'Je hoeft niet bang te zijn als het roer omgaat in je leven'

“Het begon al toen ik zes weken oud was”, vertelt Francien (60). “Mijn moeder kreeg leukemie, waardoor ik bij mijn oom en tante op de boerderij ging wonen. Toen ik anderhalf jaar was, overleed mijn moeder. Weer anderhalf jaar later hertrouwde mijn vader. Daardoor ging ‘het roer’ weer de goede kant op en was het gezin herenigd.

We woonden in een klein dorp, waar mijn ouders een winkel hadden. Ik zou, net als mijn zussen, daar eindigen als ik mijn school had afgerond. Maar dat veranderde: toen ik zestien was, verkocht mijn vader de winkel om gezondheidsredenen. Ik mocht kiezen wat ik wilde doen. Toen ben ik de verpleging ingegaan.”

Iedereen dacht: Francien kan alles aan

Jarenlang werkt Francien met veel plezier als verpleegkundige in Bennekom, Zuid-Duitsland en Utrecht. Ze woont samen met een vriendin, reist veel en is betrokken bij het opzetten van een nieuwe wijkgemeente in Houten. “Ik was alleenstaand, dus was veel beschikbaar. Ik was altijd druk bezig en wist wat ik wilde en kon. Iedereen dacht: Francien kan alles aan.”

Burn-out

Tot de zomer van 1995, als Francien 35 jaar is. “Ik was helemaal leeg. Ik meldde me een weekend ziek, ik zat erdoorheen. Maar daar kwam ik niet meer uit. Dat weekend werden weken en uiteindelijk maanden. Drie maanden heb ik vijftien uur per dag geslapen. Ik kon me niet concentreren en verdroeg geen prikkels. Ik had een burn-out. Dat was heel moeilijk. Veel mensen begrepen het niet, ik had vaak het gevoel dat ze me niet geloofden.

Na twee jaar vallen en opstaan werd ik afgekeurd. Door mijn worsteling moest ik leren dat ik waardevol ben voor God om wie ik bén, niet om wat ik dóe. Dat was moeilijk, want ik was een doener. Ik ging in therapie, dat werd een diepgaand proces. Veel uit mijn verleden dacht ik een plaats te hebben gegeven, maar bepaald verdriet had ik nog niet verwerkt. Gelukkig heeft God me genezen. Door erdoorheen te gaan met professionele hulp ga je jezelf beter begrijpen en mag je jezelf ook vergeven. Het heeft me gevormd.”

Ik begreep Gods weg met mij niet, ik was toch zo goed bezig?

“Ik heb nooit aan God getwijfeld en heb altijd Zijn steun ervaren, maar ik begreep niet waarom God deze weg ging met mij. Ik was zo goed bezig, waarom gebeurde dit? In een boekje van Corrie ten Boom las ik over Maria, hoe ook zij kon zeggen ‘Uw wil geschiede.’ Het gaat zoals het moet gaan. Dat was voor mij een moment van overgave. En dat gaf veel rust. Achteraf kan ik zien dat mijn burn-out heeft geholpen bij mijn volgende stap, doordat ik loskwam van alle druktes in mijn leven.”

Boer gezocht

Als haar leven drie jaar later weer wat stabieler is, bedenkt Francien op haar veertigste verjaardag dat áls ze nog wil trouwen, het nu de tijd is. “Ik wilde graag met een boer of dominee trouwen. Een boer, omdat ik als kind volop had genoten van het boerenleven bij mijn oom en tante. Of een dominee, omdat ik het verlangen had om God te dienen vanuit een roeping. Iemand raadde me aan een advertentie in De Boerderij te zetten, het vakblad van de boeren. Dat heb ik gedaan.

Ik kreeg meerdere reacties. Een daarvan was Roelf: een alleenstaande, naar Canada geëmigreerde veehouder. Een brief uit Canada had ik niet verwacht, maar ik wilde het wel onderzoeken. Zijn brief sprak me aan en ik had God immers gebeden om me door deze advertentie bij de juiste man te brengen. We hadden een leuk telefoongesprek. Iemand vroeg: waarom ga je er niet heen? Dus ben ik ter kennismaking naar Canada gegaan.”

Emigreren naar Canada

“We hadden meteen een klik. Op dag twee vertelde Roelf mij dat ik zijn vrouw zou worden. Daar wilde ik nog een nachtje over slapen. Uiteindelijk zijn we een paar maanden later in Nederland getrouwd en emigreerde ik naar Ontario, Canada. Ik voelde: dit is thuis. Ik was ervan overtuigd dat God ons had samengebracht.

Toch was het niet makkelijk. Ik ging de oceaan over, woonde voor het eerst samen met een man en moest wennen aan het boerenleven. Iedereen was reuzehartelijk, maar ik voelde me soms wel alleen. Het boerenwereldje is een wereldje op zichzelf en we zaten daar met elkaar als immigranten. Mensen bekeken me, ik voelde me niet gekend. Ik had de behoefte om te delen en niet alleen over koetjes en kalfjes te praten.”

Wortelen

“Uiteindelijk deed het leven daar me goed, vooral de ruimte en de tijd. Gelukkig heb ik, na zo’n anderhalf jaar, goede vrienden gekregen. Ook werden we vervangende grandparents voor vier jongens van een Nederlands gezin. We hadden een soort familie. Ik voelde dat ik daar hoorde en ben me gaan wortelen.

Helaas was Roelf vaak ziek en had hij allergieën. In 2012 hebben we de boerderij moeten verkopen en verhuisden we naar een hobbyfarm, waar we alpaca’s hielden en een bed and breakfast begonnen. Later kon Roelf werken voor een Nederlands bedrijf in kunstmatige inseminatie voor koeien, wij werden het Canadese adres. We waren met veel plezier nog erg actief.”

Ik wilde niet weg, ik was hier geworteld

“Roelf fluisterde al een paar jaar dat hij oud hoopte te worden in Nederland. ‘Fietsen in Drenthe’ was zijn slogan. Ik schoof dat voor me uit: ik was hier geworteld. Totdat Roelf 65 werd en vond dat hij genoeg had gewerkt. Eerst verzette ik me. Ik wil dit vasthouden! Ik houd er niet van als het roer omgaat. Maar we zijn gaan onderzoeken wat Gods weg hierin is.”

Terug naar Nederland

“Voor Roelfs geestelijke groei zou het mooi zijn om naar Nederland te gaan, omdat hij veel mistte in de Engelse diensten. Wij hebben geen kinderen gekregen, dus hier zijn we maar met z’n tweetjes. Straks in Nederland kan familie voor ons zorgen als we ouder zijn. Alles bij elkaar zorgde ervoor dat we afgelopen maart zijn geëmigreerd naar Balinge in Drenthe.

We zien dat God ons hierheen heeft geleid. Het werkzame leven is afgerond, we mogen nu rust ervaren. We zijn dichter bij mijn familie en vrienden met wie we door de jaren heen in contact zijn gebleven. Ook hebben we ondanks de corona een kerkelijke gemeente gevonden. Helaas moesten we de grandsons en goede vrienden achterlaten in Canada. Maar ik ben dankbaar voor WhatsApp.”

Gods kracht in onze zwakheid

“Ik weet niet of God dit allemaal in Zijn plan voor mij had staan. Maar Hij gebruikt omstandigheden om je te sturen, om je uiteindelijk te maken zoals Hij je bedoeld heeft. Alles had een wonderlijke timing. Roelf had bijvoorbeeld nét een abonnement genomen op De Boerderij, toen hij die advertentie zag. Ik heb ook ervaren dat als je je leven deelt met anderen, dat God mensen gebruikt om je te sturen. Zoals diegene die me aanmoedigde Roelf op te zoeken.”

Ook als het roer omgaat, blijft God Dezelfde

“In mijn leven kwam 2 Korinthe 12:9 altijd weer terug. ‘Mijn genade is voor u genoeg, want mijn kracht wordt in zwakheid volbracht.’ Als ik het zelf niet meer wist, vroeg ik God: waar moet ik heen? Al die keren heeft Hij me bevestigd.

Sommige mensen raken verbitterd als het roer omgaat. Maar ik ben God dankbaar. Hij is er elke keer bij. Dat geeft vertrouwen, ook voor de toekomst. God blijft Dezelfde, al gaan dingen anders. Je hoeft niet bang te zijn als het roer eens omgaat.”

Lees ook: Marijke emigreerde van Canada naar Nederland voor de liefde