Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | De enige manier om er iets van te begrijpen

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

De enige manier om er iets van te begrijpen – PopUpGedachte dinsdag 22 september 2020

Het is een vergaarbak van verhalen, 66 boeken met heel verschillende genres. Ze noemen het Bijbel en doen er een kaftje omheen, maar het is een complete boekenplank, of eigenlijk een boekenplank, een serie liedboeken en een la vol brieven. En alle goeds voor degene die domweg voor in het boek begint en er al lezend iets van probeert te bakken. Zo werkt het niet. En als het wel zo werkt, is het wonderlijk. Ook prima, maar niet logisch. Want dat zijn wonderlijke dingen nou eenmaal niet.

Je zou zeggen dat de evangeliën misschien nog wel het meest toegankelijk zijn. Verhalen over het leven van Jezus. En toch, ook die kunnen eigenlijk alleen in context gelezen worden – en dan betekenen ze misschien meer. Vandaag zegt Zr. Madeleine Delbrêl, zelfs over die best al wel heldere evangeliën, de beschrijvingen van het leven van Jezus:

Het is niet geschreven om begrepen te worden, maar om betreden te worden als een opstap naar het mysterie. Het is niet gemaakt om gelezen, maar om in ons ontvangen te worden. Elk van de woorden is leven en geest. Behendig en vrij wachten ze op het verlangen van onze ziel om ermee te versmelten. De woorden leven, ze zijn als gist die in het deeg wil komen en het doen gisten met een nieuwe levenswijze.”

Oftewel, dat spul is levend, dat evangelie. En net zoals je het leven niet kunt onderzoeken, tenzij je zelf leeft, kun je die ideeën van christendom niet onderzoeken, tenzij je die zelf leeft.

Toen we jaren geleden startten met de PopUpKerk beloofde ik iedereen dat de zondagen niet spectaculair zouden worden. Dat het geen zin zou hebben om aan de hand van een zondagse bijeenkomst te bepalen of het iets zou toevoegen aan je leven of niet. Dat kon je nou eenmaal niet op basis van een eenmalig moment. Zoals je eigenlijk niet goed kunt weten of een sport iets voor je is, door één training te volgen. Dat weet je pas als je het een poosje doet. Dan integreert het in je lijf, dan ontdek je de logica van de bewegingen en hoe het invloed heeft op je dagelijkse welbevinden.

Ik zei toen ooit: pas als je een aantal maanden wekelijks bent geweest, kun je terugkijken en zien of het je perspectief op het leven heeft veranderd. Dat klinkt nogal veeleisend, I know. Maar ik heb geen ander recept. En de zondagsdienst zo spectaculair maken dat je er meer van wilt, dan missen we het punt met elkaar. Het ging niet om spektakel, maar om het leven.

Vandaag staat er dit kleine, beeldende zinnetje in de lezing uit het leven van Jezus: In die tijd kwamen zijn moeder met zijn broeders bij Jezus, maar vanwege de menigte konden zij Hem niet bereiken. Men liet Hem dus weten: 'Uw moeder en uw broeders staan buiten en willen u spreken.'Maar Hij gaf hun ten antwoord: 'Mijn moeder en mijn broeders zijn zij, die het woord van God horen en er naar handelen.'

Een snoeihard antwoord, zeker in een tijd waarin moeder en familie heiliger is dan wij ons kunnen voorstellen en een interessant einde. ‘Die het Woord van God horen én ernaar handelen’. In de handeling herken je de soortgenoot, de familieband.

Ik heb al vaker verwezen naar Stephan Sanders, die als rechtgeaarde atheïst met zijn vrienden maar één echt taboe kende en dat was iets met kerk. Want dat achterhaalde, moralistische, hypocriete instituut, dat was echt voor de dommen. En aangezien hij een goed taboe niet kon voorbijlopen zonder het binnen te gaan, ging hij een tijdje ter kerke. Hij adopteerde zogezegd tijdelijk het religieuze gedachtengoed. En nu is hij er niet meer weg te slaan. Of hij het gelooft? Hij zegt dat hij door er te zitten, in die kerk, en de woorden te horen, een zachter mens is geworden, meedogender. Het is hem waardevol. Het is in hem gaan gisten, het is leven en geest geworden, versmolten met wie hij is.

Daar gaat het evangelie over. Daarom geen lange preken van mij, maar steeds weer opnieuw het spel met de teksten, de verbinding met het dagelijks leven, zien hoe het elke keer weer opnieuw versmelt en positie inneemt in het leven.

Tot zover de PopUpGedachte van vandaag, een hele goede dinsdag gewenst. En vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--