Lazarus staat op | Zwak, nerveus, angstig

Zwak, nerveus, angstig – PopUpGedachte maandag 31 augustus 2020

Het zijn niet de eerste woorden die bij je opkomen als je aan de beroemde apostel Paulus denkt: zwak, nerveus, angstig. De man is eerder een erudiet schrijver, lange omstandige zinnen waar menig gymnasiast of jonge theoloog zijn hoofd over heeft gebroken, scherpe woorden, moedig, gedreven, vrouwonvriendelijk volgens velen, anderen zeggen dat je hem dan niet goed hebt gelezen, spijkerhard zeggen weer anderen – en alleen al om vanochtend betwijfel ik dat. Hij beschrijft zichzelf, hoe hij aankwam als reizende verteller van een nieuwe interpretatie van het joodse verhaal, hij beschrijft zichzelf toen als ‘zwak, nerveus en angstig’.

Het zijn echt drie pittige woorden. Je zegt ze niet zomaar over jezelf en als je ze alle drie zegt, dan is er weinig grond onder je voeten. Zwak, waarschijnlijk fysiek. Moeilijk om stevig te staan. Ik zie hem al van boord wankelen, zich links en rechts vastgrijpend, allengs wat steviger op de voeten, maar zwak. En niet alleen fysiek, ook mentaal. Nerveus, een inhoudelijke stress. Wat kwam hij hier doen, was hij wel geschikt voor de taak? En uiteindelijk op emotioneel niveau gewoon bang. Zwak, nerveus, angstig. Zo begon hij. Dat herinnert hij zich. Zo legde hij de basis voor zijn werk in Korinthe.

Het bemoedigt ook wel moet ik zeggen. Als ik me zwak, nerveus en angstig voel, ga ik het liefst in een hoekje zitten wachten tot het over is. Zeker niet aan een grootse taak beginnen. Met mensen bellen die je vertrouwt, kijken of je nog een therapeut ofzo in je adressenboekje hebt staan en hopen dat iets of iemand, is het geen iemand dan wel iets, je kan opkalefateren, want zo gaat het niet.
Paulus, die zichzelf herinnert als een trillend riet dat nerveus aan zijn werk begon, zegt er iets anders over. Hij legt er de mogelijkheid naast, dat hij met vaste voet de wal was opgetreden, overtuigd van de kracht van zijn boodschap en zijn eigen vermogen om het te brengen. Het verhaal in de pocket, kerngezond en fit en stralend, klaar om Korinthe te veroveren voor zijn verhaal. Had ook gekund, zegt hij. Maar wie was dan het middelpunt geweest? Hij? Of het verhaal dat hij kwam brengen?

Het woord dat ik u verkon­digde, had niets te danken aan de overredings­kracht van de `wijsheid', maar het getuigde van de kracht van de Geest: uw geloof moest niet steunen op menselijke wijsheid, maar op de kracht van God.

Wat Paulus kwam brengen was een goed verhaal. Verteld door een man die wat moeilijk op zijn benen bleef staan, wiens woorden haperden en bij wie het zweet van zijn gezicht stroomde, alsof hij bang was – en verrek, dat was hij ook. Maar zeiden luisteraars, wat hij vertelt is waar, is zinnig, daar willen we iets mee. Vertel verder, nerveuze man, ga zitten anders val je om en we eten je heus niet op. Vertel.

Een verhaal dat alleen blijft staan als we sterk, overtuigd en moedig zijn, daar heb je niets aan. Van deze godheid wordt gezegd dat hij de zwakke kracht geeft, waarbij ik altijd een plaatje voor me had van iemand die zich zwak voelt en dan met een goddelijke injectie stralend op wolkjes loopt.
Maar misschien is dat wel niet het geval. En blijft het zwak voelen, maar glimt er iets van hoop, geloof en liefde in de ogen. Van weten waarom en waartoe en waardoor. Van vertrouwen.

Het verhaal van het christendom is niet voor krachtige, zelfverzekerde, dappere mensen. Of misschien zo gezegd: het appelleert niet aan het krachtige, zelfverzekerde of dappere. Het zoekt de zwakke te steunen en hoe krachtig je ook bent, zwak ben je ook, het vindt de nerveuze, die ook woont achter de zelfverzekerdheid en het raakt aan je angst, hoe dapper je ook bent. Om te helen, te bevrijden, te vergeven en lief te hebben. Want wie alleen maar krachtig is, zou je kunnen bewonderen. Maar liefhebben? Daar hoort zwakte en kracht bij, angst en moed, nervositeit en zelfverzekerdheid, alles door elkaar. Er is een geest die mensen zoekt, om moed te brengen, rust, vertrouwen. Dat hangt niet af van mij, niet van jou, niet van Paulus. Het is er sowieso en zoekt harten. Dat is het idee.

Tot zover vandaag. Een hele goede maandag gewenst. En vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.