Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Jacqueline's kindje werd geboren terwijl zij in coma lag

'Het leven kan opeens totaal veranderen'

Jacqueline Jansen is 26 weken zwanger als zij met longontsteking wordt opgenomen in het ziekenhuis. De situatie is zo ernstig dat ze in coma wordt gebracht. Als zij twee maanden later ontwaakt, ontdekt zij dat ze niet meer zwanger is. Ze deelt haar bizarre verhaal in het boek 'Nieuw leven in coma'.

Deel:

Begin 2015 voelt Jacqueline zich wat grieperig. In eerste instantie denkt zij dat het om een gewone verkoudheid gaat, maar als zij zich steeds slechter begint te voelen en bloed ophoest belt haar man voor de zekerheid de verloskundige. “Ik was op dat moment zesentwintig weken zwanger en had hoge koorts, dus we wilden weten of dat geen kwaad kon voor de baby.” De verloskundige stuurt Jacqueline meteen door naar de gynaecoloog. “Ik weet nog dat ik in een rolstoel het ziekenhuis in Heerlen werd binnengereden, want ik kon niet meer op mijn benen staan. Tien weken later werd ik wakker in het ziekenhuis in Groningen en was ik niet meer zwanger. Wat daartussen is gebeurd is een groot zwart gat.”

Longontsteking

Jacqueline heeft een ernstige longontsteking en wordt, nadat zij in het ziekenhuis in Heerlen in coma is gebracht en aan de beademing is aangesloten, overgebracht naar het ziekenhuis in Maastricht. Daar wordt zij opgenomen op de IC. “De herinneringen aan de momenten voordat ik in coma werd gebracht zijn verdwenen. Een arts legde uit dat als je heel ziek bent je hersenen bepaalde delen blokkeren om minder energie te verspillen, ik vermoed dat dit bij mij het geval is geweest. Waarschijnlijk was ik te ziek om me nog ergens druk over te maken.” Ondanks dat de beademing op honderd procent staat gaat Jacqueline verder achteruit. Zij wordt aan de hart-longmachine gelegd, zodat haar functies worden overgenomen. Toch gaat het steeds slechter met haar en wordt er voor haar leven gevreesd.

Keizersnede als laatste redmiddel

De familie maakt zich grote zorgen; de toestand van Jacqueline is zeer zorgwekkend. Om haar leven te redden wordt tien dagen nadat zij in het ziekenhuis werd opgenomen, besloten de baby via een keizersnede te halen. “Ik was op dat moment nog maar achtentwintig weken en twee dagen zwanger, maar uitstel zou betekenen dat wij het allebei niet zouden overleven.” Na de keizersnede gaat Jacqueline nog verder achteruit.

Ook de kleine Emma komt ernstig ziek ter wereld en wordt meteen aan de beademing gelegd. “Als ik erover nadenk dat ik de eerste maanden van haar leven heb gemist kan ik best verdrietig worden. Dit waren momenten die ik als moeder had willen meemaken, maar aan de andere kant overheerst dankbaarheid omdat we dit allebei hebben overleefd, het had heel anders kunnen aflopen. Ik kan mij niet voorstellen hoe zwaar deze periode is geweest voor mijn man. Hij heeft doorlopend in angst geleefd Emma en mij te verliezen.”

Longtransplantatie

In de weken die volgen wisselt de situatie van Jacqueline per uur. Het ene moment lijkt het iets beter te gaan, het volgende moment lijkt zij de strijd te verliezen. Na ruim acht weken in coma te hebben gelegen weten de artsen niet meer wat zij voor haar kunnen doen en wordt Jacqueline voor een longtransplantatie overgebracht naar een speciaal longcentrum in Groningen. “Ik werd voorbereid op een longtransplantatie, maar knapte wonder boven wonder opeens op, zodat de transplantatie niet meer nodig was.”

Er hing een babyfoto van Emma boven mijn bed, maar ik had geen idee waarom die daar hing

Langzaam maar zeker kon de medicatie worden afgebouwd. “Het wakker worden ging met vlagen. Ik was heel moe en zakte steeds weer weg. Ik weet nog dat ik merkte dat ik niet meer zwanger was en in paniek raakte, maar het volgende moment viel ik weer in slaap. Ik kon niet goed plaatsen waar ik was en kreeg hallucinaties waardoor ik niet goed wist wat werkelijkheid was en wat ik droomde. Er hing een babyfoto van Emma boven mijn bed, maar ik had geen idee waarom die daar hing. Gelukkig werd ik steeds helderder.”

Moederdag

“Vanaf Moederdag 2015 heb ik voor het eerst weer bewuste herinneringen”, vertelt Jacqueline. “Mijn zoon en man kwamen op bezoek en stukje bij beetje kreeg ik te horen wat er in de achterliggende tien weken allemaal was gebeurd.” Het is voor Jacqueline nauwelijks te bevatten dat er tien weken voorbij zijn gegaan nadat zij het ziekenhuis binnenging. “Mijn dochtertje was acht weken oud, zonder dat ik daar iets van had meegekregen.”

Terwijl iedereen om haar heen dolblij is omdat Jacqueline buiten levensgevaar is, gaat zij door een heel ander proces. “Ik was ernstig verzwakt en lag nog aan de beademing, waardoor ik niet kon communiceren. Daarnaast had ik niks van de angst meegekregen en miste ik tien weken van mijn leven. Ik vond het moeilijk dat ik een dochtertje van acht weken had dat al weken voor haar leven vocht, zonder dat haar mama er voor haar was. Voor mijn idee was ik de dag daarvoor het ziekenhuis ingegaan. Het was te veel om te bevatten.”

Leven na coma

Na haar ontwaken heeft Jacqueline nog een lange weg te gaan. Doordat zij tien weken aan de beademing heeft gelegen, heeft zij weinig spierkracht meer over. “Vanwege de beademing mocht ik niet drinken en kon ik alleen waterijsjes eten. Het lukte mij niet om mijn arm op te tillen of het ijsje zelf vast te houden.” Een half jaar lang moet Jacqueline revalideren, maar de oude wordt ze niet meer. “Ik heb blijvende klachten die voortkomen uit het Post intensive care syndroom (PICS), een verzamelnaam voor klachten die je over kunt houden na een IC opname. Ik ben sneller moe, heb minder spierkracht en ben sneller overprikkeld. Vroeger was ik altijd bezig, maar nu moet ik leren balans te houden.”

Leven na coma

Emma mag na een half jaar het ziekenhuis verlaten. In tegenstelling tot de sombere prognose van de artsen, is zij niet zwaar gehandicapt, maar kerngezond. “Het enige dat Emma aan haar moeilijke start heeft overgehouden is de eetstoornis ARFID, dat staat voor vermijdende voedselinname stoornis. Eten is heel moeilijk voor haar en zij heeft gedurende 2,5 jaar sondevoeding gehad. We hebben haar met veel inspanning en eindeloos geduld stukje bij beetje leren eten. Gelukkig eet ze steeds beter, al blijft deze eetstoornis de kop op steken.” Jacqueline begrijpt waar Emma doorheen gaat; ook zij heeft moeite met eten nadat de beademing wordt verwijderd. “Ik moest helemaal opnieuw leren eten. Mijn mondgebied was erg gevoelig en mijn spieren werkten niet meer. De smaken waren heel intens en met bepaalde structuren heb ik nog maanden moeite gehad. Ik had vaak het gevoel dat ik moest spugen.”

Nieuw leven na coma

Inmiddels is Emma zes jaar en gaat het goed met moeder en dochter. “Het is echt een wonder dat wij het allebei hebben overleefd!”, vertelt Jacqueline dankbaar. Om deze heftige gebeurtenissen een plekje te kunnen geven besluit zij een reconstructie te maken van de periode dat zij in coma lag. “Ik kwam in contact met schrijfster Willy Janssen-Savelkoul. Zij wilde mijn verhaal woorden geven en samen hebben we gesprekken gevoerd met familie, vrienden, verpleegkundigen en artsen over de tijd dat ik in coma lag. Het eindresultaat hiervan is het boek “Nieuw leven in coma” Hiermee wil ik lotgenoten inspireren en belangstellenden laten zien dat het belangrijk is om te koesteren wat je hebt, want het leven kan opeens totaal veranderen.”

Ida ’s dochter raakte zwaargewond: ‘Houd altijd hoop’

Lees ook over:

Ida ’s dochter raakte zwaargewond: ‘Houd altijd hoop’

Geschreven door

Rita Maris

--:--