'Ik mag met meer genade naar mezelf als moeder kijken'

Geboren en getogen in het noordoosten van het land met ora et labora (bid en werk) in haar DNA heeft Claudi Schuurman-Groothuis nooit hoeven solliciteren. Ze rolde als het ware zo in het familiebedrijf Groothuis Bouwgroep, dat haar opa jaren geleden startte en haar vader en ooms hadden overgenomen. Sinds 2012 staat ze zelf aan het hoofd. “Doordat mijn vader vanwege gezondheidsredenen onverwacht moest stoppen, werd mij gevraagd of ik plaats wilde nemen in de directie. Je krijgt de sticker opgeplakt, maar dan ben je het nog niet.”

De 42-jarige zakenvrouw groeit op in een typisch ondernemersgezin in een stadje in Overijssel. “Mijn vader was altijd druk met z’n werk en in de kerk. Echt een bevlogen man met heel veel power en energie. Die heeft hij nog steeds. Mijn moeder deed vrijwilligerswerk en was er altijd voor ons. Ik ben opgegroeid met een kopje thee en chocolaatje uit school, kinderfeestjes en vriendinnetjes in huis. Ik heb daar heel mooie herinneringen aan. Mijn ouders waren liefdevol. En nog steeds.

Ik was piepjong toen ik mijn man leerde kennen

Ik heb het vwo gedaan, wat een pittige strijd voor me was, maar mijn moeder stimuleerde me om mijn talenten te ontwikkelen. Ik was in m’n tienerjaren ontzettend serieus en legde toen al de lat hoog voor mezelf. Dat was niet iets wat door mijn ouders werd opgelegd; dat zat echt in me. Ik voelde een grote verantwoordelijkheid, was heel gelovig, nam de wereld op m’n rug en bad voor iedereen. Eigenlijk had ik naar de universiteit gewild, maar ik kreeg verkering met de buurjongen: Martijn. We waren piepjong. Ik was vijftien, hij zeventien. Met hem ben ik nog steeds zielsgelukkig.”

Moederschap

Samen krijgen ze vier kinderen: drie zoons en een dochter. Claudi’s moeder is een groot voorbeeld voor haar. Claudi spiegelt zich aan haar liefdevolle, zorgzame en bedachtzame karakter en heeft diep respect voor vrouwen die, net zoals haar moeder, de traditionele rol volledig op zich nemen. Maar het spiegelen zorgt er ook voor dat de zakenvrouw van tijd tot tijd in een enorme spagaat terechtkomt. “Ik was anders. Ik worstelde met de invulling van het moederschap.

Ik ontdekte dat moeder zijn geen functieprofiel is, maar een ‘zijn’ zoals je bent

De beelden op social media helpen daar niet bij. Je weet wel, van die Facebook-moeders die altijd leuke dingen doen met de kinderen. Dan voel ik me na een drukke werkweek soms schuldig. Als ik met Fleur in de auto zit, hebben we het daar weleens over. ‘Maar mama,’ zegt ze dan tegen me, ‘ik wil helemaal geen mama die met thee zit te wachten. Ik ben toch zo weer weg, omdat ik met mijn vriendinnen wil spelen. En mam, andere moeders werken ook, hoor!’”

Door gesprekken met een coach en met haar eigen kinderen komt Claudi tot de ontdekking ze dat ze een leukere en lievere moeder is als ze werkt. “Ik ontdekte dat moeder zijn geen functieprofiel is, maar een ‘zijn’ zoals je bent: uniek en geliefd door de Vader. Ik mag met meer genade naar mezelf als moeder kijken.” Dit proces was en is van tijd tot tijd nog steeds een worsteling. Toen ze op haar 25e voor het eerst moeder werd, liet haar vader doorschemeren dat een vrouw thuis hoort te zijn, bij de kinderen. “Hoewel ik dat toen best moeilijk vond, omdat de ontwikkelingen in ons familiebedrijf doorgingen en ik daar voor mijn gevoel minder deel aan had, kan ik nu zien dat het goed is geweest. Ik zie die fase als een groot cadeau.” De eerste jaren van haar moederschap werkt Claudi daarom parttime en vervult ze elke rol die voorhanden is binnen het familiebedrijf.

Ik ontdekte dat er vrouwen waren die ook gewoon fulltime werken en een gezin runnen en goede afspraken met hun man hebben gemaakt. Dat was echt een eyeopener. Ook ontdekte ik dat de manier waarop we in ons bedrijf leidinggeven een naam heeft: dienend leiderschap. Ik wil in mijn rol vooral dienend zijn. Ik geloof dat daar het succes ligt van organisaties. Het gaat erom je naaste lief te hebben als jezelf. Dat betekent dat je als leider in je kracht mag staan en dat je in de eerste plaats goed moet zijn voor jezelf.”

Ik leer steeds meer dat ik mag zijn wie ik ben

Dit kwartje is pas recentelijk gevallen, geeft ze eerlijk toe. Maar vol overtuiging voegt ze eraan toe: “Ik voel dat ik in deze fase van mijn leven op de plek ben waar God me wil hebben.” Dat ze daarin keuzes moet maken waar een prijskaartje aan hangt, is de andere kant van de medaille. “Daar zit een stuk pijn. Ook het oordeel van anderen ligt nog altijd gevoelig. Er klinkt altijd wel dat stemmetje in mijn achterhoofd: wat zullen ze van me denken? Dat moet ik leren loslaten. Ik leer steeds meer dat ik mag zijn wie ik ben.”

Als er iets is waar iedereen een mening over lijkt te hebben, dan is het wel het moederschap. Uit onderzoek blijkt dat ruim driekwart van de moeders te maken krijgt met mom shaming.

Tekst: Jeannette Coppoolse
Fotografie: Jeannine Rijsdijk
Visagie en styling: Joselien Hoogendam
Met dank aan: Pull of Polo, Bodegraven