Gulsens vader is een van de slachtoffers van de aardbeving in Turkije en Syrië

De beelden van het door aardbevingen getroffen Turkije en Syrië komen hard binnen bij Gulsen. “Hoe vreselijk ik het leed van deze mensen ook vind en hoe diep het mij ook raakt, het was de eerste vijf dagen een ‘ver-van-mijn-bed-show’. Ik leefde mee en bad voor de slachtoffers van deze vreselijk ramp, maar het raakte mij niet persoonlijk, ook al woont mijn vader in Turkije.” Gulsen is namelijk in de veronderstelling dat haar vader in een veilige zone woont en kijkt er niet vreemd van op dat ze geen contact met hem kan krijgen.

Vermist

“We hadden voornamelijk contact via Facetime en Messenger en er waren regelmatig problemen met de internetverbinding. Ik kon mijn vader wel vaker een aantal dagen niet bereiken, dus ik zocht daar niks achter.” Ze denkt dat hij noodhulp verleent in het getroffen gebied en te druk is om haar te spreken.” Haar ontzetting is dan ook groot als haar Turkse familie vijf dagen na de aardbeving contact met haar opneemt. “Omdat ze slecht Engels spreken en ik geen Turks kan, was het in de eerste instantie wat moeilijk om te begrijpen wat ze zeiden. Uiteindelijk maakte ik uit hun verhaal op dat de stad Gaziantep, waar zij met mijn vader woonden, zwaar was getroffen door de aardbevingen en dat mijn vader al een aantal dagen werd vermist. De overige familieleden werden opgevangen in een gymzaal, maar waren alles kwijtgeraakt.”

Ze hadden zijn lichaam onder het puin aangetroffen

In afwachting van verder nieuws over haar vader, houdt Gulsen haar adem angstig in. “Twee dagen later werd ik door een tante opgebeld met de mededeling dat ze zijn lichaam, samen met een vierjarig nichtje, onder het puin hadden aangetroffen en hadden weten te bergen.” Haar wereld stort in. Geëmotioneerd vertelt zij dat ze sindsdien geen oog meer heeft dichtgedaan. “Ik maak mezelf gek met de vraag of hij op slag dood was of dat hij dagenlang tevergeefs heeft liggen wachten op zijn redding. Er spoken de vreselijkste beelden en gedachten door mijn hoofd. Ik zal het moeten loslaten, want hier zal ik nooit meer een antwoord op krijgen.”

Heimwee

Het doet Gulsen pijn dat zij haar vader al vier jaar niet heeft gezien. “Het was zijn bedoelding om dit jaar naar Nederland te komen”, vertelt zij verdrietig. “Mijn ouders zijn gescheiden toen ik nog erg jong was en mijn vader, die van Turkse afkomst is, is vier jaar geleden naar Turkije teruggekeerd. Gedurende de jaren dat hij in Nederland woonde heeft hij veel heimwee gehad naar zijn geboorteland en zijn familie.” Als hij zijn verdriet met Gulsen deelt, dringt zij er liefdevol bij hem op aan zijn hart te volgen en naar zijn geboorteland terug te keren. Vertwijfelt vraagt zij zichzelf af of hij niet beter in Nederland had kunnen blijven; dan leefde hij nog.

Ik heb nooit kunnen zien waar hij woonde

Ze schiet vol als de mooie herinneringen aan haar vader haar overvallen. “Hij was altijd zo trots op mij en later op zijn vier kleinkinderen. Ik weet nog goed dat hij vond dat ik als klein meisje goed kon dansen. Hij vroeg mij altijd een dansje voor hem te doen. Vol trots filmde hij mij dan en liet het filmpje en mijn foto`s aan iedereen zien.” Gulsen herinnert zich hoe moeilijk haar vader het vond om zijn enige kind en zijn kleinkinderen achter te moeten laten in Nederland. “Ik ben helaas nog nooit naar Turkije geweest en heb ook nooit kunnen zien waar hij woonde”, vertelt zij somber. “Ik weet niet eens wie zijn familie is en hoe de omgeving is waar hij zo graag wilde wonen. Het is maar goed dat het voor mij onmogelijk is om naar Turkije te gaan op dit moment, want ik zou het niet aankunnen om mijn familie te ontmoeten en ze in deze ellende achter te moeten laten. Ik denk dat ik ze het liefst allemaal mee naar Nederland had willen nemen.”

Waardig afscheid

Haar grootste zorg gaat op dit moment uit naar het organiseren van een waardig afscheid voor haar vader. “Zijn lichaam ligt momenteel in een grote ruimte met andere slachtoffers. De meeste slachtoffers zullen in een massagraf worden begraven”, realiseert zij zich. Hoewel zij – gezien het grote aantal slachtoffers – de noodzaak hiervan inziet, wil zij dat haar vader op een waardige manier wordt begraven en dat er een plekje is waar ze hem ooit kan bezoeken met haar vier kinderen. “De zus van mijn vader heeft aangeboden de begrafenis van mijn vader te regelen. Hoewel ze zelf alles is kwijtgeraakt en mijn vader geen begrafenisverzekering had, vraagt ze niet om geld. Ik weet echter dat er minimaal zevenduizend euro nodig is om hem te begraven en heb haar daarom beloofd dat ik ga zorgen dat dat geld er komt.”

Veel tijd om aan dit geld te komen heeft Gulsen niet. “Zodra er een plekje vrij is waar mijn vader begraven kan worden, zal hij meteen begraven moeten worden en zal de rekening worden gepresenteerd.” Ze heeft op dit moment nog geen idee hoe zij zo snel aan dat geld moet komen. “Ik zit eerlijk gezegd een beetje met mijn handen in mijn haar, want dat geld heb ik niet liggen. Ik heb daarom een crowdfunding opgestart en hoop dat ik op deze manier snel aan het benodigde bedrag voor zijn begrafenis kan komen.” Ze neemt zichzelf voor om samen met haar man en kinderen een waardig afscheidsmoment voor haar vader te houden. “Hoe ik dat precies ga vormgeven weet ik niet. Ik heb me in elk geval voorgenomen om ooit samen met de kinderen zijn graf te bezoeken en zijn leven te herdenken.”

Wil je Gulsen financieel ondersteunen? Klik dan hier voor meer informatie.

Beeld: Nathalie Folkersma-van der Straten