vierde en vijfde keer blijft boeien, valt te bezien.
Geschreven door
Rick de Gier
