Lazarus staat op | Je wordt al lang gezien, geliefd en op pad gestuurd in dit leven
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
PopUpGedachte dinsdag 11 juni 2019 – Waardigheid
In vriendschappen en relaties is wederkerigheid een terugkerend thema. Er moet een evenwicht zijn tussen geven en nemen, toch? Of beter gezegd; geven en ontvangen? Dat je het gevoel hebt dat je niet de enige bent die aan de vriendschap of relatie trekt – of aan de andere kant: dat je het gevoel hebt dat de ander heel hard aan de relatie trekt en jij daar geen zin in hebt.
Het evenwicht is moeilijk uit te dokteren, het bespreekbaar maken is de oplossing van de Westerse mens: laten we het even analyseren. Maar soms werkt dat hartstikke contraproductief. Het is niet zo maakbaar als we zouden willen en dat is nogal irritant.
Een tikje onzekerheid over jezelf maakt het gelijk al een stuk moeilijker. En wie is dat niet; een tikje onzeker. Soms is het al tof als je de ander met je wil omgaan toch? Want wie ben jij nou helemaal? En wie ben jij om iets van die ander te verwachten? We moeten voor onszelf zorgen, hè. Als we ergens behoefte aan hebben, moet je dat vragen. Gewoon volwassen mee omgaan.
Vandaag leert Jezus aan zijn leerlingen een volwassen omgang met wederkerigheid, waarbij hij bij hen een waardigheid installeert die hen op een bijzondere manier onafhankelijk afhankelijk maakt. Hij vertelt hen niet dat ze zich goed moeten voorbereiden, zodat ze niet onverwacht voor problemen kunnen komen te staan. Ze worden op pad gestuurd om het verhaal dat Jezus in de wereld brengt verder te brengen, twee aan twee. En hun voorbereiding is dat ze zich niet op een lange tocht voorbereiden. So much voor zelfstandigheid, volwassen voor jezelf zorgen.
“Verschaft u ook geen reiszak voor onderweg, geen tweede onderkleed, geen schoeisel of stok”, zegt hij. En waarom dan niet: “want de arbeider is zijn onderhoud waard.”
Oftewel, laat voor je zorgen. Letterlijk. Want je bent het waard. Op z’n L’Oreals. ‘Omdat je het waard bent’. Niet zomaar trouwens, zegt hij. Want hij stuurt ze aan het werk om een verhaal te vertellen. En dat verhaal is het waard. Daar moeten ze diep van doordrongen zijn. Laat wie je bent en wat je brengt ontvangen worden door anderen, want het is niet meer dan terecht. En op dat thema ‘waardigheid’ gaat hij nog even door:
“Als gij in een stad of in een dorp komt, onderzoekt dan wie waard is u te ontvangen, en verblijft daar tot gij weer vertrekt. Wanneer ge dat huis binnentreedt, brengt het uw vredegroet; en wanneer het die waard is, moge uw vrede over dat huis komen, maar wanneer het die niet waard is, dan kere uw vrede tot u terug.”
Het is waardigheid en ‘waard zijn’ voor en na. Wie is het waard? Het klinkt hautain, maar ik vermoed zorgvuldigheid. Wie staat er om te springen, wie wordt er gelukkig van, bij wie werkt het? En dan kun je het nog mis hebben, hè maar zet die stap dan maar. Niet iedereen hoeft in die inner circle. Vriendschap en jezelf geven – je persoonlijkheid, je streven, het verhaal dat je brengt – het is niet bedoeld om voor jezelf te houden én niet bedoeld om met jan en alleman te delen, zo zou je kunnen concluderen. Wat een dwarse gedachte is in tijden van social media die erop gericht zijn om zoveel mogelijk te delen en dan maar te hopen dat je wat terugkrijgt. Hoe meer volgers, hoe meer kans op duimpjes.
Wees voorzichtig, zegt de Rabbi. Kies met zorg en dan nog kun je je vergissen. Dat is niet erg. Je bent niet van diegene afhankelijk. Ook al heb je gekozen om je niet ónafhankelijk op te stellen. Ik vind het een magistraal evenwicht. Onafhankelijk zijn resulteert zomaar in eenzaamheid, afhankelijk zomaar in minderwaardigheid. Hier gaat het om waardige afhankelijkheid, wederzijds afhankelijke waardigheid én de vrijheid om verder te gaan als het niet werkt of niet klopt.
En in die laatste bevrijdende gedachte zit een belangrijke functie van religie. Uiteindelijk ben je niet van één mens of één groep afhankelijk. Je wordt al lang gezien, geliefd en op pad gestuurd in dit leven. Er wórdt voor je gezorgd. Kies dus ook om voor je te laten zorgen door mensen en zelf te zorgen voor mensen, maar weet dat je vrij bent om te gaan.
Een fijn evenwicht op deze eerste dinsdag na Pinksteren, op weg naar de zomer, op weg naar werk ook vandaag of school. Heb het goed, behoud die waardigheid, verbind in vertrouwen en reis verder indien nodig. Goeds! En tot morgen weer.
Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.
Geschreven door
Rikko Voorberg