Lazarus staat op | Op een dag als vandaag

Op een dag als vandaag – PopUpGedachte vrijdag 2 april 2021

Wat zeg je op een dag als vandaag? Ik lees vanochtend in de lezingen van de dag het lijdensverhaal, van verraad tot verloochening tot het gesprek met Pilatus, de kruisiging en het sterven. En ik ben er stil van. Wat heb ik te zeggen? Welke gedachte leg ik daar nog naast? Kan dat wel?

Als je even tijd hebt vandaag, pak dan Johannes 18 en Johannes 19 en er even bij. Het is een indrukwekkende serie gebeurtenissen die het niet nalaten indruk te maken, ook als je geen idee hebt wat je ermee moet.

Paulus reflecteert erop vandaag in een andere lezing, alweer jaren na Jezus’ dood schrijft hij:

Hij had gestalte noch luister, zodat wij naar hem konden zien, geen voorkomen zodat wij hem zouden kunnen begeren. Veracht en door de mensen verstoten, Man van smarten en door lijden gerijpt; als een die zijn gelaat voor ons heeft verborgen, veracht en door ons niet geteld. Toch waren het onze pijnen die hij droeg en onze smarten die hij op zich nam.

Het is geen mooi gezicht, het is geen stralende knappe held. Het is een eenzame, kapotte man met een stalen ruggegraat, gevormd door een diepe verbinding met de Eeuwige. Maar wat zie je aan de buitenkant? Iemand die zich niet verzet, iemand die geen macht komt brengen of pracht of praal. Hij werd veracht. Punt. Niet ten tijde van al zijn wonderen en bij de intocht in Jeruzalem, maar dat is op deze dag, in deze nacht alweer lang vergeten. Hier staat een verstoten mens.

En dan dit: ‘Het waren onze pijnen die hij droeg en onze smarten die hij op zich nam.’ Wat is mijn pijn vandaag? Mijn verdriet? Wat doet mij soms gebukt gaan, waar kan ik niet over uit? Wat knijpt mijn ziel samen als ik er aan denk en vermijd ik dus maar want het maakt me zo verdrietig? Wat is dat allemaal?

Vandaag schijnt het de dag te zijn dat we weten dat de man van Nazareth het wel wil dragen. Ik snap niet hoe dat zit, want hoe kan een verhaal van toen een drager van mijn verdriet van vandaag zijn? 
En toch, de uitnodiging ligt er. Om in die gepijnigde man, die drager van het beeld van de Eeuwige, open handen te zien die uitnodigen om je verdriet te delen en je ellende. Deze mens heeft grond onder de voeten, ook al gaat hij eraan onderdoor. Er is plaats daar voor onvermogen, onzekerheid, onkunde, ongemak. Het hoeft niet weg, het hoeft niet genegeerd, deze godmens sterft maar gaat er niet aan onderdoor, hij lijdt maar zonder het op te geven.

Ik zou niet weten hoe je het verdriet van dit jaar of de littekens in je ziel neerlegt bij de man van Nazareth. En toch hebben volksstammen het gedaan en er verlichting gevonden. Misschien vind je een weg vandaag. Als je de tijd ervoor neemt. Daarvoor is deze dag bedoeld, daarom heet het misschien wel Goede Vrijdag.

Tot zover vandaag, een hele goede vrijdag gewenst in alle betekenissen van het woord, zondag een ingelaste PaasochtendPopup met de titel PaasOchtendGloren. Van harte uitgenodigd om met een brood, wat wijn en misschien een thermos koffie of thee (het kan wat koud zijn) ergens een plekje aan het water te zoeken om de zon te zien opkomen. Luister de podcast op Lazarus van zondag of log in op Zoom en zie overal de zon opkomen. Klik hier voor het event.

Voor nu: vrede gewenst, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.