Ga naar submenu Ga naar zoekveld

‘Een vlek hier en daar doet niets aan je schoonheid af’ #metoo

Deel:

De afgelopen weken werden we weer opgeschrikt door #metoo nieuws over grootschalig misbruik en ongewenste intimiteiten in de cultuursector. De daders moeten worden aangepakt, de maatregelen verscherpt. Maar wat doe je als je slachtoffer bent geworden? 

Het is druk op straat terwijl ik naar huis loop. Er komt een groepje jongens langs. In het voorbijgaan stoot ik per ongeluk een van de jongens aan met mijn elleboog. Terwijl ik snel ‘sorry’ zeg, roept hij lachend naar zijn vrienden ‘o nee, me too’! Ik ben nogal van mijn à propos, lach wat ongemakkelijk en loop snel door. 

De laatste tijd hoor ik tot mijn grote verbazing steeds vaker grapjes voorbijkomen over #metoo. Natuurlijk, een beetje humor moet kunnen en verlicht de spanning vaak. Maar het voelt te vroeg, althans voor iemand die het onderwerp en de verwoestende effecten van dichtbij heeft meegemaakt.

Er is zoveel kapotgemaakt…

Er is zoveel kapotgemaakt wanneer er sprake is geweest van bijvoorbeeld aanranding of misbruik. Bij anderen of zelfs bij jezelf. Er zijn boeken over volgeschreven hoe je met zoiets moet omgaan. Maar woorden klinken vaak hol als je je in een doffe staat van bestaan bevindt doordat iets heel kostbaars afgepakt is. Veiligheid en onbevangenheid lijken opeens een illusie, en helemaal zeker zul je je nooit meer voelen.

Veel slachtoffers krijgen ongevraagde tips en adviezen. Of erger nog: geestelijke dooddoeners. Waarschijnlijk best goed bedoeld allemaal, maar je kunt er enorm mee in de knoop raken. Het kan voelen als ‘de terreur van goede bedoelingen’. Fatsoenshalve moet je er iets mee, maar vanbinnen ben je er totaal niet klaar voor, kun je het gewoon niet meemaken, of nóg niet meemaken.

De realiteit is dat de verwerking tijd kost. Tijd en vooral heel veel genade voor jezelf. Want er is een gat geslagen, en jij bent de enige die iets kan zeggen over hoe de wond minder pijn kan gaan doen. En over of en hoe je de ander zou kunnen vergeven. Maar ook over hoe je jezelf weer onder ogen kunt komen.
Vergeving betekent vrijheid voor jezelf om te bepalen hoe je de klap het beste te boven kan komen. Vrijheid om lief te zijn voor jezelf. Vrijheid om de wonden die zijn geslagen op een manier te verbinden die voor jou helend is. Een nieuwe baan, een nieuwe woonplaats, een oude baan, een oude woonplaats, ongegeneerd Netflixen …

Wachten en hopen

Of bonen gaan kweken. Voor mij werkte vooral het laatste wonderbaarlijk genoeg. Oorspronkelijk had ik niets met bonen: ik vind ze niet lekker en doorgaans ook niet mooi. Totdat ik een keer zag hoe snel en makkelijk kievitsbonen groeien en wat een prachtige bloemen en rood gevlekte bonen er bij de plant horen. Bevlekte bonen met een ongeremde kiemkracht. Elke keer dat ik ze zie, ontleen ik er hoop aan. Een vlek hier of daar doet niets aan je schoonheid af. 

Emily Dickinson zei ‘All human wisdom is summed up in these two words – wait and hope’. Blijf wachten en hopen. En als je stapjes kunt nemen, mogen ze klein zijn. Een heleboel kleine stappen worden grote stappen. Het gaat niet over, maar het wordt wel anders. Dragelijker. En op een dag zal er een moment zijn waarop je aan zee staat en je lichaam even vergeet. De wind rond je hoofd voelt en de zandkorrels tegen je scheenbenen opwaaien. Of een moment waarop je een vlucht ganzen vlak boven je hoofd ziet vliegen en het ruisen van hun vleugels duidelijk hoort. Je de bonen uit de grond ziet knallen en zich een weg naar het licht ziet zoeken. En je er met vallen en opstaan een voorbeeld aan kunt nemen. 

Lees ook dit interview met Rikko Voorberg over #metoo

Foto: Kattebelletje via Flickr

De naam van de schrijver van dit artikel is bij de redactie bekend. 

--:--