Jacoba wil met haar IVF-ervaring anderen inspireren

“Ik dacht dat waarde zit in materie of kinderen, maar ik zie nu dat ik niet per se een kindje nodig heb om iets te betekenen. Geen kinderen kunnen krijgen voelde als straf, maar kan misschien juist mijn zegen zijn. Ik denk dat ik anderen kan inspireren door hoe mijn man en ik omgaan met tegenslagen. Dat is de boodschap die ik wil uitdragen: heb verdriet, en sta dan op. Je bent meer dan alleen de wens om moeder te worden. Het is moeilijk om die mindset te vinden, maar als je ‘m hebt, brengt het je verder.”

De op Urk geboren Jacoba Vester-Bakker (35) groeit op met het idee dat je vroeg moet trouwen en daarna zo snel mogelijk aan kinderen begint. “Al m’n vriendinnen zijn jong getrouwd, ik had vroeger veel oppasbaantjes. Het traditionele gezinsbeeld op Urk volgde ik trouw,” vertelt Jacoba. “Carrière is daarom nooit echt belangrijk voor me geweest.”

Als ze trouwt op haar 21^e, stopt ze dan ook meteen met anticonceptie. Maar ze wordt niet zwanger. “Mijn ex-partner had geen eigen zaadcellen. We hebben het negen jaar geprobeerd. Vanaf het moment dat het duidelijk was dat we samen geen kindje konden krijgen, vond hij dat ik beter af zou zijn bij iemand anders. Het heeft ons uit elkaar gedreven.”

Twee jaar later komt Jacoba haar huidige man Berry tegen. “Ook hij had in zijn vorige relatie geprobeerd zijn kinderwens te vervullen, wat niet is gelukt. Vanaf het eerste moment wisten we: we willen samen kinderen.”

Tijdens de IVF-behandeling wordt de versmelting zichtbaar, dat is zo bijzonder

“Voor mij is de kinderwens: de versmelting van ons samen. Uit een heel klein deeltje van jou en van hem groeit iets wonderlijks. Tijdens de IVF-behandeling is dat heel zichtbaar geworden. In een lab worden mijn eitjes en zijn zaadcellen versmolten tot een embryo van 8 cellen: 4 van hem, 4 van mij. Die versmelting samen kun je op geen andere manier krijgen.”

Bewust gestopt met IVF

Jacoba heeft in drie jaar tijd vijf IVF-behandelingen gekregen, waarvan uiteindelijk drie terugplaatsingen van in totaal vier embryo’s. “In ons geval hadden we drie reële kansen op een zwangerschap. In januari 2019 was de laatste behandeling. Theoretisch gezien hadden we verder gekund en gewild, maar ik ben heel ziek geworden van de laatste behandeling. We hebben geknokt tot mijn lijf niet meer kon. Het was een bewuste keuze om te stoppen. We hebben alles gedaan wat we konden, we denken niet ‘hadden we nog maar…’ Dat gevoel heeft ons het meeste op weg geholpen.

Mensen begrijpen niet dat we iets missen dat er niet is of was. Voor ons gaat de wens heel diep, elke vezel vroeg om een kindje. Om mijn wens tastbaar te maken, heb ik een schilderij van een bevruchte eicel gemaakt, dat hier in de kamer hangt.”

Geen teken van God

“Ik ben gelovig, maar niet meer kerkelijk. Ik durf en wil niet meer naar de kerk. Het beeld dat de kerk mij heeft geschetst over het traditionele gezin, trek ik me negatief aan. We kennen allemaal het gedichtje van de voetstappen in het zand. Ik heb niet het idee dat God me heeft gedragen tijdens de IVF-behandelingen. ‘Probeer het zelf maar uit te zoeken met je lijf en je leven’. Ik zou zo’n goede moeder zijn geweest. Waarom werd ik dat dan niet? Met mijn nieuwe partner kreeg ik weer hoop, waarom mocht het dan alsnog niet zo zijn? En waarom zijn we zo ver gekomen, maar nestelde het embryootje zich niet in? Er was geen teken, geen duidelijkheid van een plan, dacht ik. Dat maakte het lastig om vertrouwen te hebben.”

Gods grotere plan

“Het vertrouwen groeit steeds meer dat God een ander doel heeft met m’n leven. Dat dat anders is dan mijn plan, vond ik moeilijk te accepteren. Als we aan hemelpoort staan, kunnen we terugzien wat het grotere plan voor ons was. 

Ik kom de laatste maanden vaak het woord ‘MOM’ tegen – veel mensen zeggen dat ze me als ‘mom’ zien. Zelf heb ik er de betekenis ‘Mother Of Many’ aan gehangen. Ik heb het gevoel dat dat mijn grotere plan is. Misschien in de kinderopvang of in Afrika, waar ik twee keer eerder ben geweest. Hoe mooi zou het zijn als je niet bij één kindje, maar bij veel kindjes een glimlach kan toveren?”

Tijdens je verdriet kan je intens genieten

“Bij onze tweede IVF-poging kregen we ’s nachts het slechte testresultaat. We konden allebei niet slapen en zaten vol verdriet. We besloten een route door het bos te rijden waar je vaak wild kunt spotten, vlakbij ons huis in Apeldoorn. Het was de mooiste ochtend ooit: we hebben zoveel herten gezien, zelfs vlakbij onze auto. Ook zagen we een das, die best zeldzaam zijn. Dat is een van de grootste lessen die we leerden door ongewenst kinderloos te zijn: tijdens je verdriet kan je intens genieten.” 

Dichter bij elkaar

“Het IVF-traject heeft Berry en mij dichter bij elkaar gebracht. Ik denk dat het allerbelangrijkste is om met elkaar te blijven praten. We hebben bewust evaluatiemomenten ingepland: voelen we er ons nog goed bij? Gaan we nog een stap verder? God had me geen betere man kunnen geven. 

We hebben ook altijd onze humor erin gehouden. Je kan het zo zwaar maken als je zelf wilt, maar wij hielden het luchtig. Dat heeft ons verder geholpen en dicht bij elkaar gehouden.”

Tatoeage als symbool

Om de periode met IVF-behandelingen af te sluiten, wil Jacoba een tatoeage laten zetten. “Berry heeft een hert laten zetten, ik wil dat ook – of een ander dier dat we vaak zien, zoals een zwijntje of vogeltje. Het liefst zou ik ‘MOM’ willen, maar dat zou te letterlijk zijn. Ik wil een symbolische tatoeage. Als mensen ernaar vragen, kan ik vertellen: ik heb veertien jaar geknokt om een kindje te krijgen, en het is niet gelukt. Maar dat mensen mij wel zien als ‘MOM’ vind ik fantastisch. Dat heeft mijn onvervulde kinderwens mij gebracht.”

Lees ook: IVF, ja of nee? Als blijkt dat kinderen krijgen niet vanzelfsprekend is, kom je misschien voor deze vraag te staan. Jorien Ouweneel van 'Mijn leven is OK' geeft tips.

Credits foto: Pascale Drent