Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Laat het maar

Deel:

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Laat het maar – PopUpGedachte maandag 18 juni 2018

Het is intens groen hier, de regen die vannacht gevallen is maakt dat alle kleuren iets melancholischer lijken. Het is windstil. Alleen de vogels zijn er natuurlijk, zij zijn er altijd. Ik schrijf vanuit ons tuinhuisje, een tuin aan de rand van de stad met een klein huisje waar we de weekenden doorbrengen. Een jaren 70 project voor stedelingen die te weinig groen zagen en nu een soort buitenverblijfje voor gewone mensen. Het is een mini-paradijs voor ons, waar we de courgetteplanten proberen te behouden tegen de slakkenaanvallen, waar de kinderen tot hun nek in de modder zitten als we even niet opletten en er altijd wat te doen is, maar er nooit echt iets hoeft.

En deze ochtend lees ik de teksten. Oude woorden uit die Bijbel, waarbij ik me afvraag wat er inzit voor vandaag. En terwijl ik dit schrijf weet ik nog niet waar het heengaat, maar lees ik gefascineerd over Nabot. Een man met een wijngaard, die hij geërfd heeft. Familiebezit. Direct naast het land van de koning, de oudtestamentische Joodse koning die een buitenlandse vrouw heeft getrouwd. En die dame, Izebel, heeft wat totalitaire gewoontes meegenomen uit haar thuisland. De koning, Achab, heet hij, wil die wijngaard hebben. Nabot wil ‘m niet geven, want familiebezit.
Achab gaat huis op de divan liggen mokken. Staat er echt. So much voor de grote koning. Sommige macht maakt ook echt kinderachtig. Zijn vrouw vindt het belachelijk en gaat het regelen. Ze fikst een nepproces en dan staat er: ‘Ze kondigden een vastendag af en lieten Nabot vooraan zitten toen het volk samenkwam. Twee mannen namen tegenover hem plaats en beschuldigden hem ten overstaan van het volk van godslastering en majesteitsschennis. Daarop werd hij buiten de stad gebracht en gestenigd.’

Zo simpel. Meer lezen we ook niet vanochtend. Geen goddelijke vergelding, dat komt vast nog. Maar het kwaad dat z’n gang kan gaan. En een associatie naar een proces veel later in de geschiedenis. Waarbij een zogenaamde zoon van God of van mensen, net hoe je het wilt noemen, de plek in zijn eigen wijngaard in komt nemen, genezend, helend en prekend trekt hij door het land, tot irritatie van de aanwezige religieuze en politieke leiders. En ook hij krijgt een pracht van een nepproces en wordt vanwege godslastering geëxecuteerd.

Dat is het Bijbelse verhaal. Niet de held die opstaat en voorkomt dat slechte mensen slechte dingen doen, maar de tragiek van rechthebbenden die door beroerde, bang, kinderlijke en kwade mensen van hun plek op aarde worden beroofd en dat dit niet wordt voorkomen. Geen redding door de held, geen superman uit de hemel, er volgen heus veroordelingen en zo en dat dit heus niet kan. Maar voorkomen wordt het niet. Dit is blijkbaar de realiteit en niemand die ingrijpt.

Sterker nog: actief verzet hiertegen lijkt Jezus van Nazareth zelfs te ontmoedigen. Het wordt er niet echt beter op, hé, zo vanochtend. Ik hou zelf bijna op met schrijven. De tragiek is nog tot daaraantoe, maar dan wordt het toch tijd voor heldhaftig verzet op de een of andere manier?
Maar deze ochtend wil dat de laatste lezing zich juist verzet tegen verzet. Dit staat er: In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: ‘Gij hebt gehoord dat er gezegd is: “Oog om oog, tand om tand.” Maar ik zeg u geen weerstand te bieden aan wie kwaad doet, doch als iemand u op de rechter­wang slaat, keer hem dan ook de andere toe. En als iemand u voor het gerecht wil dagen en uw onderkleed afnemen, laat hem dan ook het bovenkleed. En als iemand u vordert een mijl met hem te gaan, ga er dan twee met hem.
Geef aan wie u vraagt, en wend u niet af als iemand van u lenen wil.”

Dat vond ik altijd een fantastische tekst tot je ‘m leest temidden van je eigen paradijstuin en naast een tekst over een man die zijn eigen paradijstuin niet wilde afstaan en die vervolgens om zeep geholpen werd in een Jezus-achtig nep-proces. Níet verzetten? Géén weerstand te bieden aan wie kwaad doet? Ik heb net gisteren bij de PopUpKerk grote delen voorgelezen uit Indignez-Vous, Neem het Niet!, het kleine boekje van Stephane Hessel waarin de 93-jarige verzetsstrijder oproept om in verzet te komen tegen onrecht. Wie zich niet verzet, wie de verontwaardiging verliest en cynisch wordt verliest volgens hem een van de meest karaktervolle, belangrijke elementen van mens zijn. En dit dan vanochtend?

Jezus van Nazareth heeft zich niet verzet. Hij is niet op z’n strepen gaan staan. Niet teruggevochten om te behouden wat rechtens van hem is. En daarmee heeft hij behouden wat ieder ander die de strijd aanging, verloor. De waardigheid, de vergevingsgezindheid, de zachtheid en het vertrouwen. Misschien dat laatste wel het meest. Hij herstelde het onrecht aan anderen, scherp prekend tegen machtsmisbruik en ziekte herstellend. Maar voor zichzelf besloot hij dat beschermen waar je meent recht op te hebben, niet hoeft. Niet kan zonder jezelf kwijt te raken. Ik weet niet precies wat dit voor de dag betekent, maar genoeg om een dag te laten sudderen in de hersenpan. Of in het hart. Net waar het terechtkomt.

Goeds.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.


afbeelding
afbeelding.

Deze rubriek heeft een eigen boek: Lazarus staat op. Daarin zijn de 25 mooiste ochtendgedachtes van de afgelopen tijd gebundeld en geïllustreerd door Joanne Zwart.

Lazarus staat op | Rikko Voorberg | Vuurbaak | ISBN 9789460050404 | € 17,95

BewarenBewaren

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--