Harriëtte Verwey: 'Mijn geloof hielp me in die eenzame tijd'

'Ik was een verlegen, teruggetrokken kind, een beetje mensenschuw zelfs', vertelt Harriëtte Verwey. Het was dan ook een grote stap voor haar toen ze, in 1970, vanuit Suriname naar Nederland kwam om geneeskunde te studeren. 'Op mijn dertiende gebeurde er iets belangrijks. Er was een enquete met daarin de vraag wat ik later wilde worden. Ik wist het niet. De jongens vulden piloot in, de meisjes dokter. En ik volgde de massa. Mijn moeder stimuleerde me om dan wel wat meer te gaan lezen, dus ik werd lid van de bibliotheek. Mijn vader heeft altijd dokter willen worden, maar zijn ouders waren heel arm en konden dat niet betalen. Toen ik het idee in mijn hoofd kreeg, heeft hij me erg gestimuleerd om ervoor te gaan.'

Eenzaam

'Ik was nooit eerder in Nederland geweest en toen ik het vliegtuig uitstapte had ik het koud. Ik had nooit voor mezelf gezorgd en al snel kwam er een diepe, intense eenzaamheid. Ik zal regelmatig alleen op mijn kamer. Die eenzaamheid zorgde bijna voor een lichamelijke pijn. Ik heb er nu geen last meer van, ik praat er nuchter over, maar er was een periode waarin ik er niet over wilde praten.'

Dat Harriëtte eerder, in Suriname, al een keuze voor het geloof had gemaakt, hielp haar er doorheen. 'Het bracht me rust, het nam mijn onzekerheid en angst weg. Het gaf me vrede en een gevoel van belonging. Het hielp in die eenzame tijd.'

Telegram

'Op een dag kreeg ik een telegram met de boodschap dat mijn moeder ernstig ziek was, dat ze een hersenbloeding had gehad en in het ziekenhuis lag. Die week was een uitputtingslag voor mij, de eerstvolgende vlucht ging pas een week later. Mijn moeder is op haar 43ste gaan studeren. Ze was opgeklommen tot onderhoofd van een grote basisschool. Ze was een vrouw die middenin het leven stond. Ik wist niet wat ik zou aantreffen. Ik wist niks. Toen ik aankwam, vertelde een arts mij alle medische informatie - omdat hij wist dat ik ook arts was. Hij deed alsof ik een collega was, ik deinsde achteruit van die heftige informatie en greep me vast aan de muur, maar hij bleef doorratelen. Het was een nare ervaring; ik wilde alleen maar naar mijn moeder. Ik besefte het toen niet zo, maar dat was een heel bepalend moment voor mij. Ik wist: zo'n dokter ga ik nooit worden, ik wil me echt op de mens richten. Die instelling heeft me uiteindelijk ver gebracht.'

Over de podcast 'Het Ene Moment'

Soms gebeurt er iets dat een mensenleven voor altijd kleurt. Het Ene Moment, dat álles verandert. In de podcast Het Ene Moment gaat Elsbeth Gruteke in gesprek met uiteenlopende gasten over het bepalende ogenblik, dat ze gemaakt heeft tot de mens die ze nu zijn.