'Het vierde gebod mag je altijd overtreden'

“Wat denk je wel?” snater ik. “Dat ik hele dagen niets zit te doen om te kijken of jij een brief stuurt? Daar heb ik het veel te druk voor!”
Faith schrikt. “O sorry. Waar ben je zo druk mee?”
“Met werken natuurlijk!” blaf ik. “Dat doen we hier in Nederland. Omdat ik zo hard werk, kan ik jou sponsoren zodat jij op mijn kosten chill kunt zitten niksen in de Afrikaanse zon.”
“Ik kom uit Azië”, mompelt Faith.
“Ik ben weleens jaloers op dat tempo-doeloe van jou! Ik zou ook weleens willen niksen”, blaat ik. “Ik heb vier deadlines deze week, moet ook nog een column schrijven, heb zondag kinderdienst, vanavond kring, morgen studieavond over Israël en in het weekend optredens. Dus als je me even met rust laat, er wordt hier gewerkt.”
Faith kijkt naar Hope. Hope glimlacht, kijkt me aan en zegt: “Je bent een beetje gestrest. Toe aan rust, Tim?”
“Ik ben niet gestrest!” brul ik.

Hope lacht. “Nee hoor, het lijkt maar zo. Ben je vergeten waar New Wine over ging?”
Ik val stil. Die verregende conferentie ging over rust. Rusten is het vierde gebod uit de tien geboden. De spreker had scherp opgemerkt dat je het vierde gebod altijd mag overtreden, in tegenstelling tot de negen andere. Overspel, stelen of liegen vinden we grove zonden, maar altijd maar doorwerken helemaal niet. Ik had goede voornemens naderhand: vaker rusten, zitten met een boek, gewoon even niksen. Maar er is weinig van terechtgekomen.

Faith kijkt me bezorgd aan: “Misschien moet je even rust nemen?”
“En mijn werk dan?” piep ik.
“Dat kan heus wel even wachten”, zegt Hope. “Zo belangrijk is jouw werk niet. Je had je toch voorgenomen om meer te lezen? Pak een boek of een krant.”
Ik sta op en sjok naar de bank.
“Je kunt meteen ook mijn brief lezen!” roept Faith. “Het is heel rustgevend om te lezen over mijn geniks.”