Gedicht over een kinderwens
Jorien Ouweneel en haar man kunnen geen kinderen krijgen. In 2009, na ongeveer vijf jaar in het medische traject te hebben gezeten, kwam ze tot een vorm van acceptatie. Ze gaf haar kinderwens terug aan God en wijdde haar leven opnieuw aan Hem toe, in het vertrouwen dat Hij goed is en goed doet.* In die periode schreef ze onderstaand gedicht.
Hartsverlangen
Zoveel liefde om te geven,
een hart dat vol verlangen is.
Gevoel van leegte, van gemis,
is dit nu wat het is?!
Wie wil mijn liefde voelen?
De warmte van mijn hart?
Ik zal je troosten en verzorgen,
met alles wat ik heb.
Zoveel liefde om te geven,
een hart dat vol verlangen is.
Verdriet dat vaak zo eenzaam voelt,
dat eigenlijk nooit bekoelt.
Telkens weer een confrontatie,
je neus weer op de feiten.
Zij wel… en wij niet,
en weer dat stil verdriet.
Zoveel liefde om te geven,
een hart dat vol verlangen is.
Ik leg het neer bij onze God,
Hij weet toch wat ik nodig heb?
Hem geef ik al mijn tranen en verdriet,
maar ook de eer en heerlijkheid!
Hij troost mij met Zijn liefde,
en geeft mij kracht en rust.
Ik weet dat Hij het beste voor mij wil.
Hij heeft zijn plannen al gemaakt.
Ik zorg dat ik er klaar voor ben,
en leg mijn leven in Zijn hand.
Zoveel liefde om te geven,
Een hart dat vol verlangen is.
Ik strek mij uit naar U Heer,
Want wat U doet is goed.
Over Jorien
Jorien Ouweneel (1977) droomde ervan om moeder te worden. Tot de keiharde boodschap binnenkwam dat dit via de natuurlijke weg niet mogelijk zou zijn. Inmiddels coacht ze stellen die worstelen met hetzelfde probleem. Kijk voor meer informatie op haar website: 'Mijn leven is ok'.
