Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Jolieke liet zich opnieuw dopen

‘Wat een bemoediging dat je bij God opnieuw mag beginnen’

Jolieke Brugmans wordt op veertienjarige leeftijd gedoopt. De kerk waarin zij zit verandert langzaam in een sekte. De jaren daarna worstelt zij met haar geloof en vraagt zij zich af wie God is en of zij Hem nog wel kan vertrouwen. Als haar leven in rustiger vaarwater is gekomen, maakt zij de balans op. Het verlangen groeit om haar doop te hernieuwen. Ditmaal op een andere plaats en als een nieuw begin.

Deel:

Jolieke was al op jonge leeftijd bezig met haar zoektocht naar God en de diepere betekenis van het leven. “Enthousiast als ik was ging ik, toen ik veertien was, op zoek naar een kerk die bij mij paste. Ik wilde heel graag dichter bij Jezus leven en meer over Hem te weten komen.” Ze besluit zich te laten dopen, maar is nog te jong om goed te beseffen waar zij zich in begeeft; de kerkelijke gemeenschap waar zij deel van uitmaakt, groeit langzaam uit tot een sekte. “Jezus verdween uit de kerk en er volgde een nare periode.” Ze verlaat de kerk en loopt acht jaar met vragen rond. “Wilde ik God nog wel in mijn leven? Kan ik Hem wel vertrouwen? Wat is de waarheid en wat niet? Is er een kerk waar ik me weer thuis kan voelen?” Het is een jarenlange, eenzame zoektocht.  

Thuiskomen 

Na veel kerken bezocht te hebben, voelt het als thuiskomen wanneer zij voor het eerst een dienst bijwoont in de kerk van de Nazarener. “Ik voelde me in deze kerk meteen deelnemer in plaats van toeschouwer. Hier kende ik al een aantal mensen en voelde ik me veilig en thuis. Het was een verademing om een gemeente te vinden waarin je wordt vrijgelaten en gerespecteerd om de geloofskeuzes die je maakt. Hier staat het de kerkganger vrij om zijn of haar kind te laten dopen, op te dragen of voor de volwassenendoop te kiezen. Dat zijn in deze kerk, verfrissend genoeg, helemaal geen hete hangijzers. Ik mocht zelf kiezen hoe ik vormgaf aan mijn geloof en werd hier niet geïndoctrineerd, zoals in de kerk waar ik destijds zulke nare ervaringen had opgedaan.” 

Na haar trouwen, als haar leven in rustiger vaarwater terechtkomt, loopt Jolieke steeds meer tegen de moeilijke dingen op die zij in het verleden heeft meegemaakt. Ze gaat in therapie om onder andere de ervaringen in de sekte te verwerken. Tijdens de EMDR-sessies ervaart zij God heel dichtbij. “De psycholoog legde uit dat als je geloof in je kern zit, dit vaak meer ruimte krijgt tijdens EMDR-therapie. Heel bijzonder hoe God beelden, liedteksten en Bijbelverzen in mijn gedachten bracht die mij hielpen bij mijn herstel.”

Trauma

Tijdens een EMDR-sessie ontdekt Jolieke dat zij een groot schuldgevoel heeft naar God toe. “Ik voelde me schuldig, omdat ik, toen ik in een diep dal zat, bewust tégen God heb gekozen. Als een Judas of Petrus had ik Hem verloochend. Dat kwam tijdens de sessies naar boven en dit stond onbewust nog steeds tussen God en mij in.” De therapeut vraagt haar of er misschien een christen in haar omgeving is, waarmee ze hierover kan sparren. “In plaats van een persoon kwam het beeld van de doop in mij naar boven.” Al jaren voelt zij zich verdrietig tijdens de doopdiensten in haar kerk. Ze denkt zelf dat dit gevoel voortkomt vanuit haar ervaringen binnen de sekte.

Het werd tijd om mezelf te vergeven

Jolieke begint in te zien dat ze er als tiener zó graag bij wilde horen, dat haar motieven om zich te laten dopen wellicht niet helemaal zuiver waren. “Ik voelde me hier schuldig over en voelde mij onwaardig om als 'verrader’ een kind van God te zijn.” Het idee om opnieuw gedoopt te worden, blijft in haar gedachten hangen. “In plaats van met iemand te sparren, wilde ik iets doén met mijn geloof en opnieuw een bewuste keuze voor God maken. Natuurlijk wist ik wel dat God mij al lang vergeven had, maar het werd tijd om mezelf te vergeven. Hiervoor wilde ik mijn doop vernieuwen, zodat ik dit keer wél op zuivere gronden gedoopt zou worden.”

Opnieuw gedoopt 

Als zij binnen de Nazarenerkerk haar gevoelens deelt en kenbaar maakt dat zij zich graag opnieuw wil laten dopen, is er niemand die afkeurend reageert. “Sterker nog; ze waren erg geraakt toen ik vertelde waarom ik hier zo naar verlangde.” Jolieke getuigt: “Wat een bemoediging dat je bij God opnieuw mag beginnen. Je kunt nare dingen niet ongedaan maken, maar God maakt gelukkig alles nieuw. Bij Hem zij alle dingen mogelijk! Hij is zoveel creatiever dan wij ons kunnen voorstellen. Wat een geschenk!”

Het is inmiddels enkele weken geleden dat Jolieke opnieuw werd gedoopt. Een moment dat haar altijd zal bijblijven. “Het was heel bijzonder dat mijn vader mij doopte. Elf jaar geleden had hij mij naar het altaar gebracht tijdens mijn huwelijk. Het voelde opnieuw alsof hij mij weggaf, alleen dit keer aan God.”

Sinds zij gedoopt is voelt zij zich om de één of andere onverklaarbare reden veiliger. “Het is net alsof ik meer grond onder mijn voeten heb. God voelt dichterbij en mijn omgang met Hem is vertrouwelijker geworden. Ik bespreek alle dagelijkse dingen met Hem.” Ze heeft het gevoel dat haar relatie met God vrijer is geworden, nu zij van haar schuldgevoel is verlost. “Ik ben minder op mijn hoede en durf me meer aan Hem over te geven. Ik weet dat ik het niet meer alleen hoef te doen in het leven. God is bij mij en in Hem mag ik een nieuw mens zijn!” 

Geschreven door

Rita Maris

--:--