Maarten is de man van de dominee
'Ik had geen idee wat het inhield om predikantsgezin te zijn'
Maarten van Welie is getrouwd met Riegonda, predikant in een PKN-gemeente in Bussum. Hij is naast ‘domineesman’ makelaar en vader van vier kinderen. Als domineesgezin woon je in een glazen huis en wordt in veel gevallen een niet-aflatende gastvrijheid van je verwacht. Hoe is het om de man van de dominee te zijn?
“Toen ik Riegonda leerde kennen, had ze net haar studie theologie afgerond. Dat ze dominee wilde worden, vond ik wel gaaf. Ik had natuurlijk geen idee wat het inhield om een predikantsgezin te zijn, maar het leek me een leuk avontuur. Haar eerst gemeente was in Warmond, een klein dorp van 3500 inwoners. De pastorie was een megagroot huis met een eigen oprijlaan en een bos erachter. Ik kwam net van een smerige studentenkamer dus dat vond ik mooi.
Glazen huis
Als je het hebt over een glazen huis – dat was het daar absoluut. Riegonda’s studeerkamer zat aan de voorkant van het huis, dus iedereen kon zien wanneer ze aan het werk was. Toen ze zwanger was, hadden de nonnen die verderop woonden en altijd een wandelingetje maakten langs ons huis ook al in de gaten dat we een meisje zouden krijgen. Ze hadden het roze hemeltje boven het wiegje gezien. We hadden daar een grote tuin en ik vond het leuk om daarin bezig te zijn. Gemeenteleden spraken me soms aan: ‘Oh, in de jaren tachtig had de vrouw van de dominee die hier woonde ook zo’n mooie moestuin.’ Een keer was ik bezig hout te hakken toen ik een tak in mijn gezicht kreeg. Kennelijk heeft iemand dat gezien want toen ik een half uur later in de supermarkt stond, hoorde ik dat ik zwaargewond zou zijn.
Op maandag was Riegonda’s vrije dag, maar dat was voor sommigen moeilijk te begrijpen. Je bent toch de dominee, dan kan ik toch langskomen of bellen? Ik weet nog dat we een keer pannenkoeken gingen eten en de stroop op was. Ze ging snel even naar de supermarkt, maar kwam pas 2,5 uur later terug omdat iedereen haar aanklampte om een praatje te maken.
Ik had als voordeel dat ik de man van de dominee was, dus mensen keken wel uit om er wat van te zeggen
Ik werd, vooral door de oudere generatie, weleens per ongeluk aangesproken als ‘vrouw van de dominee’, gewoon omdat dat de gangbare titel was. Als je als vrouw predikant bent, sta je natuurlijk sowieso al in een wat progressievere gemeente, dus het viel ook wel mee met wat men van mij als ‘domineesvrouw’ verwachtte. Tegelijkertijd werden we natuurlijk wel behoorlijk bekeken, dus ik moest wel in het gareel. Als ik wanneer het hoogzomer was in korte broek en op slippers naar de kerk kwam, was dat voor mijn vrouw en voor sommige gemeenteleden wel even slikken. Al had ik dan wel het voordeel dat ik de man van de dominee was, dus dat mensen wel uitkeken om er wat van te zeggen.
Voorbeeldfunctie
Hier in Bussum wonen we veel anoniemer, waardoor we eigenlijk nooit mensen aan de deur krijgen bijvoorbeeld. Maar je privéleven ligt als predikantsgezin wel iets meer onder een vergrootglas dan bij een ander gezin. Het wordt niet zo gezegd, maar je voelt wel dat je een voorbeeldfunctie hebt. Tegelijkertijd zijn de verhoudingen bij ons heel gelijkwaardig omdat we allebei ons werk hebben. Vroeger was de predikant altijd fulltime kostwinner, dus het is nu soms even slikken voor de kerkenraad als Riegonda eerst iets met mij moet overleggen.”
Dit portret verscheen eerder in het Eva-magazine.
Tekst: Marinde van der Breggen
Fotografie: Linda Roelofs
Styling: Ruth Tanghe
Visagie: Margot van der Meulen
Lees ook: Mariette Mol is tappende dominee én prekende kroegbaas