Henri Bontenbal (CDA): ‘Een hard­loop­rond­je doet soms wonderen’

Dit is deel 1 van een serie van 7 interviews met lijsttrekkers in aanloop naar de verkiezingen.

Hoe ontspan je na een drukke dag in de Kamer?
“Moet ik echt m’n hoofd leegmaken, dan bind ik de sportschoenen onder om driekwartier non-stop te rennen. Voor mij een heerlijke uitlaatklep om vermoeidheid en frustratie eruit te lopen. Heb ik geen inspiratie voor een speech, dan doet dat hardlooprondje ook wonderen. Vaak krijg ik dan gegarandeerd twee of drie – ik wil niet meteen zeggen – briljante ideeën.”

Wat wilde je als kind worden?
“Als jochie droomde ik ervan dirigent te worden. Soms deed ik de gordijnen dicht, pakte ik een potlood en dirigeerde ik fanatiek mee met klassieke muziek. Van die droom is nooit iets terechtgekomen, al ben ik bij het CDA ook een soort dirigent. Helaas is politiek vaak veel minder harmonieus dan goede klassieke muziek. De parallel is ook: keihard werken, stevige offers brengen en veel oefenen. Of dat het waard is? Dat blijkt ná 29 oktober.”

Wanneer heb je voor het laatst gebeden?
“Een heilig onderdeel van mijn agenda is het ontbijt met het gezin. Daarom plan ik ’s ochtends zo weinig mogelijk afspraken in. Bijna altijd bidden we dan het Onze Vader, al blijven onze twee pubers tegenwoordig soms liever wat langer in bed liggen.”

Welke Nederlandse politicus buiten je eigen partij inspireert jou?
“Ik ga voor Mirjam Bikker, want ik voel veel verwantschap met haar. We delen een liefde voor rabbijn Jonathan Sacks en theoloog Reinhold Niebuhr. Ze is prettig in de omgang en denkt eerst na voordat ze iets zegt. Daar houd ik van. Wel zou ik het ongemakkelijk vinden als mijn succes ten koste gaat van haar partij, al heb ik daar natuurlijk geen invloed op. Ik gun de ChristenUnie een mooie plek in de Kamer.”

Mensen nagelen anderen iets te graag aan de schandpaal

Wat is je favoriete Bijbelverhaal?
“Jezus en de overspelige vrouw uit Johannes 8. Ik zal het in de campagne niet gebruiken, want ik ben geen dominee, maar we kunnen van dat verhaal veel leren in de huidige cancelcultuur. Mensen nagelen anderen mij iets te graag aan de schandpaal en laten hen daar zo lang mogelijk bungelen. Voor mij is dit verhaal barmhartigheid in optima forma. Mijn advies? Lees Johannes 8 voordat je iemand cancelt.”

Wat is je gemiddelde schermtijd?
“Op drukke Kamerdagen stuur ik hooguit een paar appjes. Het probleem speelt zich meer af rond de eettafel. Gelukkig heb ik nooit ruzie met mijn vrouw, maar donkere wolken pakken zich boven haar hoofd samen als ik wéér op mijn telefoon zit tijdens het eten. Zelfs mijn kinderen trekken dit slecht. Ik beken: het is een terugkerende thema, misschien zelfs een vorm van verslaving, omdat ik schijnbaar denk dat ik 24/7 bereikbaar moet zijn. Dat slaat nergens op. Een iets benedictijner leven zou goed voor me zijn.”

Zelfs mijn kinderen trekken dit slecht

Wat kan je ontroeren?
“Muziek! Zet mij in de Rotterdamse Doelen met het Rotterdams Philharmonisch Orkest en laat me luisteren naar Mahler 2 of Tsjaikovski’s ‘Pathétique’, en ik pink een traantje weg. Of wat denk je van de negende van Bruckner – ronduit schitterend. Verder ben ik heel rationeel en praat ik in interviews liever weinig over emoties. De cultus rond personen in de politiek vind ik ongemakkelijk. Waarom moet iedereen weten hoe mijn kat of goudvis heet? Sommige collega’s doen dat graag, ik niet. Hebben we daar met dit interview ook niet aan meegewerkt? Een beetje wel, en dat vind ik ingewikkeld. En hoe mijn kat heet? Die heb ik niet, en die komt er ook nooit. Laat staan een goudvis!”

Tekst: Maarten Nota