Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Maar ik vind hem gewoon irritant

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

Maar ik vind hem gewoon irritant – PopUpGedachte woensdag 16 december 2020

Iemand kan zulke mooie dingen doen, zo wijs uit de hoek komen, belezen, bestudeerd of super vriendelijk zijn. En toch, ik vind hem gewoon irritant. Het is allemaal te mooi, of te dwars of te ingewikkeld of te veel een hype. Vooral dat laatste, als iedereen hem of haar leuk vindt, ja waarom zou ik dan nog. Ik ben geen allemansvriend, of – de hemel verhoede – een meeloper. In elk geval ben ik dat niet publiek en anders noem ik het een guilty pleasure, want het is allemaal een beetje beneden mijn stand.

Blijkbaar is dit niet een moderne of postmoderne afwijking, maar hoort het gewoon bij de mens, want in het jaar 0 zijn de mensen ook niet geheel verschoond van dit soort neigingen. De rabbi zelf, de Messias, de Komende of hoe je hem ook wilt noemen, ook niet helemaal verschoond van dergelijke situaties. Het is Johannes de Doper, zijn beroemde voorloper, de woestijnheilige die in de woestenij mensen doopte om ze op te roepen tot inkeer, verandering, zuiverheid – die blijkbaar opgeroepen moet worden om door de persoon heen te kijken. Dit staat er vanochtend:

Bij Jezus gekomen, zeiden de mannen tot Hem: 'Johannes de Doper heeft ons naar U gestuurd om te vragen: Zijt Gij de Komende, of hebben wij een ander te verwachten?' Op dat ogenblik genas Jezus veel mensen van ziekten, kwalen en boze geesten en schonk een groot aantal blinden het gezicht terug. Hij gaf hun dit antwoord: 'Gaat aan Johannes zeggen wat gij gezien en gehoord hebt: blinden zien en lammen lopen, melaatsen worden gereinigd en doven horen, doden staan op en aan armen wordt de Blijde Boodschap verkondigd. Gelukkig hij die aan Mij geen aanstoot neemt.'

Jezus is nogal een drukbezette wonderdoener, om hem heen gebeuren allerlei miraculeuze zaken – voor ons moeilijk te geloven en ons voor te stellen, er is geen referentie van in de werkelijkheid. Tenminste, ik heb geen idee. Er zijn wel van die gebedsgenezers met grote shows waar mensen dan soms genezen worden, maar het doet me toch weinig denken aan wat de Man van Nazareth deed volgens de verhalen. Het beeld is natuurlijk wel helder: de Eeuwige vindt zijn weg tussen de mensen en wat verspreidt hij dan: genezing, heling, ordening, herstel. Dat is volgens de teksten de drijvende kracht rondom ons: een energie, een persoon, een aanwezigheid die heelheid op het oog heeft.

Het fascinerende zit voor mij vanochtend in dat laatste zinnetje. Eerst geeft Jezus de bewijslast voor zijn bewering dat hij inderdaad de Komende is, de Messias, de Beloofde. Met hem begint een nieuw tijdperk – en dan: Gelukkig is hij of zij die aan Mij geen aanstoot neemt. Omdat het psychologisch bijna niet te doen is om die hele belofte waar dat hele volk op heeft zitten te wachten al eeuwen op deze persoon te projecteren. En als hij het op zich neemt, om daar dan geen godsgruwelijke hekel aan te krijgen. Want wie denkt die vent uit Nazareth wel wie hij is.

De langverwachte hoop kan zomaar te groot zijn om onder ogen te komen als de vervulling zich aandient. We hopen op een godswonder in de liefde en het wordt een wat genante, struikelende aanloop met ongemakkelijke dates en uiteindelijk het besef dat dit De Liefde was die op de deur klopte, maar je had het niet gezien.

Lukt het me om langs mensen heen te kijken? Naar wat ze doen? Naar wat er om hen heen gebeurt? Het is de Rabbi zelf die een objectiever criterium aanlegt voor de waardering van mensen – kijk naar wat ze doen, naar wat er om hen heen gebeurt. En waardeer het goede, wat voor antipathie of sympathie je ook zomaar voelt voor de persoon. Laat de werkelijkheid van iemands daden ook tot je spreken.

Het is niet vanzelfsprekend om die Man van Nazareth te erkennen – net als het niet vanzelfsprekend is om buiten je bubbel, buiten de verwachte denkkaders, goedheid te erkennen en herkennen. En toch is het essentieel. In de wereld van de Eeuwige, die de onze is, komt het Goede meestal onverwacht opduiken. Soms zelfs gewoon in onszelf – zomaar. Het vraagt van ons open harten, ogen en oren om het te zien.

Tot zover de PopUpGedachte van vandaag. Een hele goede woensdag gewenst en vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--