Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | De weg naar vrede

Rikko is even met vakantie. Daarom laat Marieta laat zich inspireren door de dagteksten uit het katholieke leesrooster. Wat hebben ze ons vandaag te zeggen?

Deel:

Ik heb als jonge tiener heel wat oorlogsboeken verslonden: Snuf de Hond, Reis door de Nacht, Engelandvaarders, Oorlogswinter en nog later Het meisje met het rode haar, De Aanslag, Het Achterhuis en De Schuilplaats natuurlijk. Ik stelde me voor hoe het was om Joodse mensen te verbergen met gevaar voor eigen leven, om illegaal naar een radio te moeten luisteren of bonnen te roven.

Dat je niet vanzelfsprekend de goede kant koos, wist ik ook al jong. Ik kwam uit een dorp dat ‘fout’ was in de oorlog. Mijn opa was dan wel geen NSB’er geweest en schold altijd op ‘de moffen’, echte heldendaden had hij ook niet verricht. Hij deed waarschijnlijk wat de meeste Nederlanders in die tijd deden: afwachten. Misschien had ik daarom ook wel behoefte aan die boeken. Om te weten dat er mensen waren die ongeacht de gevolgen ervoor kozen om in actie te komen en voor het goede te kiezen. Dat was ook een optie.

Maar alle prachtige verhalen ten spijt: als je niet weet wat oorlog is – zoals ik – als je uit een andere tijd komt, is het lastig inleven, laat staan dat je erover kunt oordelen. Met terugwerkende kracht raak je misschien maar aan een fractie van de gevoelens die er leefden en afwegingen die mensen toen moesten maken. Kun je niet helemaal meekomen in het intense verlangen naar vrijheid en vrede, simpelweg omdat het je nooit ontnomen is.

Jezus heeft het vandaag ook over vrede. Volgens Johannes zei hij: Ik laat jullie vrede na: mijn vrede geef ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan.

Die vrede was op het moment dat Jezus deze woorden uitsprak overigens ook ver te zoeken. De Romeinen waren aan de macht en onderdrukten het volk met geweld en zware belastingen. Oorlog en onderdrukking hoorden bij het leven van Joden in die tijd.  Niet voor niets zagen zijn volgelingen Jezus vooral als verlosser die het volk zou bevrijden van het Romeinse juk.

Misschien helpt het om de uitspraak van Jezus te lezen door de ogen van iemand die ook wist was oorlog en onderdrukking was. Dietrich Bonhoeffer, de Duitse predikant en verzetsstrijder schreef over vrede:
Er is geen weg naar vrede op weg naar veiligheid.

Ik, met mijn beperkte voorstellingsvermogen, associeer vrede met veiligheid, met een innerlijke balans. Maar als ik de spreuk van Bonhoeffer ernaast leg, krijgt die vrede een heel andere kleur. Dan lees ik in Jezus’ woorden een ernstige les om vrede niet te halen uit veiligheid en zekerheid. Maar om een andere bron van vrede te vinden die boven alle aardse vrede uitstijgt.

Bonhoeffer heeft dat begrepen, dat blijkt uit wat hij schrijft. Ik vond het prachtige Morgengebed dat hij schreef in de gevangenis in 1943 en dit is een gedeelte eruit:

In mij is het donker,
maar bij u is er licht,
ik ben eenzaam,
maar u laat mij niet in de steek,
ik ben angstig, maar u steunt mij,
in mij is onrust, maar bij u is er vrede,
ik ben verbitterd, maar u bent geduldig,
ik kan uw wegen niet begrijpen,
maar u kent de weg die ik gaan moet.

Ik wens je op deze 4e mei, de dag van Dodenherdenking, vrede en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Marieta van Driel

--:--