Ga naar submenu Ga naar zoekveld

'Ik wil niemand jaloers maken, maar mijn echtgenoot ziet er fantastisch uit'

Column Corien Oranje

De taken zijn bij ons thuis duidelijk verdeeld. Ik maak de wc’s en de badkamer schoon, Dick doet de was.

Deel:

Dat heeft een reden. Mijn echtgenoot is ervan overtuigd dat ik de wasmachine niet begrijp. De was ophangen en netjes opvouwen kan ik ook al niet. Dus dat doet hij. Op deze manier weet hij jarenlang te voorkomen dat zijn shirts en truien worden afgevoerd, want versleten.

Maar genoeg is genoeg. Ik ben niet blind. Die Hema-T-shirts van biologisch katoen zijn ver over de houdbaarheidsdatum heen. “Dit kan echt niet meer,” zeg ik ferm. “Allemaal gaten. En moet je die hals nou zien. Die lubbert helemaal.”

“Wat maakt dat nou uit,” zegt hij. “Ik draag het onder mijn overhemd. Dat zien ze echt niet als ik op de preekstoel sta.”

Mijn echtgenoot is nogal fanatiek als het om duurzaamheid gaat. Hij gaat dus echt niks nieuws kopen als het oude kledingstuk nog niet van zijn lichaam valt. Maar dankzij een Instavriendin beschik ik over een kortingscode van een onlinewinkel die duurzame kleding verkoopt. Nota bene van merinowol, van schapen die een fantastisch leven leiden ergens op de Argentijnse steppes.

“Schijnt heel lekker warm te zijn,” zeg ik, ’s avonds in bed, als Dick al bijna in slaap is. “Dan hoef je de verwarming in je studeerkamer niet zo hoog te zetten. Goed voor het milieu.”

“Het is zeker heel duur hè?” mompelt hij, met zijn ogen al dicht.

“Ja, je betaalt een eerlijke prijs, dus het is niet goedkoop, maar ik heb een kortingscode.”

Ik sla mijn slag. Nee, ik koop niet alleen een T-shirt. Die man moet mij behagen, en ik kijk al jaren tegen hetzelfde vest (met verfvlekken) aan. Dus ik bestel ook een coltrui en een vest.

En het valt niet tegen. Wat een prachtige kleren. Dat nauwsluitende zwarte T-shirt alleen al. Ik wil niemand jaloers maken, maar mijn echtgenoot ziet er fantastisch uit.

Helaas is ons duurzaamheidsavontuur van korte duur. Een paar dagen later, als ik ergens op een school een workshop geef, krijg ik een appje van mijn geliefde. “Ik heb per ongeluk mijn nieuwe T-shirt in de was gedaan. Het is nu een babyrompertje.”

Had ik toch nog wat moeten vertellen over het wolwasprogramma, misschien.

Geschreven door

Corien Oranje

--:--