Ga naar submenu Ga naar zoekveld

‘God kan genezen, ook als dokters niets meer kunnen doen.’

Tien jaar geleden stopte de lijdensweg van Janneke Vlot

In 2007 veranderde het leven van Janneke Vlot ingrijpend. Zij had posttraumatische dystrofie en ging toen naar een genezingsdienst. Zij werd genezen. Op 4 maart wordt haar ‘Genezingsdag’ voor de tiende keer gevierd.

Deel:

Toen Janneke Vlot in 1989 in haar keuken viel en een blauwe plek opliep, had zij niet kunnen vermoeden welke gevolgen dit voor haar zou hebben. Het was het begin van een lijdensweg van zeventien jaar, waarvan zij de laatste jaren op bed zou doorbrengen. Artsen van het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam hadden vastgesteld dat zij aan posttraumatische dystrofie leed en vertelden dat er geen hoop op herstel was. Haar rechterbeen was rood en opgezwollen. De huid op die plaats scheurde soms. Janneke kon niets aan haar voet verdragen. Zelfs een zuchtje wind liet zich pijnlijk voelen. Om te pijn te verzachten was het nodig dat zij onder andere morfine gebruikte.

Relatie met God
De ziekte zorgde ervoor dat Janneke sterk op zichzelf teruggeworpen werd. Gaandeweg werd ze steeds minder mobiel, nam de pijn toe en had ze geen energie meer om sociale contacten te onderhouden. Het kostte al moeite om haar gezin de nodige aandacht te geven. Ze had God hard nodig om vol te kunnen houden en hield zich aan Hem vast. Haar relatie met God verdiepte in deze periode. Ze geloofde dat God haar kon genezen en sprak daar ook met haar kinderen over. Dagelijks werd hier in het gezin voor gebeden.

De pijn ging niet weg

Gebed
Ook in haar kerk werd er veel voor haar gebeden. “Dat hielp om die zeventien jaar door te komen”, zo vertelde Janneke later op tv. “De pijn ging alleen niet weg.” Doordat haar kerk niet bekend was met ziekenzalving of met genezing door handoplegging, kwam de gedachte ook niet op om daarom te vragen.

Ongeveer twee jaar voordat zij genas, kwamen er in één week tijd vier verschillende mensen bij haar langs. Zonder dat zij elkaar kenden wezen zij allemaal op Jacobus 5, waar over ziekenzalving wordt geschreven.

Teus, de man van Janneke, ging naar de dominee en vroeg om ziekenzalving voor Janneke. Het verzoek werd in de kerkenraad besproken. Het kostte de kerkenraad veel tijd om hierop te reageren. Twee jaar later kwam het antwoord: ziekenzalving was mogelijk mits er aan een aantal voorwaarden voldaan zou worden. De reactie was teleurstellend

Verschillende mensen wezen mij op genezings- diensten

Vingerwijzing
Omdat die vier mensen op het pad van Janneke en Teus waren gekomen, wisten zij zeker dat God een plan had: ‘Het kon niet zo zijn dat God eerst vier mensen naar ons toe zou sturen en dat het daarbij zou blijven.’ Kort daarna ontving Janneke een brief met een uitgeprinte preek en een boekje over de genezingsdiensten van Jan Zijlstra. Dit werd als vingerwijzing van God ontvangen. Elke dag, en vooral ‘s nachts, bad Janneke of God haar de weg zou wijzen. Zij had opnamen van een genezingsdienst bekeken en had gezien dat mensen daar beter werden. Het zorgde ervoor dat de stap gezet werd om naar zo’n dienst te gaan.

Genezingsdienst
De dienst was een lange zit. Pas rond middernacht werd er door Jan Zijlstra voor Janneke gebeden. De pijnstillers die Janneke gebruikte, waren toen al uitgewerkt. Toch bleven zij zitten en wachtten zij op hun beurt. Nadat Jan Zijlstra in zijn gebed in de naam van Jezus uitsprak dat zij genezing en vernieuwing van haar lichaam zou krijgen, werd Janneke uit haar rolstoel geholpen en was haar genezing een feit.

Reacties
De reacties uit haar omgeving zijn heel verschillend. Sommigen zijn heel dankbaar en blij. Anderen weten zich uit verwarring of verlegenheid geen goede houding te geven. Het gebeurt ook dat mensen hard of kwetsend reageren. Janneke: ‘Het is en blijft verdrietig. De meesten kennen mij niet eens en hebben er geen weet van hoe de situatie bij ons thuis was. Mensen kunnen door eigen pijn of verdriet boos of verdrietig reageren. Ons gebed is dat men mag ervaren dat vrede in je hart, zelfs in tijden van ziekte, vreugde kan geven waardoor het lijden dragelijk kan worden. Ik hoop en bid ook dat men met verwachting blijft uitzien naar wat God in je hart en je leven kan veranderen, zelfs al zeggen doktoren dat ze niets meer voor je kunnen doen.’

God blijft een God van wonderen

Zekerheid
De genezing heeft Janneke in haar overtuiging bevestigd dat voor God niets onmogelijk is, hoe uitzichtloos de situatie ook lijkt. ‘Hij is en blijft een God van wonderen. Dat betekent niet dat er geen pijn of verdriet meer zal zijn of komen. Ook na een genezing kunnen er nog verdrietige dingen zijn. Hij is er bij en kan dingen die wij voor onmogelijk houden veranderen. Dat troost en bemoedigt mij.’

Tiende ‘Genezingsdag’
Elk jaar viert Janneke haar genezingsdag. Dat doet zij samen met haar gezin. Dit lustrum wordt met een dankdienst gevierd. ‘God zal voor dit grote wonder worden gedankt. Ook wordt er samen gebeden, waarbij met verwachting uitgekeken wordt naar wat God gaat doen want we beseffen dat er veel pijn en verdriet is. Wat is er mooier om dit met elkaar te delen en het ook nu in 2017 van onze levende God verwachten!’

--:--