‘Het is mijn eigen fan­ta­sie­we­reld’

“Mijn liefde voor modelbouw heb ik honderd procent van mijn vader. Hij bouwde zelf treinen en ik keek als kind vol bewondering mee. ’s Ochtends zat ik als jochie met een bordje Brinta aan tafel en de catalogus van Fleischmann – een Duits modeltreinmerk – op schoot. Ik bladerde er eindeloos in. Mijn eerste model kan ik me nog goed herinneren: een stoomtram van de RTM, de Rotterdamse Tramweg Maatschappij. Daar ben ik laatst weer mee aan de slag gegaan.

Toen mijn vrouw in 2016 ziek werd, zocht ik afleiding. Sindsdien heb ik mijn oude hobby van modelbouwen weer opgepakt. Deze keer wilde ik het anders doen. Ik dacht: je kunt wel op zolder met een treintje gaan zitten, maar buiten rijden is veel leuker. Je bent lekker in de openlucht bezig en je blijft meer betrokken bij het gezin. Zo ontstond het idee voor een treinbaan in de tuin.

Tegenwoordig is het helemaal niet zo makkelijk meer om aan modeltreinen te komen. Vroeger kocht je gewoon een locomotief in de speelgoedwinkel, maar die winkels zijn grotendeels verdwenen. Ik koop nu vooral online, met name via Marktplaats. Nieuwe modellen kosten soms wel duizend euro – dat vind ik echt te gek. Ik speur liever naar kapotte exemplaren. Voor 25 euro koop ik dan een oude locomotief, zet daar letterlijk de zaag in en bouw er iets nieuws van. Veel heb ik van mijn vader geleerd, de rest is vooral experimenteren. Het bouwen vind ik misschien nog wel leuker dan het rijden zelf.

Mensen die over mijn hobby horen, denken soms dat mijn tuin een soort Madurodam is, met complete landschappen, maar dat is bij mij absoluut niet zo. Er zijn allerlei gradaties in deze hobby. Sommigen bouwen echt alles tot in detail na. Zelf hou ik daar niet zo van. Ik heb een bloeiende tuin vol bloemen, en daartussendoor rijdt een treintje. Gewoon op een enkelspoors baantje, dus er is nog genoeg ruimte om in de tuin te zitten.

Henri

Het bouwen vind ik misschien nog wel leuker dan het rijden zelf

Wat ik er zo leuk aan vind? Het is mijn eigen fantasiewereld. Tussen al mijn locomotiefjes en wagonnetjes creëer ik mijn eigen wereld. Ik geloof dat in ieder mens nog een kind zit – en bij mij is dat best sterk – en dat kind wil af en toe lekker spelen. Het is voor mij een heerlijke afleiding, iets heel anders dan werken achter de computer of in het huishouden. In de zomer ben ik er bijna elke dag wel een half uur tot een uur mee bezig. In de winter bouw ik vooral binnen verder.

Geluk zit écht in een klein hoekje – letterlijk in mijn tuin en mijn schuur. De tuin is straks misschien wel vol, maar de schuur nog lang niet. Zolang ik er plezier in heb, ga ik lekker door.”

Geschreven door Lynn den Hartog