Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Gekend zijn

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

Gekend zijn – PopUpGedachte woensdag 24 juni 2020

Er zijn mensen die me beter kennen dan ik mezelf ken. Al vind ik dat nog niet zo eenvoudig te aanvaarden. Mijn vrouw die moet lachen als ik gefrustreerd ben over het feit dat ik weer aan teveel verschillende projecten tegelijk werk en daardoor niet altijd de aandacht heb voor de dingen van het moment, niet zoals ik zou willen. En dat ze dan zegt, lachend en aanvaardend: maar ik ken je toch.

Ja nu je het zegt, denk ik dan, het is niet de eerste keer en zal ook niet de laatste keer zijn. Zij kan het beter van me hebben dan ik. Ze is reëler over mezelf dan ik. Ze kent me beter dan ik. En mijn ouders. Zij hebben een hele fase waarvan ik me totaal niet meer bewust ben – op de babyfoto’s in de plakboeken na dan – heel bewust en volwassen meegemaakt. Zij weten wie ik was toen ik nog maar een schreeuwend wezentje was dat tevreden kon duimen als het de aandacht krijgt die een baby nodig heeft en de wereld bij elkaar schreeuwt als er ook maar iets is van honger, frustratie, kramp, groeipijntjes, je weet wel. Zij weten dat allemaal. Ik was er wel bij, maar toch niet geheel bewust.

Ik word gekend, door anderen. En dat is nog niet zo makkelijk te aanvaarden, want ik wil graag zelf mezelf leren aanvaarden, leren kennen, met mezelf leren omgaan vóór anderen dat al doen. Want dan houdt ik zelf de regie. Maar zo zit het leven dus niet in elkaar. Sterker nog, het is andersom. Doordat anderen met mij zijn omgegaan, me hebben leren kennen, met me geleefd hebben, ben ik tot bewustzijn gekomen, heb ik mezelf kunnen leren kennen en met mezelf leren leven. Het is niet ik die de wereld tegemoet getreden ben met ‘hier ben ik’. Het is de wereld die mij tegemoet trad en zegt: Hé, ik zie jou, wij zien jou. Jij bent er.

Met dat we volwassen worden, verliezen we zomaar dat besef. Dat we niet alleen onszelf kennen en vandaaruit de wereld tegemoet treden, maar dat de hele tijd de wereld óns tegemoet treedt en liefheeft, adem geeft, grond onder de voeten, eten om te eten en vocht om te drinken. Het is er, gegeven. Er zijn steeds weer anderen die liefhebben, die je vragen, die je uitdagen, die je kennen, die om je geven. En er zijn momenten dat dit frustrerend weinig is en momenten dat het veel te veel is en je graag alleen wilt zijn. Maar het is er. We zijn niet alleen. We worden gekend, voortdurend.

En daarover schrijft de Psalmdichter vandaag over de Eeuwige, een kracht achter en in de werkelijkheid, allesoverstijgend en doordringend en hyperpersoonlijk en dichtbij, althans zo wordt het door de Psalmendichter vandaag beleefd – die mij kent. Mij ziet. En dat kan me irriteren, tenzij ik me eraan overgeef. Dit staat er:

Gij kent mij, Heer, en Gij doorschouwt mij,
Gij ziet mij waar ik ga of sta.
Van verre kent Gij mijn gedachten,
Gij weet waarom ik bezig ben of rust,

Gij let op al mijn wegen.
Want wat er in mij is hebt Gij geschapen,
Gij hebt mij als een weefsel in de moederschoot gevormd.
Ik dank U voor het wonder van mijn leven
voor alle wonderwerken die Gij hebt gemaakt.

Gij weet ook alles wat er omgaat in mijn geest
mijn diepste wezen is U niet verborgen.
Toen ik geheimnisvol werd voortgebracht,
mijn levensdraden in de schoot gevlochten werden.

Deze dichter weet dat het geen zin heeft om zich te verbergen, om te doen alsof. Zoals het weinig zin had voor mijn ouders, die me toch wel doorhadden of voor mijn geliefde die zegt: maar ik ken je toch. Waarin een aanvaarding doorklinkt die groter is dan die van mijzelf. En de christelijke traditie daagt je uit of verleidt je om je voor te stellen dat er in en door de wereld een kracht fluistert die je nabijer is dan je ouders bij je geboorte en je partner of je vrienden in je moeilijkste momenten. Je wordt gekend. Nu, zoals ik hier sta, zoekend naar woorden om dit te beschrijven. Jij, luisterend of lezend in wat voor setting dan ook. Gekend, geliefd, er wordt om je gelachen en gegrinnikt, soms wordt er gehoopt of gehuild, zo dichtbij.

Tot zover vandaag. Een hele goede woensdag gewenst. En vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--