Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Taal van tranen

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

Taal van tranen – donderdag 18 november 2021

‘Is het niet fantastisch, dat lichaam van ons’ zei theatermaker Laura van Dolron ooit, ‘elke keer als we ons verdrietig voelen, plengt het een beetje warm water op onze wangen.’ Zo had ik nog niet naar tranen gekeken, maar ik ben het niet meer vergeten. Dank je wel, Laura. Altijd een kleine opsteker te midden van verdriet.

Huilen gaat niet zomaar. Voor kinderen nog wel, maar als we ouder worden, lijkt het steeds ingewikkelder. Dat je een keer ergens boos van wordt, dat gebeurt. Verdrietig worden, zeker ook en bang. Maar de uiting daarvan? Daar hebben we toch graag een beetje controle over. Precies het tegenovergestelde van wat huilen ongeveer is. Als er tranen over de wangen lopen, is er iets gebeurd waar we geen controle over hebben; we kunnen geen traanbuisjes open en dicht zetten en we vrezen, tenminste sommigen van ons, dat als het eenmaal begonnen is, we ook niet meer kunnen stoppen. Ken je die diepe tranen, dat snotterende, hooguithalende huilen, omdat je echt niet meer weet? Vanuit die knoop in je borst of die steen in je keel. Traumatisch huilen, diep uit het binnenste van je ziel. Of bevrijdend huilen, dat kan ook. Want hoe vaak zou je niet willen huilen, maar sta je met droge ogen en een verscheurd hart naar de regen te kijken die langs de ramen stroomt en dacht je: kon ik dat maar, het gewoon laten stromen, als warm water langs mijn wangen. Misschien dat dan die harde klomp in mijn binnenste wat zachter wordt.

We kunnen niet zomaar kiezen om die klomp los te laten. En ik ben geen therapeut, al denk ik dat naast de bestaande lachtherapieën een paar huiltherapieën ook een gat in de markt zouden kunnen zijn. Dat je erbij kunt, bij die emotie, en dat het kan stromen. Zou dat misschien de functie zijn van de klaagvrouwen, waarvan je weleens leest in die oude Bijbelverhalen. Dat er mensen specifiek de functie hebben om het huilen voor te doen, zodat niet de teneur wordt dat we ons groot houden.

Vandaag lees ik over Jezus van Nazareth die huilt over Jeruzalem. Dit staat er: “In die tijd, toen Jezus Jeruzalem naderde, liet Hij zijn blik over de stad gaan en Hij weende over haar terwijl Hij zei:
“Mocht ook gij op deze dag inzien wat u tot vrede strekt! Maar nu is dat voor uw ogen verborgen.
Er zullen dagen over u komen, dat uw vijanden een wal tegen u opwerpen, u omsingelen en u van alle kanten insluiten;”

Het is een soort profetisch huilen denk ik dan. Nooit bedacht dat zoiets ook zou kunnen, maar de rabbi ziet wat er van dit gedrag komt. Dat je gewoon niet inziet wat vrede brengt en dat het je kapot maakt. Zo kan trouwens een vader of een moeder ook huilen over een kind – dat het niet inziet wat het aan het doen is en je beseft dat diegene zelf zal gaan ervaren hoe desastreus iets is. Ook een soort profetisch huilen.

Punt van vanochtend; naast de woede, de vreugde, de angst, kent de rabbi het verdriet van heel dichtbij. Als dit het beeld is van de Eeuwige, dan kent de Eeuwige de tranen die ons zo vaak in de keel stokken. Dan is er misschien de ruimte voor degene die zich dat kan voorstellen om de tranen maar te laten lopen, want het is een goddelijke gewoonte; dat huilen om dat wat je aan voelt komen of over het verlies van iets of iemand. Beheersing is zo’n grote waarde in onze cultuur, terwijl verdriet dus zomaar goddelijke trekken kan hebben. Er had ook kunnen staan: Jezus voorzag de ellende, voelde verdriet opkomen, maar kon zich nog net beheersen en ging aan het werk. Had gekund, staat er niet en blijkbaar is het ook niet per se de weg om te gaan.

Vandaag wens ik je geen verdriet, daarvan is er genoeg in de wereld. Maar als het er is, gun ik ons het huilen, omdat we daarop zijn gemaakt, op die mogelijkheid. En dat is niet voor niets. Geen excuses dus ook voor tranen hè? Zijn ze veel te mooi voor.

Tot zover vandaag. Een hele goede donderdag gewenst, en vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--