'Als moeder zonder kinderen kun je je zo ongezien voelen'

Hester: ‘’Tijdens tekenen wordt alles mogelijk. Wat je verzint, krijgt vervolgens op papier een plek. Het thema ‘vruchtbaarheid’ komt veel terug in mijn werk. Vruchtbaarheid in je vrouw-zijn. Bij één illustratie in de agenda heb ik een vrouw met een bol buikje getekend. Ze ziet er zwanger uit. Ze heeft een bal in haar buik, borst en benen. En er zijn ballen die richting de hemel gaan. Gertruud heeft daarbij geschreven: gedragen, gezien, gevormd, geliefd, gekoesterd, getroost, geborgen, gevoed, geloofd.

Al die woorden kwamen bij haar naar boven toen ze de tekening zag. Dat is waar ik op hoop als mensen mijn illustraties zien. Dat zij daar intuïtief een gevoel bij krijgen. De tekening is geïnspireerd door het verhaal van Hannah uit de Bijbel. Als moeder zonder kinderen kun je je zo ongezien voelen. Zelf heb ik negen miskramen meegemaakt. Ik ben moeder van negen kleintjes, maar niemand ziet dat. Gedragen, gezien, gevoed, geloofd. Die woorden kloppen precies.”

Ik was genadeloos voor mezelf. Wat heb ik verkeerd gedaan?

“Ik ben heel gevoelig en op een gegeven moment voelde ik dat er een vruchtje aan het groeien was. De warmte in mijn buik. Ik was zwanger. En opeens voelde ik dat er iets mis was. Toen ik dat liet checken, bleek het hartje niet meer te kloppen. We wisten: dit gaat mis. Eerst wilde ik het op zijn beloop laten gaan. Maar uiteindelijk moest ik toch medicijnen slikken. Ik verloor veel bloed. Ik was ontzettend verdrietig en sliep veel. Ik voelde me een slechte moeder. Had ik te veel stress, of had ik toch niet dat glaasje wijn moeten drinken toen ik nog niet wist dat ik zwanger was? Ik ging alles na. Dat schuldgevoel overheerste. De eerste twaalf weken zwangerschap zijn cruciaal. Ik was genadeloos voor mezelf: wat heb ik verkeerd gedaan? God leerde me dat ik die vraag niet hoef te stellen.

Mijn man was zich toen nog minder bewust van de pijn en het verdriet. Hij was superblij met de zwangerschap, maar hij kon niks zien. Mijn lijf voelde alles, mijn man had meer tijd nodig. Die processen van ons liepen niet gelijk. Ik hoor vaker dat mannen er langer over kunnen doen om te beseffen wat er gebeurd is. Ik had het fijn gevonden als ik daar iets over gelezen had. Later besloten we het nog een keer te proberen. Toen ging opnieuw mis. Ik verloor te veel bloed. Voor een curettage moest ik naar het ziekenhuis. Toen realiseerde ook mijn man: dit is echt heftig. Samen konden we het verdriet delen.”

Rouwen na een miskraam

“Ik leerde het proces van rouwen te doorstaan. Vechten heeft geen zin. Je moet alle emoties er laten zijn. Als ik een zwangere vrouw zie lopen ben ik soms de kluts kwijt. Dan kan ik daar thuis soms heel hard om huilen. Het is belangrijk om erover te blijven praten. Zorg dat je mensen om je heen hebt met wie je het erover kunt hebben. Als je zelf niet zwanger raakt, is het heel fijn om te weten dat de ander met jou meeleeft, en dat jouw verdriet er mag zijn. Een vriendin zei tegen mij: ‘Ook jouw hele kleine kindjes zijn bij de Heer, weet je dat wel?’ Die woorden hebben zo’n indruk gemaakt. Ik dacht: natuurlijk is dat zo. Ik moest dat alleen wel horen van een ander.

In 2017 heb ik een laatste miskraam gehad. Acht weken zwanger was ik. Weer moest ik naar het ziekenhuis. Heel heftig. Het mooie is wel dat ik het vruchtje heb vastgehouden. Na de weeën, hield ik ons nijlpaardje, zo zeg ik het altijd, vast. Ik zag klompjes met vingertopjes. Ik was zo blij dat ik het in mijn handen kon opvangen en bewonderen. Daardoor werd alles echter. Tijdens een curettage maken ze je helemaal leeg. Na de ingreep werd er gezegd: ‘Er was niks raars met het weefstel.’ Heel onpersoonlijk. Ik vroeg waar het gebleven was. ‘In de kliko’, bleek het antwoord.”

Goedbedoelde adviezen bij een onvervulde kinderwens

“De goedbedoelde adviezen van andere mensen vond ik het lastigst. Stichting Freya heeft een Fertiliteitsbingo gemaakt met de oplossingen die mensen allemaal aandragen als je kinderwens onvervuld blijft. Geweldig vond ik ‘m, zoveel herkenning. ‘Dan ga je toch op vakantie, want dan kom je zwanger terug’, mensen hebben dit zo vaak tegen mij gezegd. En ook: ‘Ben je al zwanger?’ Of: ‘Wil je anders mijn kinderen lenen?’ Mensen zijn onwetend. Ik kon keihard gaan huilen na zo’n opmerking. Meen je dit echt, dacht ik dan. Maar om zo’n bingo met zelfspot kon ik heerlijk lachen.”

Ik denk niet: God, waarom bent U er niet?

“Hoe je er wel voor mensen kunt zijn die verlangen naar een kindje? Stop met de adviezen en vraag hoe het met iemand gaat. Praat er samen over. Zelfs als je zelf wel zwanger bent, benoem dat de ander er ook mag zijn met haar verdriet.

God heb ik in de tijd van de miskramen heel dichtbij ervaren. Er zijn stellen die onvruchtbaar waren en toch kinderen kregen. Wij zijn dat stel dat niet vruchtbaar is en geen kinderen kreeg. Ik denk niet: God, waarom bent U er niet? God is er altijd. Punt. Hij werkt door andere mensen heen. Ik kan geraakt worden door een lieve kaart. Het is zo fijn om te weten dat anderen voor je bidden als je het zelf even niet kunt. Dat is helend.”

Eeuwigdurende liefde

“Een Bijbeltekst die mij telkens weer raakt is Jesaja 54. De dominee begon op een zondag te lezen uit Jesaja 53, maar ik zag alleen 54. Jubel de vrouw die geen weeën heeft gekend. Naar alle kanten zul je uitbreiden. Wees niet beschaamd. Wees niet bedrukt. De Maker maakt je tot vrouw. God van de hele aarde.’’ Geëmotioneerd gaat Hester verder. ‘’En wat me nog het meest raakt: Je was een verlaten, wanhopige vrouw, toen de Heer je terugriep. Met open armen zal ik je weer ontvangen met eeuwigdurende liefde, zegt de heer die je vrijkoopt.’’

Met gebroken stem herhaalt Hester de woorden. Met eeuwigdurende liefde, zegt de Heer die je vrijkoopt. ‘’De tekst gaat over eerherstel van Israël, maar het raakt me in mijn hart. Ik heb een jaar of twee niks van God willen weten. Ik had net een miskraam gehad toen ik deze tekst las. De tranen bleven stromen.’’
 

De artsen zeggen: We weten het gewoon niet

‘’Inmiddels hebben we een DNA-test gedaan, een kijkoperatie, bloedonderzoek en noem maar op. Er is niks uitgekomen. De artsen zeggen: ‘We weten het gewoon niet’. Op dit moment zijn we niet bezig met zwanger worden. Vooral niet nadat ik de diagnose MS kreeg. Of ik hoop houd? Soms is er geen hoop. Dat klinkt niet christelijk. Maar je mag ook leven met wat er is, en dan hoef je niet te hopen. Er is één hoop en dat is dat Jezus terugkomt. Ik ben niet bezig met de waaromvraag. Meer met de hoe-ga-ik-hiermee-om-vraag.”

Diagnose MS

“Twee jaar geleden kreeg ik de diagnose MS. Al jaren had ik allerlei klachten. We hebben een huis gekocht met een verborgen gebrek, dit zorgde voor enorm veel stress. Toen dit uiteindelijk opgelost werd, kwam de ontlading. Ik had pijn in mijn been, nek en rug. Lopen kon ik bijna niet meer. Mijn symptomen ben ik gaan zoeken op het internet, en ik zag toen al dat het MS was.

Toen de neuroloog de woorden ‘Ik heb slecht nieuws voor je’ uitsprak, zakte de grond weg onder mijn voeten. Maar al snel reageerde ik met het stellen van de hoe-ga-ik-hiermee-om-vraag. Omdat ik geleerd heb dat de waaromvraag een doodlopend spoor is. Ik vond het boek Overcoming Multiple Scleroses en ben gaan leven volgens de richtlijnen van dit boek. Ik mocht onder andere geen vet meer eten. Heel intens. Voor deze leefstijl moet je jezelf tijd gunnen. Je kunt zo’n leefstijl niet een beetje doen. Dat past wel bij me. Inmiddels is mijn ernstige vermoeidheid weg. Ik heb minder last van mijn darmen en ben rustiger geworden in mijn lijf. Daarnaast viel ik vijftien kg af in twee jaar. Ik kan weer lange wandelingen maken in de natuur en bewonder Gods schepping.’’

Bijzondere agenda

De agenda waar Hester ontroerende illustraties voor heeft gemaakt is klaar en ligt in de schappen. Tijdens het tekenen voor de agenda kwam er volgens Hester niet veel pijn naar boven. ‘’Ik voelde juist veel liefde en verwondering over hoe mooi vruchtbaarheid is. Mensen vragen weleens aan mij hoe het komt dat ik zo positief ben. Ik denk dat dat gedeeltelijk in mijn karakter zit. Ik sta altijd op. ‘Sta op, neem uw bed en wandel’, werd er tegen de verlamde jongen gezegd in de Bijbel. Als een levende getuigenis nam hij zijn bed mee. ‘Ik heb mijn hele leven op dit bed geleefd en nu wandel ik’. Dat is Gods opdracht: sta op en wandel. Er zullen je dingen overkomen. De Heer is daarbij en je bent niet alleen.’’

Hester werkt in opdracht en maakt persoonlijke tekeningen voor mensen. Je kunt haar volgen via haar persoonlijke instagramaccount. Ook wil ze graag via Kook je groen laten zien hoe makkelijk het is om gezonde recepten te maken. In een kwartier kun je al iets gezonds en lekkers op tafel zetten.

Lees ook: “In ons dorp leek ineens iedereen met kinderwagens te lopen en op Instagram kwam de ene na de andere zwangerschapsaankondiging voorbij.”